ΑΝ ΛΕΓΟΤΑΝ νόµος περί µη ευθύνης υπουργών δεν θα προκαλούσε κανένα απολύτως σχόλιο. Ο τίτλος του θα αντιπροσώπευε το περιεχόµενό του. Είτε µε τις ισχύουσες διατάξεις είτε µε τις µελλοντικές, που – ως γνωστόν – δεν βελτιώνουν στο παραµικρό τον χαρακτήρα του. Παιδί του άρθρου 86 του Συντάγµατος είναι, άλλωστε, πώς να ξεφύγει από την κληρονοµικότητα; «Θαπάει κανένας φυλακή;» φωνάζουν οι πολίτες, αγανακτισµένοι από τις κατά καιρούς αποκαλύψεις περί εµπλοκής διαφόρων άλλοτε κυβερνητικών στελεχών σε σκάνδαλα. Οχι. Τουλάχιστον όσο ισχύει η συνταγµατική επιταγή που µεριµνά για την εύκολη απαλλαγή τους µε πρόσχηµα τη συντόµευση της διαπόµπευσης. Οι κοινοί θνητοί δηλαδή, που συχνά µπλέκονται – και αδίκω – σε δικαστικές περιπέτειες και επίσης συχνά πεθαίνουν µε τη ρετσινιά λόγω των µακρόσυρτων διαδικασιών, δεν έχουν ψυχή; Εχουν. Με τη διαφορά ότι στερούνται τη δυνατότητα να νοµοθετήσουν υπέρ της προσωπικής προστασίας τους.

Τώρα λοιπόν, όλως τυχαίως λίγες ώρες µετά την απαλλαγή των τριών πρώην κυβερνητικών στελεχών της Ν.∆. λόγω παραγραφής των πράξεων – όπως ήταν εξαρχής αναµενόµενο – ο υπουργός ∆ικαιοσύνης κάλεσε άρον άρον τους δηµοσιογράφους να τους ανακοινώσει µε χαρά ότι επιτέλους ο νόµος περί ευθύνης υπουργών αλλάζει επί το αυστηρότερον. Πώς;

Επί της ουσίας καθόλου. Η µόνη µεταβολή αφορά τον χρόνο που θα καλείται να αποκρούσει την…

µπάλα η ∆ικαιοσύνη. Με το ισχύον καθεστώς, οι δικαστές παραλαµβάνουν µια παραγεγραµµένη υπόθεση για να υπογράψουν το τέλος της και ενδεχοµένως να υποστούν την αποδοκιµασία της κοινωνίας. Αφού προηγηθούν εξεταστικές και προανακριτικές επιτροπές, αφού αποζηµιωθούν αδρά τα µέλη τους για την επιπλέον απασχόληση, αφού παραπλανηθεί ο κόσµος και πιστέψει ότι το πολιτικό σύστηµα αντιδρά υγιώς στα φαινόµενα διαφθοράς.

Με το επαγγελλόµενο σύστηµα, ένα ∆ικαστικό Συµβούλιο θα αποφαίνεται εγκαίρως αν αξίζει τον κόπο να κινηθεί ο µηχανισµός του Κοινοβουλίου, για τη διερεύνηση µιας υπόθεσης που προσκρούει σε πολιτικά πρόσωπα, ή όχι.

Με µια λεπτοµέρεια: ο ρόλος του θα είναι γνωµοδοτικός. Που σηµαίνει ότι, είτε εισακουστεί είτε δεν εισακουστεί για λόγους πολιτικής ή και οικονοµικής εκµετάλλευσης (η δουλειά των επιτροπών πληρώνεται καλά), η ∆ικαιοσύνη θα αναδεχθεί και πάλι το κόστος.

Το Σύνταγµα πάντως για την ώρα δεν ανησυχεί…

Τελευταία Νέα