ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ του Ατλαντικού, το έργο που ανεβαίνει είναι κλασίγελως, αφού το κεφάλαιο Ομπάμα ρευστοποιεί τα κέρδη του, βάζοντας έναν λύκο να φυλάει τους άλλους.

Έτσι η FΕD παίρνει τον έλεγχο για τις τράπεζες, τα κεφάλαια της κρίσης και πού τα πάνε.

Χθες στις Βρυξέλλες, στη σύνοδο κορυφής, βρήκαν γήπεδο για να βάλουν την κερκίδα στο παιχνίδι της κρίσης, και το σκορ παίζεται στα πέναλτι. Ταυτόχρονα, έξω αλλά και στην Αθήνα, ημιπολύτιμοι και άλλοι λίθοι προσφέρονται (αν δεν προσφέρουν) άλλοθι στο σχήμα της κρίσης, ανάμεσα στο «V», στο «W» και στο «U». Στην Αθήνα, η επόμενη μέρα στην πολιτική, ψάχνοντας την αυτοδυναμία, δεν σκάει και πολύ για την αποχή, μια που ο Μανώλης από το Άργος έστριψε στον δρόμο για τον Λαό του.

Στην άλλη άκρη αριστερά, ψάχνουν για το τι και ποιος (Αλέκος) φταίει για τα ποσοστά που χάθηκαν, ενώ οι ένοικοι του Μαξίμου περιμένουν να κόψουν κορδέλα στο Μουσείο, λες και θ΄ αλλάξει η ατζέντα.

Ο Υμηττός γίνεται πάλι στάχτη και τα οικόπεδα στη Βούλα και τη Γλυφάδα μπαίνουν στο σχέδιο με τη φωτιά, έστω και με τον φάκελο (και τις ευθύνες)

της υπόθεσης, για συμβόλαια και δικηγορική ύλη, να μένει απλώς στο ράφι.

Καπάκι έρχεται η συνταγή από το 1998, για την εκ περιτροπής εργασία και «μονά- ζυγά» στη μισθοδοσία, να πλασάρεται με άλλοθι την κρίση σε πολυκαταστήματα, βιομηχανίες, μέσα ενημέρωσης και να εξελίσσεται σε ντόμινο (αφού δεν έγιναν και πολλά πολλά, τότε που πέρασε ο νόμος), ενώ δεν βγαίνει ούτε προεδρείο στην ΕΣΗΕΑ.

Όσο για τα Ταμεία, υποχρεώνονται να καταθέσουν τα ρέστα τους για εθνική τραπεζική επέκταση στην Τουρκία.

ΥΓ:Με Τούρκο διοικητή όμως στη Λάρισα.