Η προτίμηση των ανά τον κόσμο Μέσων Ενημέρωσης για αρνητικές, δυσάρεστες ειδήσεις είναι γνωστή. Ανεξάρτητα από το πού πηγάζει, ενίοτε οδηγεί σε (οριακή ή μη) διαστρέβλωση της αλήθειας και στη δημιουργία λανθασμένων εντυπώσεων. Το Διαδίκτυο, ως νέα πραγματικότητα, δεν θα μπορούσε να αποτελεί την εξαίρεση του κανόναειδικά στην Ελλάδα, όπου έχει γίνει γνωστό στο ευρύ κοινό όχι τόσο για τους πάμπολλους τρόπους με τους οποίους διευκολύνει και εμπλουτίζει τη ζωή των πολιτών αλλά περισσότερο για τους κινδύνους που η χρήση του εγκυμονεί. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η πρόσφατη συζήτηση για τα blogs, δηλαδή τα ιστολόγια των χρηστών του Ίντερνετ. Και, παρά την ευρύτερη σύγχυση, το μόνο βέβαιο είναι ότι η ψύχραιμη αντιμετώπιση του ζητήματος προκύπτει επιτακτική καθώς το Διαδίκτυο έχει πάψει προ πολλού να είναι «μειοψηφικό» Μέσο και πλέον, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της εταιρείας ερευνών Focus, χρησιμοποιείται από το 40% του πληθυσμού.

Εάν προσπεράσει κανείς τις προβλέψιμες υπερβολές των παραδοσιακών Μέσων (που έφθασαν έως και στο συμπέρασμα ότι το Ίντερνετ… τυφλώνει!), μεγαλύτερη εντύπωση προκαλεί ο αντίποδας, δηλαδή η αφέλεια ορισμένων bloggers για την «απόλυτη ελευθερία στον κυβερνοχώρο». Η πραγματικότητα είναι απλή: το Διαδίκτυο αποτελεί επέκταση του «φυσικού» κόσμου κι έτσι οι ίδιοι νόμοι πρέπει να ισχύουν και οφείλουν να τηρούνται- και, προφανώς, να εφαρμόζονται. Σε αντίθετη περίπτωση, όλη η αναπτυξιακή δυναμική και τα κοινωνικά οφέλη του Ίντερνετ κινδυνεύουν να ακυρωθούν- αναλογιστείτε τις επιπτώσεις της ανομίας, λ.χ., στο ηλεκτρονικό εμπόριο, με τις ευκαιρίες ή διευκολύνσεις που προσφέρει τόσο σε ελληνικές επιχειρήσεις όσο και στους καταναλωτές. Εν ολίγοις, μένοντας στην αντανάκλαση του φυσικού κόσμου στον ψηφιακό, το ποσοστό που επιθυμεί αναρχία στον κυβερνοχώρο θα συγκλίνει διαρκώς σε αυτό που ελπίζει σε κατάλυση του κράτους.

Ωστόσο, πέραν της ανάγκης εφαρμογής των νόμων, ετέρα βεβαιότητα αποτελεί το (μεγαλειωδώς)

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ

καλά και κακά blogs δεν εκπλήσσειτο ίδιο συμβαίνει σε όλα τα επαγγέλματα ή χόμπι.

θετικό πρόσημο στην αξιολόγηση του φαινομένου των ιστολογίων. Η δαιμονοποίηση των τελευταίων εβδομάδων φαντάζει από μυωπική έως βαθιά ανόητη καθώς η δυνατότητα του κάθε χρήστη να εκδίδει κείμενα στο Διαδίκτυο όχι μόνο εμπλουτίζει σημαντικά το Μέσο αλλά λειτουργεί και ως παράγοντας «εκδημοκρατισμού» της κοινωνίας αφού συρρικνώνει την απόσταση του πολίτη από τα ΜΜΕ, τους πολιτικούς αλλά και τις επιχειρήσεις. Το γεγονός ότι υπάρχουν καλά και κακά blogs δεν εκπλήσσει- το ίδιο συμβαίνει σε όλα τα επαγγέλματα ή χόμπι. Γι΄ αυτό και περαιτέρω παρέμβαση της Πολιτείας μάλλον δείχνει επικίνδυνη. Όχι τόσο γιατί το πρόβλημα είναι σαφώς πολύ μικρότερο απ΄ ό,τι κατεδείκνυε η πρόσφατη υστερία- περισσότερο διότι οι νομοθετούντες έχουν άγνοια του Μέσου. Και αυτό συμβαίνει τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό- Αμερικανός πολιτευτής απεκάλεσε προ μηνών το Ίντερνετ «ένα μάτσο σωλήνες». Ας μη λησμονηθεί και το πλέον καίριο: η διαρκής τεχνολογική εξέλιξη πιθανότατα θα καταστήσει απαρχαιωμένες τις όποιες μεγαλεπήβολες ρυθμίσεις προτού καν ψηφιστούν και τεθούν σε ισχύ.

Πιθανότατα, όπως σε πάμπολλα κοινωνικά ζητήματα, έσχατη άμυνα να αποτελεί ο ενημερωμένος και ώριμος πολίτης που, πρώτον, μπορεί να διακρίνει ανάμεσα στην αξιοπιστία μίας επώνυμης στήλης και ενός ανώνυμου σχολίου ενώ, κατά δεύτερο λόγο, έχει τη δυνατότητα να διαπιστώσει εάν το «πρωτόκολλο συμπεριφοράς χρηστών» (κάτι σαν άτυπος κώδικας δεοντολογίας ανάμεσα στους συγγραφείς και σχολιαστές ιστολογίων) έχει τηρηθεί. Αλλιώς, το εκκρεμές θα γυρίσει προς τα παραδοσιακά Μέσα: πρόσφατο άρθρο του αμερικανικού περιοδικού «Νewsweek», με τίτλο «Η επιστροφή των ειδικών», ισχυρίζεται ότι η ασταθής ποιότητα του ερασιτεχνικού περιεχομένου και το πέρασμα της σχετικής «μόδας» οδηγούν στην ανάδειξη της διάκρισης μεταξύ επαγγελματιών και απλών χρηστών. Ή, τουλάχιστον, αυτό θα συμβεί στις χώρες όπου τα Μέσα Ενημέρωσης έχουν κατοχυρώσει έναν υψηλό βαθμό αξιοπιστίας. Το εάν η Ελλάδα ανήκει σε αυτή την κατηγορία είναι στην εκτίμηση του καθενός.

Ο Κωνσταντίνος Καμάρας είναι σύμβουλος της Διεθνούς Ένωσης Εφημερίδων και αντιπρόεδρος του ΙΑΒ Εurope, πανευρωπαϊκού οργανισμού για τη διαδραστική επικοινωνία