Αναζήτηση
Όταν ο Γιώργος με τη Μαρία γνωρίστηκαν και αποφάσισαν να μοιραστούν τη ζωή τους, εκείνος είχε στο μυαλό του το νούμερο… τρία: «τρία παιδιά σκεφτόμουν να αποκτήσουμε, αυτό είχε κολλήσει στο μυαλό μου. Αλλά η Μαρία ήταν πιο ανοιχτή στο θέμα. Όταν αποκτήσαμε λοιπόν τα πρώτα τρία παιδιά, καλωσόρισε την ιδέα του τέταρτου με την ίδια άνεση. Και ύστερα του πέμπτου, του έκτου, του έβδομου… Ούτε που καταλάβαμε πώς κάναμε οκτώ παιδιά»!
Η δεκαμελής οικογένεια κατοικεί σε ένα σπίτι 114 τ.μ. στα Μελίσσια που μόλις κατάφεραν να αποπληρώσουν. Τα 6 κορίτσια αποτελούν τον κορμό της οικογένειας. Η 14χρονη Παναγιώτα και η 12χρονη Ζωή πάνε αντίστοιχα στην Γ΄ και Α΄ Γυμνασίου στο Μουσικό Γυμνάσιο Παλλήνης. Η 11χρονη Νίκη είναι μαθήτρια της ΣΤ΄ Δημοτικού. Η 10χρονη Ναταλία
«ΞΕΡΑΜΕ ΚΑΛΑ ΤΙ ΚΑΝΑΜΕ»
«Τα παιδιά τα κάνεις γιατί τα θέλεις και τα αγαπάς. Ξέραμε πολύ καλά τι κάναμε και ανταποκρινόμαστε όσο καλύτερα μπορούμε στον ρόλο μας»
και η 9χρονη Μαρίνα πάνε στην Δ΄ και Γ΄ Δημοτικού. Και η 6χρονη Φιλοθέη είναι πρωτάκι… Ο μεγαλύτερος όλων είναι ο 16χρονος Δημήτρης και ο βενιαμίν το άλλο αγόρι της οικογένειας ο 4χρονος Λουκάς.
Στο σπίτι υπάρχει πάντα κίνηση και δράση, αλλά δεν υπάρχουν εντάσεις και τσακωμοί. «Όλα βολεύονται και γίνονται με έναν μαγικό τρόπο», λέει η μικροκαμωμένη Μαρία. Η δική της μέρα αρχίζει κάθε πρωί στις 6 και τελειώνει στις 12.30
το βράδυ.
Εκείνη πρέπει να φροντίσει να ετοιμαστούν και να φύγουν έγκαιρα για τα σχολεία τους τα παιδιά, να πάει τον Λουκά στον παιδικό σταθμό και να είναι και η ίδια στις 8 ακριβώς στο Α΄ Γυμνάσιο Μελισσίων για να διδάξει. Πρώτη θα επιστρέψει πάλι σπίτι να ετοιμάσει το μεσημεριανό, να κάνει όποιες δουλειές προλάβει, να οργανώσει τις απογευματινές δραστηριότητες: «Άλλος έχει Αγγλικά, άλλος Γαλλικά, άλλος μπαλέτο, άλλος αθλητικές δραστηριότητες, ο Δημήτρης που είναι Β΄ Λυκείου φροντιστήριο… Όλα γίνονται στην ώρα τους…».
Μέχρι τις 7 το απόγευμα που επιστρέφει ο πατέρας, η Μαρία είναι στις επάλξεις. Τότε αναλαμβάνει εκείνος τις μεταφορές των παιδιών από και προς τα φροντιστήρια και η Μαρία ετοιμάζει βραδινό, τελειώνει τις δουλειές της και αφού πέσουν όλοι για ύπνο, διορθώνει τα γραπτά των μαθητών της.
«1.200 ευρώ στα φροντιστήρια…»
Η οικογένεια μετακινείται με ένα επταθέσιο Ι.Χ. που πια δεν είναι… αρκετό για όλους, αλλά δεν συμβαίνει συχνά να μετακι 
Η φορολογική δήλωση του ζευγαριού είναι 63.000 ευρώ τον χρόνο μαζί με το επίδομα: «Είναι αστείο, αλλά ακόμα και το επίδομα φορολογείται! Ένα ζευγάρι που αποκτά τρίτο παιδί έχει αφορολόγητο 22.000 ευρώ τον χρόνο. Εμείς με οκτώ παιδιά έχουμε αφορολόγητο 27.000
τον χρόνο- 1.000 ευρώ επιπλέον για κάθε παιδί πάνω από τα τρία. Δεν είναι άδικη πολιτική;». «Τα παιδιά τα κάνεις γιατί τα θέλεις και τα αγαπάς», επισημαίνει η Μαρία, συμπληρώνοντας: Ξέραμε λοιπόν πολύ καλά τι κάναμε και ανταποκρινόμαστε όσο καλύτερα μπορούμε στον ρόλο μας. Τα παιδιά ξέρουν ότι τα ρούχα και τα παπούτσια τους θα τα αγοράσουμε στις εκπτώσεις και μόνο ό,τι έχουν ανάγκη. Ότι το φαγητό είναι το ίδιο για όλους και δεν το πετάμε. Έχει ο καθένας τις δικές του ευθύνες και αν χρειασθεί να πεταχτώ για λίγο έξω, είμαι σίγουρη ότι τα μεγαλύτερα θα έχουν στον νου τους τα μικρότερα. Υπάρχει μοίρασμα, αλληλεγγύη, υπευθυνό- τητα…».
Με το επίδομα καλύπτουμε μόνο τα έξοδα για το γάλα!
ΑΝ Η ΜΑΡΙΑ και ο Γιώργος Προκοπίου μαζί με τα οκτώ παιδιά τους ζούσαν στην Κύπρο, θα έπαιρναν κρατικό επίδομα 788 ευρώ τον μήνα, και αν ζούσαν στο Λουξεμβούργο, τα…
2.611,84 ευρώ τον μήνα.
Αλλά η Μαρία, ο Γιώργος και τα οκτώ ανήλικα παιδιά τους παίρνουν το χαμηλότερο από τα επιδόματα στην Ευρώπη. Ένα ποσό που καλύπτει απλώς τα έξοδα για το γάλα των παιδιών- 8 λίτρα την ημέρα!
Ακόμη και με βάση τον μέσο όρο στην Ε.Ε., που είναι 383 ευρώ τον μήνα για οικογένεια με 4 παιδιά, μια αντίστοιχη οικογένεια στην Ελλάδα παίρνει 168 ευρώ τον μήνα (56% λιγότερο) – 42 ευρώ για το κάθε παιδί.
«Το τέταρτο παιδί κάνει μια οικογένεια πολύτεκνη! Από εκεί και πέρα είτε έχεις 4, είτε 8 είτε 14, η πολιτεία σε αντιμετωπίζει το ίδιο», εξηγεί ο 46χρονος Γιώργος Προκοπίου, ηλεκτρολόγος μηχανολόγος. «Το ελληνικό κράτος δεν κάνει δυστυχώς δημογραφική πολιτική. Είναι μίζερο, τσιγγούνικο και ό,τι κάνει είναι απλώς για το θεαθήναι.
Ζητάει από τα ζευγάρια να γεννούν περισσότερα παιδιά αλλά δεν τα στηρίζει ούτε τα ενισχύει. Και έχουμε φτάσει στο σημείο στην πλειονότητά τους τα ζευγάρια να αρκούνται στο ένα παιδί και να θεωρούν πολλά τα… δύο!»
