ΤΟ ΜΑΤΣΟΥ ΠΙΤΣΟΥ, η «χαμένη πόλη των Ίνκας», μπορεί να είχε ανακαλυφθεί και λεηλατηθεί αρκετά χρόνια πριν από την έλευση του εξερευνητή που πιστώθηκε με την ανακάλυψή της, δείχνει μια νέα έρευνα. Ο πρώτος Δυτικός που επισκέφθηκε το φρούριο που χτίστηκε γύρω στο 1450, στην ακμή της αυτοκρατορίας των Ίνκας, και εγκαταλείφθηκε έναν αιώνα αργότερα, μετά την ισπανική κατάκτηση, θεωρείται πως ήταν ο Χάιραμ Μπίνγκαμ, ένας Αμερικανός ακαδημαϊκός από το Πανεπιστήμιο του Γέιλ που έφτασε εκεί το 1911. Ωστόσο μια νέα έρευνα δείχνει πως τότε το Μάτσου Πίτσου μπορεί να είχε ήδη λαφυραγωγηθεί με τη συνεργία της περουβιανής κυβέρνησης.

Έγγραφα και χάρτες που εντοπίστηκαν από τον Πάολο Γκριρ, έναν ανεξάρτητο Αμερικανό ερευνητή και εξερευνητή, δείχνουν πως η τοποθεσία ήταν γνωστή στον Αουγκούτο Ρ. Μπερνς, έναν Γερμανό τυχοδιώκτη, ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1860. Ο Γκριρ πιστεύει πως ο Μπερνς λεηλάτησε τους τάφους και τους θησαυρούς δίνοντας ένα 10% των κερδών του στις περουβιανές αρχές.

Όταν ο Μπίνγκαμ έφτασε το 1911 στο Μάτσου Πίτσου αφαίρεσε χιλιάδες τεχνουργήματα, μούμιες, κεραμικά και οστά. Πολλά επέστρεψαν πρόσφατα στο Περού από το Γέιλ ύστερα από μια μακροχρόνια διένεξη. Αν όμως είναι σωστή η θεωρία του Γκριρ, πολλοί από τους πολυτιμότερους θησαυρούς της χαμένης πόλης μπορεί να είχαν ήδη αφαιρεθεί και ο Μπίνγκαμ να βρήκε μόνον αυτά που ο Μπερνς αποφάσισε να αφήσει.

© Τhe Τimes, 2008