ΓΡΑΦΩ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ σχόλιο με επιφύλαξη, καθώς στηρίζομαι στα όσα λίγα και αποσπασματικά αναφέρθηκαν στον Τύπο την περασμένη εβδομάδα για την «ανασυγκρότηση» της Πελοποννήσου ύστερα από τις καταστροφές του καλοκαιριού. Οδηγός, πολυσέλιδη μελέτη που έγινε από ομάδες σημαντικών ερευνητών που κάλυψαν διάφορες πλευρές τις καταστροφής.

Αν λοιπόν η εικόνα που δόθηκε προχθές από τον Τύπο είναι η πραγματική, τότε:

● Ασφαλώς προέχει τούτη τη στιγμή η άμεση ενίσχυση, η αποκατάσταση κάποιας ισορροπίας στην οικονομική ζωή των πληγέντων. Αποκατάσταση ζημιών. Ωραία, πέρα απ΄ αυτό όμως τι;

● Να αποδεχθώ ότι η μελέτη «Αποκατάστασης και Ανάπτυξης του Αγροτικού Τομέα…», για τη σύνταξη της οποίας συνεργάστηκαν σπουδαίοι επιστήμονες υπό την επίβλεψη του Γεωπονικού και του διαπρεπούς πρύτανη κ. Ζέρβα, είναι άψογη και ό,τι καλύτερο. Ασφαλής οδηγός για την κυβέρνηση στο έργο της συμπαράστασης προς τους πυρόπληκτους. Αλλού είναι η ανησυχία μου, και όχι το έργο των επιστημόνων.

● Η μεγάλη καταστροφή στην Πελοπόννησο θα μπορούσε να ήταν, «από κακή μοίρα», και η ευκαιρία για ανάπτυξη, αναμόρφωση της οικονομίας της περιφέρειας ώστε να καταστεί η περιοχή πρότυπο σύγχρονης αναπτυξιακής οργάνωσης. Ομιλώ δηλαδή για τον διαχωρισμό μεταξύ αρωγής- ανακούφισης και του μεσο-μακροπρόθεσμου, του ανασχηματισμού δηλαδή δομών και οικονομίας. Το σχέδιο και ο στόχος δεν μπορεί να είναι μόνο η απλή επαναφορά των πραγμάτων και της σχέσης που είχαν την περίοδο πριν από τη μεγάλη καταστροφή, αλλά το πώς θα αναπτυχθεί ένα νέο περιβάλλον- οικονομικό, τεχνικό, θεσμικό, πιο παραγωγικό – ώστε αυτή η περιφέρεια να καταστεί ένα πιο οργανικό κομμάτι της εθνικής και της ευρωπαϊκής οικονομίας. Ένα περιφερειακό ολοκληρωμένο αναπτυξιακό υπόδειγμα. Βέβαια αυτά δεν γίνονται από τη μια ημέρα στην άλλη. Αυτό που θέλω τώρα να πω είναι ότι η προβλεπόμενη δαπάνη των 640 εκατ. ευρώ, πέραν από την «αποκατάσταση», μπορεί να καταστεί υποδομή που θα διευκολύνει τη διαδρομή προς ένα υψηλότερο, παραγωγικότερο επίπεδο οικονομικής δραστηριότητας. Προκύπτει αυτό από την πλοκή, τον συσχετισμό αυτών των δαπανών των 640 εκατ. ευρώ; Σημαντικότερο ακόμη, πού και πώς κατά την εκτέλεση αυτού του προγράμματος αποκατάστασης αυτό θα βρίσκεται σε κάποια συμπληρωματική στάση απέναντι στην εθνική οικονομία. Απλά και με λίγα λόγια, πέραν του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, η υπόθεση της «Ανασυγκρότησης της Πελοποννήσου» είναι κυρίως τελική ευθύνη του υπουργείου Οικονομίας. Είναι έτσι;