ΕΚΡΗΞΗ επιχειρηματικότητας, εν μέσω κρίσης, δεν είναι κάτι που μπορεί να περάσει απαρατήρητο.

Ιδιαίτερα όταν μπορεί να γίνεται γι΄ αυτόν ακριβώς τον λόγο. Πολύ περισσότερο μάλιστα, όταν στη Βουλή, το πολιτικό θερμόμετρο παίρνει φωτιά και κορυφαία πρόσωπα για την επόμενη μέρα διαπιστώνουν την αμηχανία της Ευρώπης απέναντι στην κρίση, επισημαίνοντας ότι αναζητείται το πρότυπο για μια άλλη ανάπτυξη.

Έτσι ο ανταγωνισμός αποφασίζει και κάνει αισθητή την επιστροφή του εν μέσω κρίσης.

Από τη μια μεριά λοιπόν αξιοποιεί τα slots (δικαιώματαχρυσάφι) της Ολυμπιακής και από την άλλη διεκδικεί γερό μερτικό από το Αιγαίο, στη γραμμή της Κρήτης, με κίνητρο «για επιβάτες μισής μέρας» ακόμη και με βουτιά σε μια πλωτή πισίνα.

Στο ερώτημα, πώς συμβιβάζεται όλη αυτή η ιστορία, όταν το δόγμα που επικρατεί στις αγορές είναι επιστροφή σε περισσότερο κράτος, είναι ένα θέμα.

Βέβαια, ο γκρίζος όρος για μεταπώληση της Ολυμπιακής σε έναν χρόνο, αν και διαψεύσθηκε, ίσως να αποτελεί μια κάποια εξήγηση.

Φαίνεται όμως ότι στην ουσία, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, πάμε στον ίδιο δρόμο ανάποδα. Εμείς δεχόμαστε ιδιωτικοποίηση του Κράτους ενώ άλλες χώρες πάνε για κρατικοποιήσεις.

Το κρίσιμο μέγεθος είναι τα δίκτυα, δηλαδή η διανομή, οι τράπεζες, οι μεταφορές, η ενέργεια, τα ΜΜΕ.

Με άλλα λόγια με ό,τι ακριβώς δένει τη ζωή μας η επιχειρηματικότητα.

Τα υπόλοιπα μοιάζουν να έρχονται από μόνα τους ως εξέλιξη. ΥΓ: (1) Ως πολιτική.

ΥΓ: (2) Και πολιτικοί.