«Η Σιδηρά Κυρία» (The Iron Lady) της Φιλίντα Λόιντ. Φούσκα βρετανικής προελεύσεως. Επίπεδο από τηλεοπτικό επεισόδιο Κ. Λυχναρά. Και ούτε.

Οχι επειδή η Μάργκαρετ Ρόμπερτς Θάτσερ ήταν επίγειος Σατανάς. Κούνια που σας κούναγε αν λαμβάνετε τις απόψεις σας ως πραγματικότητα. Θηριώδης πολιτικός η κυριούλα με τη φουστίτσα. Εξω θείτσα, μέσα τού αρχιτσέλιγκα η βαριά γκλίτσα. Ανευ αντιπάλου. Διέλυσε τα συνδικάτα. Κονιορτοποίησε τις εργασιακές σχέσεις. Γκρέμισε τις κρατικές επιχορηγήσεις. Ξεπούλησε τη δημόσια περιουσία. Μείωσε των πλουσίων τη φορολογία.

Μέσα σε έντεκα χρόνια, από το 1979 έως το 1990 που παραιτήθηκε με το κεφάλι ψηλά, βρίζοντας τους δικούς της για δειλία, κατάφερε να αναποδογυρίσει ολόκληρη τη Βρετανία.

Αυτή η μόνη απ’ όλους τους πολιτικούς, δεξιούς και Εργατικούς, που φορούσε παντελόνια ανδρικά. Φανταστείτε. Φίλος της ο Πινοσέτ. Σύμμαχος των Ερυθρών Χμερ. Ναι, ναι. Και on top εναντίον του εμπάργκο στο ρατσιστικό καθεστώς της Νότιας Αφρικής. Ασε το άλλο το μεγάλο. Τερμάτισε την καριέρα της απολαμβάνοντας την εξαέρωση της ΕΣΣΔ και του υπαρκτού σοσιαλισμού. Της βγάζω το καπέλο. Οχι επειδή συμφωνώ, αλλά επειδή τις ικανότητες του αντιπάλου σου πρέπει να τις αφομοιώνεις δημιουργικά!

Τι έκανε η Φιλίντα απ’ όλα αυτά; Στάχτες και αποκαΐδια! Προφανώς επειδή ήθελε η ταινία της να είναι αρεστή σε κάθε θεατή, προσπερνάει την πολιτική και «καρφώνει» τον φακό στη Μάγκι την ευαίσθητη ψυχή. Τον άνθρωπο και όχι το ζώον το πολιτικόν.

Κάθε φορά που αναφέρεται σ’ ένα πολιτικό γεγονός καταφεύγει στην αισθητική του βιντεοκλίπ. Σαν να κάνει fast forward με το τηλεκοντρόλ. Ετσι το μεγαλύτερο μέρος της αφήγησης το στριμώχνει στους τέσσερις τοίχους, με τη σημερινή Μάργκαρετ Θάτσερ με βλέμμα υγρό από νοσταλγία και να «βλέπει» δίπλα της τον Ντένις τον τρομερό. Με έναν λόγο, μελόδραμα πονηρό. Να βγάλω χαρτομάντιλα και κλαψ κλαψ. Εδώ τα πήρε όλα και έφυγε η κυρά. Και θα κάτσω τώρα να συγκινηθώ με τα γεράματα μιας θηλυκής μπουλντόζας που τα ‘κανε γυαλιά καρφιά;

Α, ξέχασα. Οσο για τη Μέριλ Στριπ, προβλέψιμη η τελειομανία της στην αποστήθιση και τη μιμητική. Γιατί, τα τελευταία χρόνια, μια η σπουδαία βιογραφία και μια η αξεπέραστη ερμηνεία. Τουτέστιν Μέριλ, πες αλεύρι, η Μαριόν Κοτιγιάρ ως Εντίτ Πιαφ σε γυρεύει! Βαθμοί=3