ΔΕΝ ΤΟ προσέξατε ίσως αλλά η κοινωνική εξέγερση συνεχίζεται.

Μόνο που αφήνει προκλητικά απ΄ έξω την καρδιά της κρίσης που είναι οι τράπεζες, η κερδοσκοπία, όσα πάει να κρύψει ή να φέρει ο ανασχηματισμός και όσα παίζονται με την ενέργεια (εδώ και έξω), καθώς το μακρύ χέρι κάποιων μπαίνει πιο βαθιά στην τσέπη μας, χωρίς να λογαριάζει ούτε τα σύνορα.

Κάπως έτσι λοιπόν:

Αναζητώντας τα βαθύτερα αίτια της… οικολογικής έκρηξης, στην κόντρα για το «πράσινο» γήπεδο, την ανάπλαση των Αμπελοκήπων και την αποκάλυψη για το νέο Shopping Center, βρήκαμε δύο προσφυγές στο ΣτΕ αντί για μία. Ψάχνοντας για τη συνέχεια στο δίλημμα της Πρωτοχρονιάς για το ωράριο στα μαγαζιά και την κοινωνική διαμαρτυρία που υποκατέστησε τα κάλαντα, μάθαμε για άλλα δύο εμπορικά κέντρα μαμούθ στα πέριξ, στη σκιά του κέντρου που πεθαίνει. Και καπάκι σε όλα αυτά έρχεται και η κατάληψη στο κτίριο της ΕΣΗΕΑ, δήθεν σαν απάντηση στις ευθύνες της ενημέρωσης, αλλά στην ουσία για να κρεμαστούν συνθήματα απέναντι από τη Βουλή, μετά την Ακρόπολη.

Κάποιοι φαίνεται να καλλιεργούν τη δική τους εκδοχή κοινωνικής έκρηξης, θεωρώντας ότι η κυβερνητική πολιτική και η εργοδοτική αυθαιρεσία, που χρησιμοποιούν ως άλλοθι τη μεγάλη κρίση, είναι χωροταξικό ζήτημα ή κτιριακό πρόβλημα και όχι πολιτικό μέγεθος που για να υποχωρήσει χρειάζεται την άλλη πολιτική.

Που να στηρίζεται όμως σε συγκρότηση ιδεών και οικοδόμηση εμπιστοσύνης γι΄ αυτούς που αναγνωρίζουν το πραγματικό πρόβλημα. Και το οποίο δεν λύνεται με υποτίμηση.

ΥΓ.1 Ούτε των πολιτών.

ΥΓ.2 Ούτε της νοημοσύνης μας.