ΤΩΡΑ που όλοι επιστρέφουν από το Κίεβο, μπορεί πλέον κανείς να φωτίσει το παρασκήνιο μιας υπόθεσης που ενέπλεξε πολλές πρωτεύουσες και πολλές Εκκλησίες.Η εκτίμηση παράγοντα με διαχρονική εμπειρία σε πολιτικά και εκκλησιαστικά θέματα είναι ότι «εκλιπόντος του μακαριστού Χριστόδουλου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος απέκτησε έναν νέο αντίπαλο,τον Πατριάρχη Μόσχας Αλέξιο.Δεν ξέρω αν η κόντρα θα κρατήσει μέχρις ότου ο ένας θάψει τον άλλον. Ωστόσο,ο Αλέξιος έχει πίσω του τριακόσια πενήντα εκατομμύρια πιστούς».Και όχι μόνο,θα έλεγα εγώ.

Αρνητικά αισθήματα

Η ΑΠΟΦΑΣΗ του Παναγιώτατου να πάει στο Κίεβο προκάλεσε αρνητικά αισθήματα τόσο στο υπουργείο Εξωτερικών όσο και στο Μέγαρο Μαξίμου. Και αυτό γιατί η Αθήνα- δεδομένου του ενεργειακού φλερτ με τους Ρώσους- δεν ήθελε να χαλάσει η σχέση με τη Μόσχα. Το θέμα δεν θα είχε προκύψει αν το Πατριαρχείο Μόσχας δεν έκανε ένα λάθος. Έστειλε πρόσκληση στο Φανάρι για το Κίεβο! Και αυτό γιατί οι Ρώσοι δεν υπολόγιζαν ότι επικεφαλής της αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου θα ετίθετο ο ίδιος ο Βαρθολομαίος. Η αλήθεια είναι πως ο Παναγιώτατος είχε ως αφορμή και την πρόσκληση του Ουκρανού ηγέτη Βίκτορ Γιούσενκο – που όμως τον καλούσε για να πάει!

Τζαρτζαρίσματα Εκκλησιών

ΤΑΤΖΑΡΤΖΑΡΙΣΜΑΤΑ των Εκκλησιών εγγράφονται στο σκληρό μπρα-ντε-φερ της Μόσχας με τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες. Η Ουκρανία είναι, βεβαίως, στην πρώτη γραμμή. Και στο βάθος διαγράφονται το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί. Οι σχισματικές τάσεις στο Κίεβο είναι απλό προεόρτιο μιας διεργασίας που οδηγεί στο αυτοκέφαλο την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας.

Κάτι τέτοιο θα ήταν, βεβαίως, ανάθεμα για τους Ρώσους. Αφού, πολύ περισσότερο από εκκλησιαστικές, θα είχε πολιτικές συνέπειες.

Κόντυνε ο Αλέξιος

ΟΤΑΝ ΜΑΘΕΥΤΗΚΕ η πρόθεση του Βαρθολομαίου να πάει στο Κίεβο, οι Ρώσοι αντέδρασαν. Ως Οικουμενικός Πατριάρχης, θα «κόνταινε» την παρουσία του Αλέξιου σε μια χώρα που ανήκει στην Κανονική του επικράτεια. Οι πιέσεις εκδηλώθηκαν πολλαπλώς. Πρόσωπο εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού Πούτιν επιχείρησε να κινητοποιήσει τον Ερντογάν. Αλλά στο Φανάρι δεν έγινε αντιληπτή πίεση από πλευράς τουρκικής κυβέρνησης. Αντιθέτως, υπήρξαν επαφές και νευρικές συστάσεις από ελληνικής διπλωματικής πλευράς. Δεν τόλμησαν να του πουν να μην πάει, αλλά του επέστησαν την προσοχή μη τυχόν και συλλειτουργήσει με τους σχισματικούς Ουκρανούς.

Το ελληνορθόδοξο μέτωπο

ΤΟ ΔΙΑΒΗΜΑ στο Φανάρι είναι αποτέλεσμα πίεσης στην Αθήνα. Επισημαίνεται ραντεβού του Ρώσου πρέσβη Βντόβιν με τον υφυπουργό Εξωτερικών Κασσίμη. Οι Ρώσοι κινήθηκαν και περιφερειακά, με προφανή στόχο να διασπάσουν το ελληνορθόδοξο μέτωπο. Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος, κατόπιν επαφών με τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Λαβρόφ και τον ίδιο τον Πατριάρχη Μόσχας, επέλεξε να μην πάει στην Ουκρανία. Τα ίδια και οι Πατριάρχες Ιεροσολύμων Θεόφιλος και Αλεξανδρείας Θεόδωρος που στριμώχτηκαν από τους Ρώσους. Κυβερνητική δυσφορία

ΣΤΗΝΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, μόνον ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος και ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος ακολούθησαν τον Πατριάρχη στο Κίεβο. Ο Ιερώνυμος έγινε αποδέκτης της δυσφορίας της κυβέρνησης Καραμανλή. Κάτι που ουδόλως τον έκαμψε. Μόνον αυτοί οι δύο εκ των δεκατεσσάρων προκαθημένων της Ορθοδόξου Εκκλησίας πήγαν Ουκρανία. Αραβόφωνοι – όπως ο Αντιοχείας- και σλαβόφωνοι ή Ανατολικοί- όπως οι Σερβίας, Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Γεωργίας, Τσεχίας, Πολωνίας- δεν μετέβησαν στο Κίεβο.

Παίζει το αμερικανικό χαρτί

ΚΑΤΑ ΜΙΑ ΕΚΔΟΧΗ, ο Οικουμενικός Πατριάρχης λειτούργησε σε λογική «δύο μέτρα- δύο σταθμά» στην υπόθεση της Ουκρανίας. Αυτός ασκεί στο φουλ τα Κανονικά του δικαιώματα στις Νέες Χώρες εν Ελλάδι. Δεν αφήνει όμως ζωτικό χώρο στον Μόσχας να ασκήσει τα δικά του Κανονικά δικαιώματα στην Ουκρανία. Το συλλείτουργο Βαρθολομαίου,Αλέξιου,Ιερώνυμου,Αναστάσιου ήταν υποβλητικό. Και ο Μόσχας εξέφρασε στον Παναγιώτατο την ευγνωμοσύνη του που παρευρέθη- αλλά αυτά είναι εκκλησιαστικές αβρότητες. Ο Βαρθολομαίος θεωρείται ότι παίζει το αμερικανικό χαρτί στην Ουκρανία. Το Φανάρι βασίζεται όλο και περισσότερο στην Ουάσιγκτον για την αναγνώριση της νομικής του προσωπικότητας ή την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Και λειτουργεί ως εκκλησιαστικός μοχλός πίεσης σε χώρες όπως η Ουκρανία. Είναι μια γραμμή αντίθετη στην προσέγγιση της κυβέρνησης Καραμανλή με τη Μόσχα.