ΑΠΟ ΤΟ 1993 ώς σήμερα, χωρίς διακοπή, ο ρυθμός «ανάπτυξης» της οικονομίας είναι αδιατάρακτα υψηλός και συχνά ο υψηλότερος στην Ε.Ε. Έτσι μας λένε, έτσι γράφουν τα χαρτιά. Οι επίσημες εκθέσεις. Και επαναλαμβάνουν οι πολιτικοί. Θα θυμάστε τον Σημίτη και την «ισχυρή» οικονομία του! Την έπαρση και την απερισκεψία. Τα ίδια και τώρα, ο αυτοέπαινος και ο θαυμασμός για τις «επιτυχίες» της οικονομίας μας. Να την χαίρεστε τέτοια ανάπτυξη! Εν πολλοίς «ανάπτυξη του βούρκου», του ήθους της απληστίας και της ανισότητας. Της απερισκεψίας. Μέσα απ΄ αυτή την ανάπτυξη η εκπαίδευση κατρακύλησε στον πάτο της Ευρώπης, η νοσοκομειακή περίθαλψη χειροτέρεψε δίπλα δίπλα με το διαχειριστικό όνειδος δημόσιων νοσοκομείων, η φροντίδα για το περιβάλλον πάγωσε στα ψεύτικα λόγια της Πολιτείας.

Σήμερα η Ελλάδα όλη έγινε μια «ολόμαυρη ράχη», απ΄ άκρη σ΄ άκρη. Δίπλα από το γραφείο του Πρωθυπουργού, σε απόσταση αναπνοής, καταστράφηκε η Πάρνηθα σε λίγες ώρες, καίτοι λέει ο Πρωθυπουργός ήταν σε συνεχή επαφή με τους αρμοδίους για να πληροφορείται για την εξέλιξη της πυρκαγιάς, λες και υπήρχε Έλληνας εκείνες τις ώρες που δεν αγωνιούσε για τη θεομηνία. Τι κάνατε όλοι εσείς, όλα αυτά τα χρόνια της «ανάπτυξης» και του πλούτου- του εκβαρβαρισμένου βέβαια- για να σκεφθείτε για τις προτεραιότητες μιας κοινωνίας που έτσι κι αλλιώς και με το παράδειγμά σας και με τα υποδείγματα που είχατε όλοι υιοθετήσει, την ωθούσατε στον άφρονα πλουτισμό; Ποιες προτεραιότητες είχατε αληθινά προτάξει; Την εκπαίδευση, την υγεία, το περιβάλλον! Τι είχατε κάνει γι΄ αυτά τα αγαθά; Ενώ τόσα πολλά επιδεικνύατε με κομπασμό για τα δήθεν «μεγάλα έργα». Έπρεπε, μονολογούσατε, να οικονομήσουμε πόρους άλλοτε για την ΟΝΕ, αργότερα για τη δημοσιονομική ισορροπία. Δεν είναι ο κακός καιρός, ο εμπρηστής, το τυχαίο, που ευθύνονται σήμερα για την καμένη Ελλάδα.

Είστε εσείς όλοι, όλα αυτά τα χρόνια, που ούτε «διδάξατε», ούτε σκεφτήκατε, ούτε προνοήσατε. Άμυαλοι. Τώρα θα μείνετε με τους υψηλούς ρυθμούς «ανάπτυξης», θαυμαστοί όπως είναι, για να σημειώνετε την συμπόρευσή μας με τους αυξανόμενους «δείκτες δυστυχίας» και την ενοχή σας και την ενοχή μας απέναντι και στην ιστορία αυτού του τόπου και προ πάντων στα παιδιά που θα γεννηθούν σ΄ αυτή τη γη.

Και τώρα ετοιμαστείτε, εσείς των δύο κομμάτων, νέοι καθώς είστε και οι δύο, για τις εκλογές που έρχονται για να επαναλάβετε τις κοινοτοπίες σας, χωρίς καν να προσέξετε ότι τα μάτια πολλών αγαθών πολιτών είναι ακόμη πρησμένα από τα αποκαΐδια της εθνικής συμφοράς.