Με τη μελωδία από τους «Βαρκάρηδες του Βόλγα» στο μυαλό του, κατάφερε να φτάσει με σπασμένο πόδι στο χωριό. Και σ΄ όλη τη διάρκεια της οδυνηρής φυσικοθεραπείας, τον συνόδευε το Κοντσέρτο για βιολί του Μέντελσον.


O νευρολόγος Όλιβερ Σακς πιστεύει πως εκείνη τη μέρα του 1974 που είχε πάει μόνος για ορειβασία σ΄ ένα βουνό της Νορβηγίας, δεν θα είχε καταφέρει να βγει ζωντανός από το ατύχημά του, αν δεν ήταν η μουσική. Το ρώσικο λαϊκό τραγούδι τον έσωσε. «Άκουγα μέσα μου τον μουσικό ρυθμό και όλοι οι μύες μου ανταποκρίνονταν υπάκουα», γράφει στο τελευταίο του βιβλίο με τίτλο «Μusicophilia: Ιστορίες μουσικής και του εγκεφάλου» (Εκδ. Αlfred Α. Κnopf).

Διάσημος για βιβλία του όπως τα «Ξυπνήματα», «Ένας ανθρωπολόγος στον Άρη» και «Ο άνδρας που μπέρδεψε τη γυναίκα του μ΄ ένα καπέλο», ο Σακς ήταν επί 42 χρόνια καθηγητής Κλινικής Νευρολογίας στο Κολέγιο Ιατρικής Άλμπερτ Αϊνστάιν, στο Μπρονξ, και από φέτος είναι καθηγητής Κλινικής Νευρολογίας και Κλινικής Ψυχιατρικής στο Κολέγιο Ιατρών και Χειρουργών του Πανεπιστημίου Κολούμπια (θα διδάσκει επίσης στο τμήμα δημιουργικής γραφής του πανεπιστημίου). Στη «Μουσικοφιλία» εξερευνά το μουσικό μυαλό. Γράφει για ανθρώπους όπως ο χειρουργός Τόνυ Τσικόρια, ο οποίος ανέπτυξε μια ακόρεστη εμμονή στη μουσική για πιάνο του Σοπέν όταν τον χτύπησε κεραυνός· ο Μάρτιν, ο οποίος ανέπτυξε μυστηριώδη μουσικά ταλέντα αφού προσβλήθηκε από μηνιγγίτιδα όταν ήταν παιδί, αποκτώντας απεριόριστη ακουστική μνήμη· ή η κ. Σ. που, μόλις έχασε την ακοή της, κατακλύσθηκε από μουσικές παραισθήσεις (άκουγε διαρκώς τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα). Η «Μουσικοφιλία» είναι μια αφήγηση απομνημονευμάτων μέσα από το πρίσμα της μουσικής, γράφει ο Τζόνα Λέρερ στο περιοδικό «Seed». «Δεν είμαι μουσικός ούτε ειδικός στη μουσική… όμως αυτό το βιβλίο με βρήκε», εξηγεί ο 74χρονος Σακς. «Άρχισα να επιστρέφω σ΄ όλες αυτές τις πιο παλιές ιστορίες και να τις παρουσιάζω κάτω από το φως της μουσικής. Έτσι γίνεται μερικές φορές με το γράψιμο. Δεν ξέρεις ποια ιστορία λες μέχρι η ιστορία να ειπωθεί».

Μία από τις τελευταίες ιστορίες στη «Μουσικοφιλία» είναι αυτή του Κλάιβ Ουέρινγκ, ενός Άγγλου μουσικού και μουσικολόγου του οποίου τη μνήμη κατέστρεψε μια σοβαρή εγκεφαλική λοίμωξη, με αποτέλεσμα να ζει μέσα σε σύντομες χρονικές παρενθέσεις, μόλις μερικών δευτερολέπτων. Το μόνο που τον ανακουφίζει είναι η μουσική. Όταν παίζει πιάνο, ξαφνικά γίνεται και πάλι ο εαυτός του. Ένα πρελούδιο του Μπαχ δεν μπορεί να τον κάνει να ανακτήσει το παρελθόν του, όμως του επιτρέπει να ζει πλήρως το παρόν. Μπορεί να μοιραστεί, έστω και για μια στιγμή, τα συναισθήματα που δημιουργεί η μελωδία. Η μουσική «γεφυρώνει την άβυσσο», γράφει ο Σακς, είναι μια προσωρινή ανακούφιση από την τρομακτική μοναξιά της αμνησίας του.

Τελευταία Νέα