Η ιστορία που θα σας διηγηθώ δεν έλαβε χώρα στα Ζωνιανά ούτε καν στα παρτέρια με τις χασισιές του Πανεπιστημίου Κρήτης. Θα έμενε μάλιστα για πάντα στο σκοτάδι, εάν η σεβάσμια φίλη μου δεν μου έκανε την τιμή να μου την εμπιστευτεί, μέρες που ζούμε. Η ίδια είναι φανατικό μέλος εκδρομικών συλλόγων, οι οποίοι κυρίως απαρτίζονται από ηλικιωμένους, που το λέει όμως η καρδούλα τους. Εκείνο το καλοκαίρι κάποια ψιλοπροβληματάκια υγείας την κράτησαν μακριά από το χαρούμενο καραβάνι κι έτσι προσφέρθηκε να ταΐζει τα σκυλάκια και να ποτίζει τα φυτά της παρέας. Καλοσύνη της. Μια φιλανθής κυρία μάλιστα κουβάλησε στο σπίτι της ηρωίδας μας μια τεράστια φουντωτή «ακακία» για επιτόπιο… μπέιμπι σίτινγκ, μέχρι να τελειώσουν οι διακοπές. Όπως σίγουρα θα έχετε καταλάβει, η ακακία δεν ήταν τόσο άκακη κι αυτό το εντόπισαν με το πρώτο οι εγγονοί της κυρίας, οι οποίοι με το που την πρόσεξαν, άρχισαν να στριγκλίζουν εις επήκοον όλης της γειτονιάς πως «η γιαγιά έχει μια χασισιά στο μπαλκόνι της».

Ταραγμένη η φιλόξενη κυρία πήρε αμέσως τηλέφωνο τη φιλενάδα της και της είπε τα καθέκαστα. «Έλα μωρέ, αποκλείεται», την καθησύχασε εκείνη. «Αυτό είναι μια παραφυάδα ακακίας που ξεριζώσαμε πέρυσι στα κρυφά έξω από το σπίτι του αστυνομικού διοικητή της μπιπ». Όπου μπιπ ωραία και τουριστική νήσος του Αιγαίου με πέντε γράμματα.