ΟΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ, χρόνια τώρα μάς χώνανε μέσα, μέχρι τον λαιμό, με δανεικά και άλλα χρηματοπιστωτικά κόλπα, με αποκορύφωμα το παιχνίδι με τα σπρεντ τους τελευταίους μήνες.

Μόνο που στο υπόγειο, η δουλειά μάλλον πήγαινε ρολόι, τουλάχιστον για μια δεκαετία.

Με τους γνωστούς οίκους να μας βάζουν βαθμό κάπου κοντά στη βάση, τους άλλους να μας φορτώνουν σύνθετα, τοξικά, χαρτιά και αέρα με καπέλο, ώστε να αγοράζουν το Δημόσιο και τα Ταμεία πέτσινα, να επωφελούνται επιτήδειοι και να χρωστάμε όλοι.

Μέσα σε κλίμα Σίτι, Fed, ευρωζώνης και βάλε, δεν έλειψαν φαίνεται πρόσωπα, κέντρα και τίτλοι κύρους για τις αγορές σε κρίσιμους σταθμούς τα τελευταία χρόνια: Από την προετοιμασία για τους Ολυμπιακούς, την επόμενη μέρα, αλλά και μετά το 2004, γιατί άλλα χρεώθηκαν σε κοινοτικά πλαίσια, γέμισε ο τόπος έργα, κτίρια, “γέφυρες”, “χωριά”, οδούς, λιμάνια, ενώ ακολούθησαν τράπεζες, ΟΤΕ, Ζίμενς και τα υπόλοιπα.

Βέβαια, είχε προηγηθεί το κλείδωμα στην ΟΝΕ και στην ισοτιμία για το ευρώ, όπου μέσα στη φουρτούνα παραλίγο να κάτσουμε τη βάρκα. Τελικά, όμως, μπήκαμε στα βαθιά, με την ακρίβεια να θερίζει, τον κόσμο να ψωνίζει λες και πληρώνει με συνάλλαγμα και τις αλυσίδες να τα παίρνουν όλα.

Και το έλλειμμα εκεί, από το κακό στο χειρότερο, άλλοτε να κουμαντάρεται όπως όπως με δημιουργική λογιστική, αποκρατικοποιήσεις, συγχωνεύσεις στην ενέργεια, ακόμη και σε στρατηγικούς τομείς, και με την πάλαι ποτέ νέα διακυβέρνηση να εκχωρεί από την πρώτη μέρα στις Βρυξέλλες την επιτήρησή μας, για να κάνει τα δικά της. Οι εξεταστικές μπορεί να δίνουν διέξοδο για τους πολιτικούς.

Με την πολιτική, τι γίνεται;

ΥΓ: Εκτός κι αν μείνουμε στις αποδείξεις.

Τελευταία Νέα