Αναζήτηση
Ο λόγος στους αναγνώστες.
Ο Δ. Φράγκος, Κηφισίας 104, Αθήνα, γράφει:
«Συχνά, επιστήμονες οικονομολόγοι εμφανίζονται στα ΜΜΕ για να μας πληροφορήσουν για τα οικονομικά χάλια μας.
Οι λόγοι για τους οποίους φτάσαμε εδώ είναι διάφοροι. Υπερδανεισμός χωρίς το κράτος να έχει τη δυνατότητα εξόφλησης. Η δικαιολογία ότι υπάλληλοι τραπεζών εισπράττουν μπόνους από τα μελλοντικά κέρδη υποτιμά τη νοημοσύνη μας. Οι κ.κ. καθηγητές οικονομολόγοι πρέπει να έβλεπαν το πού πάμε. Δεν γνώρισαν στον λαό μας το πού βαδίζουμε. Κοινή αντίληψη είναι ότι όταν γνωρίζεις την έλευση κάποιου κακού και δεν αντιδράς είσαι συνυπεύθυνος.
Υπάρχουν στοιχεία που συνηγορούν στο ότι οι κρίσεις είναι φτιαχτές με κίνητρο τη συσσώρευση του πλούτου που έφτιαξε η δουλειά των εργαζομένων. Η πρώτη κρίση εμφανίζεται το 1825 μέχρι το 1929 σε χρονικές αποστάσεις. Η τελευταία κρίση του 2009 εμφανίζεται μετά 79 χρόνια. Η κανονικότητα των προ του ’29 κρίσεων τείνει να αποδείξει ότι οι κρίσεις είναι μέρος του οικονομικού συστήματος.
Το τελευταίο καταρρίπτει τη μοιραία εμφάνιση των κρίσεων. Το μόνο που δικαιολογεί τους λόγους της μη κανονικότητας είναι η ύπαρξη ενός συστήματος που δεν ήταν καπιταλισμός. Μια οικονομική κρίση του καπιταλισμού στη διάρκεια της ύπαρξης του διαφορετικού θα έφερνε πολλούς στο αντίπαλο στρατόπεδο. Αφού ο κίνδυνος πέρασε, έμεινε πλέον έδαφος ελεύθερο για τη συσσώρευση του πλούτου σε λίγα χέρια. Εμφανίστηκε η κρίση.
Οι κρίσεις είναι αποτέλεσμα σταθμισμένων ενεργειών κατά των λαών. Η συσσώρευση πλούτου σε λίγα χέρια. Ο μόνος αντίπαλος που μπορούν να αντιμετωπίσουν είναι το κράτος. Ετσι οι ανά τον κόσμο υπηρέτες τους φροντίζουν μέσα από την ιδιωτικοποίηση να αφαιρέσουν κάθε δυνατότητα να αμφισβητηθεί η δύναμή τους.
Παραμένουν οι λαοί μέχρι τώρα μοιραίοι και άβουλοι. Προδομένοι από τους ηγέτες τους. Ετσι τα κοινά γίνονται κτήματα ιδιωτών. Τα κράτη γίνονται απλώς όργανα τήρησης θεσμών που στηρίζουν τους πλουσίους. Πώς θα δουν μια άσπρη μέρα οι άνθρωποι της δουλειάς; Για να ανακάμψουν οι λαοί πρέπει να ανακτήσουν ένα ισχυρό κράτος. Πρέπει να αποκατασταθεί η κρατική παραγωγική μηχανή. Ο μύθος ότι το κράτος είναι κακός επιχειρηματίας στηρίζεται στους διεφθαρμένους πολιτικούς μέσα από το ρουσφέτι.
Χρειάζεται να ωριμάσει ο λαός και να κτυπήσει και προς τα πάνω και προς τα κάτω. Διαβάζω ότι κάποια κίνηση γίνεται για τη δίωξη αυτών που με ρουσφέτια φτώχυναν μια μεγάλη κρατική εταιρεία. Είναι ανάγκη να ελεγχθούν και οι συναίτιοί τους. Οι δέκτες των ρουσφετιών».
