«”Οι ψηλές κορυφές είναι για δυνατές ψυχές, μπράβο!”. “Είσαι παράδειγμα για όλους, όχι μόνο για τους πάσχοντεςσαν κι εσένα- από τόσο σοβαρή ασθένεια, αλλά και για τους υπόλοιπους που τα έχουν όλα και γκρινιάζουν για τα πάντα!”. “Μας έκανες περήφανους!”. “Πραγματικά άθλος! Η δύναμη είναι μέσα σου!”…».


Γνωστοί και φίλοι του τον συγχαίρουν μέσω μηνυμάτων τους σε γνωστή ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης. Ο 25χρονος Δημήτρης Παντελάκης, από την Αθήνα, μόλις έχει περάσει με τον τρόπο του το δικό του μήνυμα ζωής. Στις 13 Αυγούστου, κατάφερε και σκαρφάλωσε μαζί με άλλους επτά έλληνες ορειβάτες στην ψηλότερη κορυφή της Ευρώπης, το Ελ Μπρους, σε υψόμετρο 5.642, στον Καύκασο, στη Ρωσία. Η… λεπτομέρεια ωστόσο που κάνει τη διαφορά στην περίπτωσή του είναι η σοβαρή ασθένειά του, την οποία θέλει να κοινοποιήσει. Επιδιώκει να την κάνει ευρέως γνωστή στην ελληνική κοινωνία ώστε να συνδράμει έτσι και προς την κατεύθυνση της έγκαιρης διάγνωσης και πρόληψής της. «Στην παρούσα φάση σπουδάζω Φυσικοθεραπεία στα ΤΕΙ Αθήνας. Την επέλεξα ακριβώς γιατί μ΄ ενδιαφέρει να βοηθήσω νέους ανθρώπους, ειδικά τα παιδιά που πάσχουν και αυτά από κυστική ίνωση. Σκοπός μου είναι να τους δώσω κουράγιο, μια και βλέπω πως αρκετά απ΄ αυτά τα έχει καταβάλει ψυχολογικά η ασθένειά μας», λέει σήμερα στα «ΝΕΑ».

Μόλις στα πέντε του, ο Δημήτρης εμφάνισε ξαφνικά συχνούς πονοκεφάλους και διάρροιες. Ταυτόχρονα άρχισε να χάνει βάρος, ώσπου οι γιατροί διέγνωσαν τελικά την πάθησή του, η οποία ταλαιπωρεί σήμερα με διάφορα συμπτώματα (http://www. cfathess.gr) περισσότερους από 500.000 ασθενείς στην Ελλάδα, ακόμα και από τη βρεφική ηλικία. «Μέχρι τα δεκάξι μου χρειάστηκε να υποβληθώ σε είκοσι πέντε χειρουργεία. Εχει συμβεί να κάνω και δύο εγχειρήσεις μέσα σ΄ ένα μόνο δίμηνο! Τόσες πολλές φορές που έπρεπε να παραμείνω κλινήρης, αισθανόμουν πια και μειονεκτικά. Ενιωθα, δηλαδή, πως ξεχώριζα αρνητικά συγκριτικά με τους υπόλοιπους συμμαθητές μου», λέει.

Σύντομα όμως μπόρεσε και στάθηκε στα πόδια του. «Στην πορεία, βλέπεις γύρω σου πως, και όμως, υπάρχουν ακόμα χειρότερα από τα δικά σου. Γι΄ αυτό και εγώ το έχω πάρει πλέον απόφαση πως θα ζω μια ζωή με την κυστική ίνωση- από τους γιατρούς άλλωστε δεν περιμένω πια τίποτα περισσότερο. Λέω, λοιπόν, και εγώ ότι όσο μπορώ θα το χαρώ! Ηδη νιώθω καλά με τον εαυτό μου, έχω πια μάθει να ευχαριστιέμαι τη ζωή! Ευγνωμονώ μάλιστα το ίδιο το πρόβλημά μου, γιατί μέσα από αυτό έμαθα να παλεύω κυριολεκτικά για την επιβίωσή μου, όχι απλώς για την καριέρα ή το σπίτι μου. Γι΄ αυτό και φροντίζω να θέτω διαρκώς υψηλούς στόχους, όπως φέτος, ανεβαίνοντας σε μεγάλα βουνά! Αμα ξέρεις να ζεις, το απολαμβάνεις όπως και να ΄χει!», προσθέτει.

ΒΑΣΙΚΗ ΤΟΥ ΕΠΙΔΙΩΞΗ

να κάνει ευρέως γνωστή την κυστική ίνωση, μια ασθένεια που ταλαιπωρεί πάνω από 500.000 Ελληνες

Πεισματάρης και ως δρομέας αντοχής…


ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ αναρρίχησή του στη λεγόμενη Στέγη του Καυκάσου, ο Δημήτρης Παντελάκης εκπληρώνει αυτόματα και ένα όνειρό του, να βαδίσει με τη σειρά του στα χνάρια του γείτονά του, ορειβάτη, Αντώνη Συκάρη, ενός από τους πρώτους Ελληνες που ανέβηκαν στο Εβερεστ. Αλλά δεν πετυχαίνει μόνον αυτό.

«Με ενθουσίαζε όλη αυτή η ιδέα και το σκηνικό μιας ελληνικής ορειβατικής αποστολής υπό δύσκολες συνθήκες, σε θερμοκρασίες έως και μείον 15 βαθμούς Κελσίου! Ηθελα, λοιπόν, να ζήσω κι εγώ τη συγκίνηση μιας τόσο σπουδαίας, χιονισμένης βουνοκορφής!

Πράγματι, νιώθω πλέον ευτυχής που κατάφερα και αντίκρυσα από τόσο ψηλά τον απέραντο αυτόν ορίζοντα! Δεν το κρύβω και ότι δάκρυσα από χαρά, καθώς για πρώτη φορά στη ζωή μου είχα θέσει τόσο υψηλό στόχο και τον πετύχαινα με την πρώτη!», λέει.

«Η ανάβασή του κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν, από τη στιγμή που τον διακρίνει το πείσμα του! Τον θυμάμαι να μας λέει πως σημασία είχε και μόνο όλη αυτή η προσπάθειά του, πως, ακόμα κι αν δεν έφτανε τελικά ώς τα 5.642 μ., και πάλι επιτυχία θα ήταν…», σημειώνει κι ο αρχηγός της ελληνικής αποστολής στον Καύκασο κ. Λουκάς Πρατίλας. «Κάναμε και συχνές προπονήσεις μαζί τα δύο προηγούμενα χρόνια, πιο συστηματικές μόλις δήλωσε συμμετοχή στο ταξίδι. Και ως δρομέας αντοχής, μάλιστα, ετοιμάζεται να τρέξει τον Οκτώβριο μέχρι και στον κλασικό μαραθώνιο της Αθήνας!…».