Αναζήτηση
Ποιες ώρες ζωγραφίζετε;
Παλαιότερα ζωγράφιζα μέχρι τις 3 η ώρα τα ξημερώματα. Τώρα δεν αντέχω τόσο πολύ.
Θέλετε ησυχία;
Χαμπάρι δεν παίρνω, ακόμη και ας είναι δίπλα μου ένα τσούρμο παιδιά. Οταν ήμουν μικρός και ζωγράφιζα, πέρασε κατά σύμπτωση ο πατέρας μου και είδε τους άλλους να παίζουν και τον γιο του να ζωγραφίζει. Του φάνηκε ανησυχητικό, χτύπησε την πόρτα του αυτοκινήτου του δυνατά και έφυγε χωρίς να μου μιλήσει.
Οταν μιλάτε για τη ζωγραφική η φωνή σας αλλάζει. Είστε υπερήφανος;
Πιθανόν για την υστεροφημία μου να γίνονται όλα αυτά. Γιατί ποιος θα πει «ο Θεοχαράκης ήταν καλός επιχειρηματίας;». Αν ρωτήσετε ένα παιδί 30 ετών «ποιος ήταν ο Μποδοσάκης;» δεν θα θυμάται. Αν ρωτήσετε για τον Τσαρούχη, νομίζω ότι οι περισσότεροι θα θυμούνται.
Πιστεύετε σε παραδείσους;
Δεν μπορώ να το πω. Για καλό και για κακό πάντως θα φιλήσω την Παναγία, θα φιλήσω τον Χριστό. Ψέλνω και σε μια πολύ καλή χορωδία. Ψέλνω για το υπερισχυρό ον, εκείνο το οποίο μας κυβερνάει. Ακόμη και όταν περνάω από το Σούνιο κάνω τον σταυρό μου στον ναό του Ποσειδώνα, γιατί ξέρετε επί πόσα χρόνια λατρεύτηκε αυτός ο ναός; Η αγάπη τόσων ανθρώπων και μόνο τον καθιστά ιερό.
Τα υποθαλάσσια τοπία που κάνατε κάποτε ήταν σαν αναπαραστάσεις του βυθού. Υπήρξατε δύτης;
Δεν μπορώ γιατί μου έρχεται ασφυξία. Αλλά φοράω καμιά μάσκα όταν κολυμπάω. Τα περισσότερα το μυαλό είναι που τα δημιουργεί. Μπορεί να πάρω καμιά φωτογραφία, μπορεί να κάνω κι ένα σκίτσο, αλλά όλα είναι στο κεφάλι μου. Και αποφεύγω να μιμούμαι οποιονδήποτε άλλον ζωγράφο. Αναρωτιέμαι μόνο, αν πάθω αλτσχάιμερ όλα αυτά θα φύγουν από το μυαλό μου; Στάσου να κουνηθώ κι από τη θέση μου…
Αν τα κορίτσια σας μεγάλωναν με στερήσεις…
Οπως εγώ; Γιατί κάποτε έτρωγα από τα συσσίτια. Γι’ αυτό νιώθω τον πόνο του φτωχού. Αν δεν το έχεις ζήσει δεν μπορείς. Τώρα αν είχαν στερήσεις τα κορίτσια μου; Νομίζω θα ήταν καλύτερα. Αν και είναι καλά κορίτσια.
Γιατί αλήθεια δεν γίνατε δικηγόρος;
Μα ούτε το δίπλωμα δεν πήγα να πάρω. Πλήρωσα τον πάπυρο, αλλά αηδίασα και δεν πήγα να το πάρω.
Είχατε αηδιάσει από τι;
Ωχ με κάνετε και λέω πράγματα που δεν θέλω… Οι καθηγητές της τότε εποχής είχαν καταπιεί ένα παλούκι και νόμιζαν ότι αυτοί ήταν και άλλοι δεν ήταν. Σήμερα οι καθηγητές το παίζουν αλήτες για να είναι αγαπητοί στους φοιτητές. Πάντα στα άκρα αυτή η Ελλάδα. Μέσος όρος δεν υπάρχει.
