«Το ρεύμα δεν το βλέπεις, πρέπει να το υπολογίσεις και αυτό κάνει τη δουλειά μας δυο φορές πιο επικίνδυνη» λέει στα «ΝΕΑ» ο 46χρονος εναερίτης κ. Σταμάτης Καραμολέγκος, ενώ ο 28χρονος συνάδελφός του Γιάννης Κοσμίδης βλέπει και τα… καλά του κινδύνου που κρύβονται συνήθως πίσω από κάθε απαιτητική εργασία.

«Ήρθα τον Οκτώβριο του 2004 στον κατασκευαστικό τομέα της ΔΕΗ και ζύγιζα 120 κιλά, σήμερα είμαι μόλις 72!

Έχασα 48 κιλά μέσα σε πέντε χρόνια».


«Μας αρέσει η κατασκευή, θέλαμε να παίρνουμε την αίσθηση της δημιουργίας από τη δουλειά μας και γι΄ αυτό ασχοληθήκαμε με τις κατασκευές στη ΔΕΗ» συμπληρώνει ο συνάδελφός του κ. Άγγελος Βλαστός. Ο εξοπλισμός τους περιλαμβάνει άρβυλα, ειδική φόρμα, κράνος και ζώνη για ασφαλή αναρρίχηση. Όμως ο μέσος όρος ηλικίας των εναεριτών της ΔΕΗ έχει ανέβει επικίνδυνα, όπως λένε, τα τελευταία 20 χρόνια. «Όταν πιάσαμε εμείς δουλειά, οι περισσότεροι εναερίτες στη μεταφορά και τη διανομή του ρεύματος ήταν 30αρηδες. Σήμερα ο μέσος όρος ηλικίας σε όλα τα συνεργεία των εναεριτών πλησιάζει τα 50» επισημαίνει ο κ. Βλαστός, ο οποίος εργάζεται 25 χρόνια στη ΔΕΗ. Τότε όλοι οι εργαζόμενοι σε αυτήν ήταν 36.000 και σήμερα είναι 22.000. Στο συνεργείο, πάντως, των τεχνικών που συναντήσαμε στη Νέα Χαλκηδόνα ο μέσος όρος ηλικίας είναι τα 48 χρόνια.

Χωρίς παροχές

Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης η επικινδυνότητα προσμετράται στις απολαβές των εργαζομένων και υπάρχει ειδική ασφαλιστική κατηγορία και ανάλογη κάλυψη. Στην Ελλάδα, αντίθετα, υπάρχουν ορισμένα επαγγέλματα που λαμβάνουν επίδομα επικινδυνότητας και άλλα που συγκαταλέγονται στα βαρέα και ανθυγιεινά ως προς την ασφαλιστική κάλυψη, χωρίς το ανάλογο επίδομα.

«Οι εναερίτες των γραμμών μεταφοράς έχουν χάσει εδώ και 15 χρόνια το επίδομα επικινδυνότητας» τονίζει ο εναερίτης κ. Άγγελος Βλαστός. «Το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει το κίνητρο για τα νέα παιδιά να εξασκηθούν και να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους ώστε να αντικαταστήσουν τους παλιούς. Ο μέσος όρος ηλικίας σήμερα στους εναερίτες της ΔΕΗ είναι τα 48, ενώ εκπαιδεύεται μόλις ένας νέος συμβασιούχος μέσω ΑΣΕΠ ως εναερίτης κάθε έξι μήνες. Αυτό δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τη δουλειά μας, με αποτέλεσμα να θεωρούμαστε πια οι τελευταίοι των… Μοϊκανών».

ΟΙ ΕΝΑΕΡΙΤΕΣ

Εδώ και 15 χρόνια δεν παίρνουν πια το επίδομα επικινδυνότητας

Βάρδια στα «σπλάχνα» του βουνού


«ΟΙ ΣΗΡΑΓΓΑΔΕΣ όταν μπαίνουν στη γαλαρία, έχουν πάντα κατά νου ότι το βουνό πρέπει να το σέβονται και όχι να το φοβούνται» εξηγεί ο γεωλόγος μηχανικός κ. Βασίλης Μητρόπουλος, ο οποίος ασχολείται αποκλειστικά τα τελευταία χρόνια με τη διάνοιξη σηράγγων, κυρίως σε έργα οδοποιίας.

