Κυρία Φοίβη, Αγανάκτησα, όπως φαντάζοµαι και εκατοντάδες – αν όχι χιλιάδες – άλλοι οδηγοί, το µεσηµέρι της Τρίτης στη Λεωφόρο Μεσογείων κι αποφάσισα να σας γράψω την αγανάκτησή µου.


Ποιοι είναι όλοι αυτοί οι «εργαζόµενοι της κρατικής πρώην ΠΥΡΚΑΛ – ΕΒΟ» που θεωρούν ότι για να ζητήσουν ένα ραντεβού µε τον υπουργό Εθνικής Αµυνας στο Πεντάγωνο για «το µέλλον της εταιρείας» έχουν το δικαίωµα να κλείσουν και τα δύο ρεύµατα µιας βασικής οδικής αρτηρίας, όπως η Μεσογείων, και µάλιστα σε ώρα αιχµής και να ταλαιπωρήσουν αφάνταστα τόσον κόσµο;

Και µη µου πείτε εκείνο το παλαιοκοµµουνιστικό «νόµος είναι το δίκαιο του εργάτη», γιατί θα σας πω πως εργάτης δεν είναι ο δηµόσιος υπάλληλος που στην καλύτερη περίπτωση βαριέται που ζει (δεν είναι καθόλου κλισέ αυτό – και για του λόγου το αληθές σάς παραπέµπω στις δηµόσιες υπηρεσίες µας) και σύµφωνα µε το «νεοκοµµουνιστικό» νόµος είναι µόνον η αρπαγή και η αµάκα.

Με ποιο δικαίωµα τους αφήνουν όλους αυτούς ελεύθερους να ταλαιπωρούν τους ανθρώπους που δουλεύουν;

Με αγανάκτηση, Χρήστος Σεργιανίδης < Τι ψάχνετε, αγαπητέ Χρήστο, σε µια χώρα όπου επιτρέπεται σε µια Νάντια Μπουλέ να δηλώνει αοιδός και σε έναν Λε Πα (Λευτέρης Πανταζής, ελληνιστί) να άδει – µε ελληνικούρα – Μπρέθλεεεεες και Ο µον αµούρ, εκούτε µουάαααααα!