Υπάρχουν άνθρωποι γλυκύτατοι, που μεταλάσσονται σε θηρία ανήμερα στο τιμόνι. Που αντιδρούν επιθετικά, μόλις πιστέψουν ότι κάποιος άλλος οδηγός προσπαθεί να τους πιάσει κορόιδο και δεν διστάζουν να μπλέξουν σε επικίνδυνες καταστάσεις, μόνο και μόνο για να του αποδείξουν το αντίθετο. Που προσπαθούν να κερδίσουν λίγα λεπτά διαδρομής, κάνοντας τη μία παράβαση πίσω από την άλλη. Που τους πιάνει ένας τέτοιος «πυρετός», ώστε ξεχνούν ότι μεταφέρουν στο αυτοκίνητό τους παιδιά. Όταν φτάνουν μάλιστα χωρίς… απώλειες έπειτα από μία τέτοια περιπετειώδη διαδρομή στον προορισμό τους, θεωρούν ότι δεν έγινε και τίποτα. Είχα την τύχη να παρευρεθώ σε μάθημα κυκλοφοριακής αγωγής σε σχολείο και έμεινα έκπληκτος. Καθηγητής ήταν ένας εξαιρετικά καταρτισμένος δάσκαλος οδήγησης, τα δεκάχρονα παιδιά συμμετείχαν με λαχτάρα και όρεξη, όμως το επίπεδο των γνώσεών τους απλώς με απογοήτευσε. «Πριν απ΄ οποιονδήποτε άλλον, φταίνε οι γονείς», μου είπε ο έμπειρος δάσκαλος. «Εννέα στα δέκα Ελληνόπουλα πιστεύουν ακράδαντα ότι στο πορτοκαλί φανάρι πρέπει να επιταχύνει ο οδηγός και όχι να φρενάρει και να σταματήσει. Επίσης τα παιδιά δυσκολεύονται να κατανοήσουν τη σημασία της ζώνης ασφαλείας στα πίσω καθίσματα, αφού τους έχουν μάθει ότι δεν κινδυνεύουν εκεί ακόμη και να μην τη φορούν». Λανθασμένες αντιλήψεις δηλαδή, που οφείλονται 100% στους γονείς τους. Σοκαρίστηκα όμως ακόμη περισσότερο στη συνέχεια: «Όταν βιάζεται ο γονιός και οδηγεί επιθετικά, π.χ. πηγαίνοντας τα παιδιά στο σχολείο, αυτά νιώθουν πραγματική ανακούφιση μόλις βγουν από το αυτοκίνητο. Μάλιστα οι ευαίσθητες κεραίες τους καταγράφουν τα πάντα και με τον χρόνο γνωρίζουν από πριν πόσο επιθετικά θα αντιδράσουν ο μπαμπάς και η μαμά στο τιμόνι ανάλογα με την περίσταση». Το ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο να φύγει το χούι από τον άνθρωπο, πόσω μάλλον από έναν οδηγό. Ας αναλογιστούμε όμως το κακό που προξενούμε στα παιδιά μας, όταν χτυπιόμαστε στο βολάν, την ψυχική καταπίεσή τους όταν βρίζουμε συνέχεια, αλλά και τα πρότυπα που τους μεταδίδουμε. Την επόμενη φορά ξεκινήστε με τα βλαστάρια σας δέκα λεπτά νωρίτερα, βάλτε τη μουσική που τους αρέσει, μιλήστε μαζί τους και δείξτε ανωτερότητα στον ανεγκέφαλο που μπλοκάρει τη διασταύρωση αντί να κορνάρετε δαιμονισμένα. Θα χαλαρώσετε και εσείς ο ίδιος. Σκεφτείτε ότι δέκα λεπτά μπορούν να σας φτιάξουν τη διάθεση για πολλές πολλές ώρες! Δεν αξίζει τον κόπο τουλάχιστον να το προσπαθήσουμε;

Τελευταία Νέα