Οι δικηγόροι στις κάλπες. Οι δικηγόροι ψηφίζουν τους νέους προέδρους τους. Οπως και να το διατυπώσεις, είναι βέβαιο ότι οι δικηγορικές εκλογές µάς αφορούν όλους. Οχι γιατί πρόκειται για ένα επάγγελµα πολυπληθές, στου οποίου τις υπηρεσίες άπαντες προσφεύγουµε κάποια στιγµή στη ζωή µας, αλλά γιατί οι δικηγορικοί σύλλογοι και ιδιαίτερα αυτός της Αθήνας, λόγω του µεγάλου αριθµού των µελών του, είναι ο µόνος φορέας που έχει τη δυνατότητα άµεσων παρεµβάσεων σε περιπτώσεις κατάφωρης παραβίασης των κανόνων δικαίου. Ο,τι και να καταλογίσεις στους δικηγόρους – συντεχνιακές πρακτικές ή ακόµη και παρεµπόδιση ταχύτερης απονοµής της δικαιοσύνης – δεν µπορείς να µην αναγνωρίσεις ότι στις απόπειρες καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωµάτων και των αρχών του δικαίου, µε ό,τι αυτό συνεπάγεται, υψώνουν ανάστηµα. Φωνάζουν. Και το κυριότερο; Η φωνή τους ακούγεται.

Εκ των πραγµάτων άλλωστε, οι δικηγορικοί σύλλογοι φέρουν αυτή την ευθύνη. Ποιος άλλος θα µπορούσε να το κάνει επαξίως; Οι γιατροί; ∆εν έχουν καµιά σχέση µε αυτά. Οι µηχανικοί; Επίσης. Οι δηµοσιογράφοι; Ισως, αλλά έχουν… άλλες ασχολίες. Εποµένως, ο ρόλος τούς ανήκει, και λόγω ειδικών γνώσεων ασφαλώς. Σε συνδυασµό µάλιστα µε την ισχυρή εκπροσώπηση του κλάδου στο Κοινοβούλιο, καθώς, όπως αποδείχθηκε προσφάτως οι νοµικοί βουλευτές – αλλά και υπουργοί – δεν προδίδουν αβίαστα τη νοµοµάθειά τους, για τους δικηγορικούς συλλόγους αποτελεί µονόδροµο η επαγρύπνηση. Το έργο τους βαρύ. Ιδιαίτερα στις µέρες µας όπου πενία, ως γνωστόν, τέχνας κατεργάζεται. Και το πεδίον δόξης λαµπρό. Αντιθεσµικές παρεκτροπές στο όνοµα του δηµοσίου συµφέροντος, παράκαµψη των συνταγµατικών επιταγών για το καλό του τόπου, λάθη από κεκτηµένη ταχύτητα σού δίνουν την εντύπωση ότι επιζητούν έναν τεκµηριωµένο αντίλογο. Στα νοµοθετικά παραστρατήµατα, εξάλλου, οι δικηγορικοί σύλλογοι ανέκαθεν απαντούσαν µε πόλεµο. Ο ∆ΣΑ, και λόγω του ότι είναι ο µεγαλύτερος επιστηµονικός σύλλογος της χώρας, περισσότερο από όλους. Ο απερχόµενος πρόεδρος ∆ηµ. Παξινός – ο µακροβιότερος πρόεδρος του ∆ικηγορικού Συλλόγου της Αθήνας –, ασυµβίβαστος και ροµαντικός, αφήνει όντως παρακαταθήκη. Η σκυτάλη στον επόµενο. Ας µη φεισθεί κραυγών διαµαρτυρίας όπου χρειάζεται. Το οφείλει στο σύνολο της κοινωνίας.