Δέσποινα- Σοφία Στάμος. Παιδί ελλήνων μεταναστών στις ΗΠΑ.

Νέα, ωραία, χορογράφος και χορεύτρια. Μια μέρα ζήτησε συνεργασία με μετανάστεςμαθητές του Ανοιχτού Σχολείου Αγοράς Κυψέλης. Βρέθηκαν μερικοί που ενδιαφέρονταν. Τρεις νεαροί Σενεγαλέζοι που κινήθηκαν αμέσως σαν έμπειροι χορευτές, μια γοητευτική νεαρή από το Μπανγκλαντές, η αγέλαστη ώς τότε γυναίκα από την Αλβανία.

Μερικοί ακόμα Ασιάτες, Ευρωπαίοι, Αφρικανοί. Δεν έμειναν όλοι ώς τη μέρα της πρώτης παράστασης. Κάποιοι έφυγαν, ήρθαν καινούργιοι. Παρακολούθησα τη Δέσποινα- Σοφία να διδάσκει χορό, και να με διδάσκει, μαζί με όποιον ήθελε να δεχτεί το μάθημα, πώς να χρησιμοποιείς σεβασμό και αξιοπρέπεια στη συνεργασία με ανθρώπους κλειστούς, επιφυλακτικούς, ταλαιπωρημένους.

Δεν πίστευα ότι θα κατάφερνε να ταιριάξει όλους αυτούς τους ξένους στο ίδιο θέαμα.

Αν με ρώταγες θα μπορούσα να βρω τριάντα λόγους για τους οποίους θα ήταν αδύνατον να ελευθερώσει τις κινήσεις του σώματος, των χεριών και των ποδιών σε ανθρώπους που έχουν λόγους να είναι απολύτως ανέκφραστοι. Να απλώσει η γυναίκα το χέρι στον άγνωστο νεαρό από άλλη ήπειρο; Δεν υπήρχε περίπτωση, κατά τη γνώμη μου.

Η Δέσποινα όμως τα κατάφερε. Στο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ παρουσιάστηκε το μικρό δρώμενο που είχε ετοιμάσει, με ηθοποιούς και χορευτές μετανάστες από τη γειτονιά μας. Σαν παιδί μετανάστη κι αυτή, που μεγάλωσε σε μια πόλη όπως η Νέα Υόρκη, έχει φαίνεται αναπτύξει τα ταλέντα να προσεγγίζει ανθρώπους από κάθε κουλτούρα, χώρα και γλώσσα, να τους κάνει να βρίσκουν μέσα έκφρασης στο σώμα τους, να τους πείθει να συνεργάζονται. Ισως οι άνθρωποι να έχουν κατά βάθος απλή κοινή γλώσσα, αλλά δεν είμαστε σε θέση όλοι να τη μεταχειριστούμε.

Σ΄ εκείνη την παράσταση η γυναίκα από την Αλβανία χαμογέλασε!

Τελευταία Νέα