Αναζήτηση
«Η κατάντια μάς έκανε να φύγουμε από την Αθήνα. Ετσι την αισθανόμασταν τη ζωή εκεί, κατάντια. Δουλεύαμε από το πρωί μέχρι το βράδυ, βλεπόμασταν λίγες ώρες, μόνο το βράδυ. Είχαμε να πληρώνουμε ενοίκια για το σπίτι, το μαγαζί, λογαριασμούς, τα λεφτά δεν έφθαναν. Επιζητούσαμε κάτι καλύτερο για εμάς και τα παιδιά μας, φύγαμε από την Αθήνα για καλύτερη ποιότητα ζωής. Η επιλογή μάς δικαίωσε».
Ο Μάριος Ξωχέλλης και η σύζυγός του Δέσποινα Πάννα επέστρεψαν στον Μεσαγρό Λέσβου πριν από περίπου ενάμιση χρόνο.
Το ζευγάρι που αποφάσισε να γυρίσει πίσω στο χωριό έχει τρία παιδιά. Μόνο το μεγαλύτερο παιδί, 19 χρονών, επέλεξε να μείνει στην Αθήνα λόγω σπουδών.
Ο κ. Ξωχέλλης που κατάγεται από τον Μεσαγρό είχε στην Αθήνα κατάστημα με τυρόπιτες, ενώ τα βράδια εργαζόταν υπάλληλος σε σουβλατζίδικο αφού τα έσοδα από το μαγαζί του δεν ήταν αρκετά για να συντηρηθεί πενταμελής οικογένεια, παρά το γεγονός ότι και η σύζυγός του εργαζόταν ιδιωτική υπάλληλος.
Οταν η κρίση άρχισε να δείχνει τα δόντια της η οικογένεια πήρε τη μεγάλη απόφαση. Η κ. Πάννα ήταν αυτή που παρακίνησε τον σύζυγό της να επιστρέψουν στο χωριό του, στη Λέσβο.
Οπως διαπίστωσαν, δεν ήταν οι μόνοι που πήραν τον δρόμο της εσωτερικής μετανάστευσης από την πόλη στο χωριό, αφού τουλάχιστον επτά οικογένειες έχουν επιστρέψει στον Μεσαγρό το διάστημα πριν από το ξέσπασμα της κρίσης έως πρόσφατα.
Για την οικογένεια Ξωχέλλη όπως και για άλλες οικογένειες που επιστρέφουν στους τόπους καταγωγής, δεν υπήρχε πρόβλημα στέγης καθώς εγκαταστάθηκαν στο πατρικό σπίτι, το οποίο χρειάστηκε να επισκευάσουν.
Ο κ. Ξωχέλλης έχει ανοίξει παραδοσιακό καφενείο στην πλατεία του χωριού και έχει αποκτήσει αρκετή πελατεία. Η γυναίκα του τον βοηθάει στο μαγαζί και τώρα πια έχουν άφθονο χρόνο για να βλέπονται και να χαίρονται τα παιδιά τους όπως λένε.
Για τα παιδιά, πάντως, τα πράγματα δεν ήταν τόσο εύκολα όπως για τους γονείς. Η 16χρονη κόρη τους δυσκολεύτηκε πολύ στη μετάβαση. «Αφησε σχολείο και φίλους στην Αθήνα και ήταν δύσκολο να ενταχθεί στο νέο περιβάλλον. Ευκολότερα ήταν τα πράγματα για τον μικρότερο γιο μας, που είναι δέκα χρονών», παραδέχεται η κ. Πάννα.
Ανεργία. Ακόμη και στο χωριό, όμως, η ανεργία κάνει τη ζωή δύσκολη. Η Αθανασία Μπάννη και ο Δημήτρης Βιταλιώτης άρχισαν να σκέφτονται τη φυγή από την Αθήνα το 2005 όταν εκείνος απολύθηκε από την τεχνική εταιρεία στην οποία εργαζόταν. Εκείνος παρακίνησε τη σύζυγό του να αλλάξουν ζωή και να φύγουν. «Ή θα ερχόμασταν στο χωριό της ή θα πηγαίναμε στο νησί από όπου κατάγομαι εγώ, την Ανδρο. Δεν μπορούσα να ζήσω άλλο στην πόλη», λέει ο κ. Βιταλιώτης που είναι μηχανικός. «Δούλευα από το πρωί μέχρι το βράδυ, ενώ χρειαζόταν να ταξιδεύω 25 ημέρες τον μήνα σε όλη την Ελλάδα λόγω της δουλειάς μου. Δεν ήταν ζωή αυτή. Οσο υπήρχε δουλειά, προσπερνούσαμε τις δυσκολίες. Αργότερα όμως ήρθε η ανεργία και έτσι εγκατασταθήκαμε στον Μεσαγρό», συμπληρώνει.
Οταν επέστρεψαν στο χωριό άρχισε να εργάζεται μηχανικός αυτοκινήτων. Οι δουλειές όμως είναι λίγες, ενώ ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο λόγω της κρίσης αναγκάζεται να κάνει εργασίες βερεσέ αφού βλέπει ότι οι περισσότεροι δυσκολεύονται.
