Η Ελλάδα αλλάζει. Και αλλάζει με ορμή. Προτού προλάβεις να το αντιληφθείς, γίνονται καθημερινά αλλαγές και ανατροπές. Δεν τις συνειδητοποιείς ούτε για πότε γίνονται κομμάτι της ζωής σου αναπόσπαστο και τις ενστερνίζεσαι με μια φυσικότητα που δεν θα φανταζόσουν ποτέ – ίσως και να κατέκρινες, παρατηρώντας το φαινόμενο αυτό να σαρώνει τους «γιάπηδες» (θυμάστε αυτόν τον προ πολλού κενό νοήματος όρο;) των «υπερσύγχρονων χωρών της Δύσης». Δεν έχουν περάσει και πολλά χρόνια από τότε που μιλούσαμε για τα τρελά ωράρια και το συνεχές κυνηγητό των δευτερολέπτων, των δουλειών, των αναγκών και πιεστικών υποχρεώσεων που πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν πραγματικότητα «εδώ και τώρα». Πλέον, ελάχιστοι εξ ημών έχουν την πολυτέλεια να περιγράψουν διαφορετικά τη ζωή τους. Το ίδιο ισχύει και σχετικά με τη μανία- όπως μας φαινόταν- των «εξελιγμένων Δυτικών»- ως επί το πλείστον χρηματιστών- οι οποίοι μιλούσαν στα κινητά τηλέφωνα και έστελναν μηνύματα συνεχώς. Πλέον, δεν υπάρχει… δεκάχρονο χωρίς το κινητό του- κι αν υπάρχει, έχει καθημερινά να αντιμετωπίσει την κοινωνική πίεση των συμμαθητών και φίλων του, οι οποίοι έχουν αναγορεύσει σε παιχνίδι των παιχνιδιών, την ανταλλαγή sms, καθώς και τη λήψη φωτογραφιών και βίντεο με το κινητό, τις οποίες μετά «ανεβάζουν» σε ιστοσελίδες και σε e-mails μεταξύ τους.

Μαζί όμως με τα επιτεύγματα της τεχνολογίας, τα οποία μας έχουν γίνει τόσο αναγκαία που δεν θυμόμαστε την (πρόσφατη) εποχή που δεν υπήρχαν, αλλάζουν και οι συνήθειες, οι ανάγκες, ο τρόπος σκέψης και ζωής μας. Αυτό δεν γίνεται απότομα αντιληπτό, ούτε φαίνεται παρακολουθώντας αποκλειστικά μία γενιά, η αλλαγή όμως έχει συντελεστεί και διαρκώς συντελείται ολοένα και βαθύτερα και πιο καταλυτικά. Ακόμη και η περίφημη σαββοπούλεια ρήση «την Ιστορία τη γράφουν οι παρέες», δεν έχει πια το νόημα που τότε είχε. Κοιτάς μια παρέα νέων που είναι έξω για καφέ και βλέπεις πως σχεδόν όλοι οι συμμετέχοντες στην παρέα είτε μιλάνε στο κινητό τους είτε είναι απορροφημένοι να στέλνουν sms. Το ίδιο πια και στις μεγαλύτερες ηλικίες των 40 και κάτι, 50 και κάτι. Τους βλέπεις κουστουμάτους και ευπρεπείς να πασχίζουν με τα γυαλιά της πρεσβυωπίας να βγάλουν τι λέει το sms που τους ήρθε ή εάν έγραψαν σωστά τη διεύθυνση στο e-mail που στέλνουν στο blackberry τους. Καταντά αγωνιώδης αυτή η προσπάθεια να είσαι συνέχεια on line, σε άμεση και ανοιχτή επικοινωνία με την υπόλοιπη παγκόσμια κοινότητα των «διασυνδεδεμένων». Και αυτό, επειδή και η ανάγκη είναι πλέον υπαρξιακή. Μέσα σε έναν κόσμο που οι σταθερές συγχέονται, συνθλίβονται ή συνθλίβουν, μοναδικό στέρεο έδαφος και σημείο αναφοράς και επαφής είναι ο νοητός κόσμος των ηλεκτρονικών μέσων και η εικονική μεν, αληθέστατη δε, πραγματικότητά του…