«Ο νεαρός κύριος Γκαίτε» (Goethe!) του Γερμανού Φίλιπ Στολτζ σε μια παραγωγή του 2010. Οπου ο νεαρός ασκούμενος δικηγόρος Γκαίτε του 1776 κάνει το λάθος να ερωτευτεί τη Σαρλότε Μπουφ, το κορίτσι που ο πατέρας του το προόριζε για έναν πλούσιο μεγαλοδικηγόρο. Απ’ αυτή την ιστορία εμπνεύστηκε τα «Πάθη του νεαρού Βέρθερου», με αποτέλεσμα να κάνει μπεστ σέλερ, να αναδειχθεί σε κάτι σαν ροκάς της εποχής και να προκαλέσει πλήθος αυτοκτονιών ερωτευμένων αγοριών και κοριτσιών. Ομως επί της ουσίας σαν χαζοχαρούμενο, καλοφτιαγμένο τηλεοπτικό. Βαθμοί=3

«Κολαστήριο» (Korhozat) του Μπέλα Ταρ. Ασπρόμαυρο και ουγγρικής παραγωγής του 1988. Εντυπωσιακή, μαγευτική αισθητική. Αλλά βραδυφλεγές στην ανάπτυξη με μονότονους αργόσυρτους ρυθμούς. Το στόρι σχηματικό. Ενας μοναχικός απελπισμένος άνδρας ερωτευμένος με τραγουδίστρια τζαζ. Καθαρός φορμαλισμός με έντονο και διάχυτο ναρκισσισμό. Βαθμοί=5

«Τα κορίτσια της βροχής» Ντοκιμαντέρ της Αλίντας Δημητρίου εις διπλούν. Το πρώτο και το καλύτερο μέρος με αφηγήσεις πολλών γενναίων θηλυκών πλασμάτων που από τη χούντα κατέληξαν εξορία, φυλακή, με τραύματα και σημάδια από βασανιστήρια εφιαλτικά. Εξαιρετική η αφήγηση σαν καραμπόλες του μπιλιάρδου. Καθεμιά με την προσωπικότητά της και όλες μαζί ένα σπάνιο μπουκέτο γυναικών. Υποκλίνομαι σ’ αυτά τα κορίτσια των εξήντα φεύγα χρονών! Βαθμοί=6