«Η διάνοιξη των σηράγγων είναι, ουσιαστικά, ένας κύκλος διαφορετικών εργασιών που πρέπει να ακολουθούνται κατά γράμμα» υποστηρίζει ο κ. Μητρόπουλος. «Ξεκινάει με το τρύπημα του… μετώπου με τη βοήθεια των διατρητικών μηχανήματα (Jumbo). Ακολουθεί η ανατίναξη, το ξεμπάζωμα, η τοποθέτηση των μεταλλικών υποστηριγμάτων (πλαισίων), το εκτοξευόμενο σκυρόδεμα και τέλος οι αγκυρώσεις. Και πάλι από την αρχή, σε 24ωρη βάση, προκειμένου να προχωρήσει το έργο. Οι κίνδυνοι είναι πολλοί και απαιτείται συνεχής εγρήγορση. Προσωπικό και μηχανήματα πρέπει να συνυπάρχουν σε πολύ μικρό χώρο, η επικινδυνότητα των εκρηκτικών είναι μεγάλη ενώ, τέλος, υπάρχει ο… παράγοντας βουνό που όταν δεν έχει φιλότιμο, όπως λέμε, μπορεί να κάνει μεγάλη ζημιά. Κατά καιρούς, χαλαρά εδάφη έχουν προκαλέσει μεγάλες καταπτώσεις, φέρνοντάς μας αντιμέτωπους με δύσκολες καταστάσεις. Σύμμαχός μας είναι η τεχνολογία των καινούργιων μηχανημάτων».

«Τη βόμβα τη “λύνεις” μόνο αν είσαι απόλυτα ήρεμος»


ΑΝ ΚΑΙ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ το επίδομα επικινδυνότητας, οι πυροτεχνουργοί της ΕΛ.ΑΣ. δεν μιλούν ποτέ σχετικά με τη δουλειά τους- για λόγους ασφαλείας- και θεωρούν εαυτούς Δον Κιχώτηδες συνεχούς εκπαίδευσης και κατάρτισης σε αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς.

«Απόλυτη συγκέντρωση της προσοχής και ηρεμία είναι τα πρώτα και κύρια χαρακτηριστικά του καλού πυροτεχνουργού» τονίζει ο κ. Αντώνης Σακαλής που, αν και ο νεώτερος σε ηλικία, είναι προϊστάμενος στην 24ωρη βάρδια των εξειδικευμένων αστυνομικών, η οποία δέχεται δεκάδες κλήσεις καθημερινά για πιθανές εκρήξεις και διενεργεί μέχρι και 60 έρευνες την ημέρα σε περιόδους έντασης και αναταραχών. «Οι σκύλοι χρησιμοποιούνται μόνο για την ανίχνευση, όταν εντοπιστεί ο εκρηκτικός μηχανισμός εμείς πρέπει να βρούμε τον τρόπο να εξουδετερωθεί χωρίς απώλειες. Για μένα η πιο επικίνδυνη μέχρι σήμερα αποστολή έγινε στην Καλλιθέα λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, όταν εξερράγησαν τρεις βόμβες στο ίδιο σημείο με διαφορά ενός τετάρτου της ώρας η μία από την άλλη» λέει ο ίδιος. Στους πυροτεχνουργούς της ΕΛ.ΑΣ. ανήκουν και τρεις νεαρές γυναίκες που ακολουθούν το εντατικό πρόγραμμα συνεχούς εκπαίδευσης στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η υπηρεσία ιδρύθηκε το 1987 και ασχολείται μόνο με την εξουδετέρωση αυτοσχέδιων μηχανισμών όπως εξηγούν οι αστυνομικοί και όχι με τυποποιημένα εκρηκτικά, λίγο-πολύ γνωστά για τα χαρακτηριστικά τους και για αυτόν, ακριβώς, τον λόγο λιγότερο επικίνδυνα.