«Με ανησυχεί το γεγονός ότι σε όλους τους χώρους λιγοστεύουν οι αξίες και στη θέση τους βλέπουμε να προκύπτουν συνθήκες που δεν μας κολακεύουν ως ανθρώπους», δηλώνει ο Βασίλης Σκουλάς για τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην κοινωνία και το τραγούδι, που λίγο πριν από το Πάσχα θα κυκλοφορήσει ένα διπλό CD, το οποίο περιλαμβάνει τις καλύτερες στιγμές από τη θητεία του στο έντεχνο και παραδοσιακό τραγούδι.


Σαράντα χρόνια με το κρητικό – έντεχνο τραγούδι στα χείλη. Είπατε ποτέ τα παρατάω;

Όχι, ποτέ. Για μένα η μουσική είναι η ψυχή μου, αν ποτέ της γύριζα την πλάτη θα ήταν σαν να γύριζα την πλάτη στον ίδιο μου τον εαυτό.

Η γεύση που σας αφήνει φέτος η συνεργασία σας με τον Λάκη Χαλκιά και τον Γεράσιμο Ανδρεάτο;

Πάνω απ΄ όλα είναι μια πολύ ανθρώπινη συνεργασία.

Κυριαρχεί σ΄ αυτήν το μεγαλείο της ψυχής, το οποίο αντανακλάται και στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.

Τι έχετε κρατήσει από τον Κώστα Μουντάκη και τον Νίκο Ξυλούρη;

Και οι δύο έβαψαν με ανεξίτηλο χρώμα τη μουσική μας παράδοση. Κρατώ από την παρουσία τους και το έργο τους, μέχρι και σήμερα, αυτό το φως μέσα μου.

Από τη συνεργασία σας με τον Μάριο Τόκα;

Για μένα δεν ήταν ένας ακόμη δίσκος, ήταν ένας σταθμός στην προσωπική και καλλιτεχνική ζωή μου.

Και τον Γιάννη Μαρκόπουλο;

Είναι αναμφίβολα ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες συνθέτες. Ταξιδέψαμε μαζί στη θάλασσα της μουσικής και θα μου μείνει αξέχαστη η δύναμη του μουσικού του λόγου.

«Άσπρο μαντήλι ανέμιζε»: σε ποιον πολιτικό θα το αφιερώνατε;

Θα το άφηνα στα χέρια όλων των πολιτικών ανά τον κόσμο, οι οποίοι έχουν ήθος και δεν παύουν να μοχθούν για έναν καλύτερο κόσμο.

«Η πιο μεγάλη μοναξιά» και «Αχ, πώς φεύγουν οι καιροί». Όταν τα τραγουδάτε τι σας έρχεται στον νου;

Η κρυμμένη δύναμη του ανθρώπου που ξυπνά μπροστά στη μοναξιά που αυτός δεν επιλέγει και στον χρόνο τον αλύπητο.

Μόνιμος κάτοικος Ανωγείων. Δεν σας δυσκόλεψε την πορεία σας στο τραγούδι;

Ο τόπος μου αποτελεί εστία από την οποία φορτίζομαι ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης. Έχετε τραγουδήσει σε Αμερική, Αυστραλία, Καναδά,

Γερμανία. Μια αξέχαστη συναυλία;

Οι Έλληνες της Διασποράς, με την όμορφη και ξεκάθαρη εικόνα της πατρίδας που κουβαλούν μέσα τους, είναι για μένα κάθε φορά μια σημαντική υπενθύμιση ότι η νοσταλγία για τον Έλληνα είναι πηγή ζωής. Λυράρης από τα 12 χρόνια σας. Ποιον είχατε για πρότυπό σας;

Είχα πάντα τους απλούς καλούς μερακλήδες της οικογένειάς μου και του χωριού μου. Γενικότερα όλα άρχισαν από αυτούς.

Συμβουλή σε έναν νέο λυράρη;

Ήθος, αλήθεια και σεβασμός στη μουσική που υπηρετεί. Το ραδιόφωνο και η τηλεόραση σας αποφεύγει ή την αποφεύγετε;

Εκτιμώ την πλευρά των μέσων αυτών που δεν ευτελίζουν τον κοινωνικό μας πολιτισμό.

Το «Σεργιάνισμα στην Κρήτη» σας άνοιξε τον δρόμο;

Στη μακρόχρονη πορεία μου ξεχωρίζω κάποιες στιγμές που πράγματι ήταν σταθμοί για μένα, ανάμεσά τους και το «Σεργιάνισμα στην Κρήτη».

Όταν θυμάστε τον Μιχάλη Σκουλά και τον Αλκιβιάδη Σκουλά ή Γρυλιό, τι σας έρχεται στον νου;

Οι αξέχαστες μορφές του παππού μου και του πατέρα μου. Σε καλλιτεχνικό επίπεδο, θυμάμαι έναν από τους πιο καλούς λυράρηδες του τόπου και έναν σημαντικό λαϊκό ζωγράφο.

Μια μαντινάδα που σας γλυκαίνει την ψυχή;

Μέχρι το τέρμα της ζωής/ η τση τιμής ο δρόμος/ και όποιος δεν εξεστράτισε/ δεν τόνε φθείρει ο χρόνος.

Με τι θα αλλάζατε την εμπειρία σας στην παράσταση «Καφενείον η Ελλάς»;

Με τίποτα. Ήταν μια εμπειρία ζωής και τέχνης.

Και στον «Καπετάν Μιχάλη»;

Μόνο αυτό θα σας πω: το καλοκαίρι του 1983 που δώσαμε την πρεμιέρα στο Θέατρο του Λυκαβηττού, τραγούδησα μπροστά σε 5.000 κόσμο χωρίς μικρόφωνο. Το ίδιο έγινε και στην υπόλοιπη Ελλάδα και στο εξωτερικό όπου πήγαμε.

Η πηγή της έμπνευσής σας;

Οι συναντήσεις μου με τους ίδιους τους ανθρώπους. Η φύση και τα πράγματα που καταφέρνουν να με συγκινούν.

Τι σας ενοχλεί σήμερα στην κοινωνία και στο τραγούδι;

Με ανησυχεί το γεγονός ότι σε όλους τους χώρους λιγοστεύουν οι αξίες και στη θέση τους βλέπουμε να προκύπτουν συνθήκες που δεν μας κολακεύουν ως ανθρώπους.

Τι ετοιμάζετε;

Λίγο πριν από το Πάσχα θα κυκλοφορήσει ένα διπλό CD ζωντανά ηχογραφημένο, το οποίο περιλαμβάνει τις καλύτερες στιγμές από τη θητεία μου στο έντεχνο και παραδοσιακό τραγούδι.