ΠΡΟΒΟΛΕΙΣ Σύνθηµα αγωνίας

Η συγκέντρωση είχε προαναγγελθεί. Πέµπτη, 12 το µεσηµέρι έξω από τον Αρειο Πάγο. Οι δικαστικοί λειτουργοί όλων των βαθµίδων, από την ηγεσία της ∆ικαιοσύνης έως και τους νεώτερους, θα διαδήλωναν την αγανάκτησή τους για την επιχειρούµενη υποβάθµιση του κλάδου. Ως γεγονός ήταν πρωτοφανές. Οι δικαστές στα… κάγκελα. Ή έστω στον δρόµο. Αν ήταν µάλιστα άλλη εποχή µπορεί να αποτελούσε πρώτη – όπως λέµε – είδηση. Φυσικό ήταν λοιπόν να προκαλέσει την περιέργεια των περαστικών. Οχι πως περίµεναν να συµβούν έκτροπα, όπως και να το κάνουµε όµως δεν επρόκειτο για µια συνηθισµένη συγκέντρωση εργαζοµένων. Ωσπου έκαναν την εµφάνισή τους τα πανό. Από µακριά δεν διακρίνονταν τα συνθήµατα. Η περιβολή των συγκεντρωµένων δεν παρέπεµπε σε δικαστικούς λειτουργούς. Τι συνέβαινε; Ωχ… Αντισυγκέντρωση διαµαρτυροµένων κατά των δικαστών, σκέφτηκαν οι πιο υποψιασµένοι. Πλησιάζοντας, άρχισαν να µπερδεύονται ακόµη πιο πολύ. Τα πανό έγραφαν συνθήµατα υπέρ των δικαστικών λειτουργών, αλλά ο κόσµος που τα κρατούσε δεν φαινόταν να αποτελεί µέρος του δικαστικού σώµατος. Γρίφος… Πώς να φανταστεί κανείς ότι οι συγκεντρωµένοι έξω από τον Αρειο Πάγο ήταν το αντίπαλο – σε άλλες συγκυρίες – δέος των δικαστών, που βρίσκονταν την ίδια ώρα στο ισόγειο του δικαστικού µεγάρου; Πώς να υποθέσει ότι οι συγκεντρωµένοι ήταν συµβασιούχοι που όµως διαδήλωναν υπέρ της διατήρησης της λειτουργικής ανεξαρτησίας του έλληνα δικαστή; Το κίνητρο της έµπρακτης συµπαράστασης – µιας µεγαλοφυούς σε σύλληψη ιδέας των δικηγόρων τους – θα µπορούσε να αµφισβητηθεί, αν δεν εξέπεµπε ένα πολύτιµο µήνυµα. Οτι η κοινωνία θέλει πράγµατι τον δικαστή ανεξάρτητο, αξιοπρεπή και ίσο µε τους εκπροσώπους των άλλων δύο εξουσιών (από τους οποίους εργάζεται περισσότερο για να είµαστε ειλικρινείς), γιατί εξακολουθεί να βλέπει τη ∆ικαιοσύνη ως το ασφαλέστερο καταφύγιο. Θέλει όµως τον δικαστή µαχητή και σε άλλα πεδία. Προασπιστή των ανθρωπίνων δικαιωµάτων, των δίκαιων κοινωνικών διεκδικήσεων. Η κίνηση των συµβασιούχων, ως εκπροσώπων εν προκειµένω του κοινωνικού συνόλου, έθεσε τους δικαστικούς λειτουργούς προ των ευθυνών τους έναντι των αδύναµων να αντιδράσουν πολιτών. Ο δυναµισµός που επέδειξαν για τις δικές τους διεκδικήσεις, ας µην εξαντληθεί εδώ. Θα είναι κρίµα…