«Η φωτιά είχε κατέβει από το βουνό και ερχόταν προς το σπίτι μας. Φοβόμουν. Ήμουν σίγουρη ότι θα έφτανε στο σπίτι. Όμως ευτυχώς δεν έφτασε… Το απόγευμα η φωτιά έσβησε, όμως ο φόβος παρέμεινε. Εύχομαι αυτό να μην το ζήσει κανένα παιδί», γράφει στην έκθεσή της η 10χρονη Νίκη, μαθήτρια της ΣΤ΄ Δημοτικού στον Δήμο Ωλένης, στην Ηλεία.


Περίπου τρεις μήνες μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές, οι μαθητές και οι μαθήτριες των δημοτικών σχολείων των χωριών της Ηλείας που επλήγησαν από τη φωτιά, μέσα από τις εκθέσεις τους θυμούνται το σκηνικό της καταστροφής. Εκφράζουν ακόμα λύπη, θλίψη και οργή. Παράλληλα δεν σταματούν να ελπίζουν για το αύριο, ζητούν όμως και την τιμωρία των υπευθύνωναυτών

ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ

«Οι μαθητές της Ηλείας δηλώνουν τον φόβο και την ανασφάλειά τους» λέει η κ. Μαριέττα Ρήγα- Πεπελάση

που, όπως γράφουν, τους άλλαξαν την ζωή. «Εύχομαι αυτό να μην ξανασυμβεί ποτέ», «αυτή την ημέρα δεν θα την ξεχάσω ποτέ», «ήταν η μέρα που χάθηκε ο παράδεισος του χωριού», «ήταν η πιο άσχημη εμπειρία που είχα ζήσει ποτέ», αναφέρουν στις εκθέσεις τους.

Οι μικροί μαθητές της Ηλείας δεν έχουν ξεχάσει τις φλόγες που έζωσαν τα χωριά τους. Περιγράφουν λέξη λέξη πώς σώθηκαν, πώς είδαν τις φωτιές να πλησιάζουν τα σπίτια τους, τις αντιδράσεις των γονιών και των συγγενών τους, τη ζωή στο χωριό πριν και μετά την καταστροφή.

Συμπαράσταση

Σε αντίθεση με τους μαθητές των χωριών της Ηλείας που βίωσαν τη μεγάλη καταστροφή, οι μαθητές από άλλες περιοχές της Ελλάδας είδαν τις φωτιές από την τηλεόραση ή άκουσαν για αυτές από τους γονείς τους. Παρ΄ όλα αυτά δεν κρύβουν τη στενοχώρια τους μέσα από τις εκθέσεις τους και εκφράζουν τη θλίψη και τη συμπαράστασή τους. Πολλοί από αυτούς μάλιστα, όπως γράφουν, έδωσαν ακόμα και το χαρτζιλίκι τους για να δώσουν λίγη χαρά στους μαθητές της Ηλείας.

«Οι μαθητές της Ηλείας μέσα από τις εκθέσεις τους εκφράζουν την αδυναμία τους μπροστά στη μεγάλη φυσική καταστροφή και δηλώνουν τον φόβο και την ανασφάλειά τους. Αισθάνονται πως απειλούνται…», είπε στα «ΝΕΑ» η ψυχολόγος Μαριέττα Ρήγα- Πεπελάση. «Οι συνέπειες από την καταστροφή μπορεί να είναι τραυματικές και να σημαδέψουν ένα παιδί για την υπόλοιπη ζωή του. Το κατά πόσον αυτές οι εμπειρίες θα βοηθήσουν τα παιδιά να δημιουργήσουν έναν ισχυρό χαρακτήρα, εξαρτάται από την οικογένεια και το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Πρέπει οι γονείς να διαχειριστούν με θάρρος και δύναμη την κατάσταση και τα παιδιά να υιοθετήσουν τη στάση τους». Παράλληλα σημειώνει τον ρόλο της Πολιτείας, η οποία πρέπει να τηρήσει τις υποσχέσεις της έτσι ώστε «τα παιδιά μεγαλώνοντας να μην εξελιχθούν σε θυμωμένους και πληγωμένους ενηλίκους».

«Ακόμα και τα παιδιά που είδαν την καταστροφή από την τηλεόραση έχουν το αίσθημα του φόβου και της απειλής. Συναισθηματικά αισθάνονται αλληλέγγυα και σημασία έχει η δράση μέσα από την οποία θα εκφραστούν αυτά τα συναισθήματα. Όπως για παράδειγμα ο μικρός μαθητής από τα Χανιά, ο οποίος έδωσε τα χρήματα που είχε στον κουμπαρά του», συμπληρώνει.

Τελευταία Νέα