Ακούω τον υπουργό Οικονομίας κ. Γιώργο Αλογοσκούφη να εξαγγέλλει μέτρα για την καταπολέμηση της φτώχειας, παροχές για τους αναπήρους, τους πολυτέκνους, ακόμα και κάτι ψιλά για τους συνταξιούχους, και με πιάνει αφόρητη βαρεμάρα. Αλλά και βαθιά απογοήτευση. Ένα είδος παράξενης απελπισίας γιατί, προς το παρόν, συμβιβάζεσαι… Συμβιβάζεσαι με την απαράδεκτη, άδικη και μονάχα φαινομενικά αναπόφευκτη πραγματικότητα που βασιλεύει στη χώρα μας: ότι τις λεγόμενες «ειδικού ενδιαφέροντος» και «ευαίσθητες» πληθυσμικές ομάδες, όπως είναι όλες οι προαναφερθείσες κατηγορίες, τις θυμάται η (εκάστοτε) κυβέρνηση μονάχα όταν πλησιάζουν απειλητικά εκλογές.

Γιατί περί αυτού πρόκειται και τώρα. Δεν τους νοιάζει καν να τηρήσουν τα προσχήματα. Μήπως νομίζουν πως θεωρούμε απολύτως φυσιολογικό, αίφνης, εν όψει θέρους, σύμπας ο πολιτικός κόσμος να κόπτεται για παροχές στις «ευαίσθητες» πληθυσμικές κατηγορίες; Ακόμα κι όταν είσαι νέος και υγιέστατος, με θέση πλήρους απασχόλησης και όλο και κάποιο «οικοπεδάκι» ή «κομπόδεμα» από τους γονείς, τον παππού (ή τέλος πάντων από κάποιον από την… ηρωική ελληνική οικογένεια- θεσμός που πλέον πνέει τα λοίσθια), η καθημερινή ζωή στην Αθήνα και τις μεγάλες πόλεις της χώρας είναι από μόνη της ένας αδυσώπητος αγώνας. Μία μάχη που συχνά χάνεται, ενίοτε με ελαφρές, ενίοτε με καταλυτικά σοβαρές συνέπειες. Πάντα με κόστος.

Κόστος υπομονής, χρημάτων, κούρασης, δουλειάς, ονείρων, ανθρώπων. Κόστος ζωής. Στα ύψη όλα τα αγαθά (από το ψωμί έως τα αυτοκίνητα, τα ρούχα, κ.λπ.), η φορολογία και το κόστος διαβίωσης. Άδικα και εξωφρενικά υπέρογκες όπως πουθενά αλλού στον δυτικό κόσμο οι ιδιωτικές υπηρεσίες (ξενοδοχειακές, ιατρικές, τεχνικής φύσεως, κινητής τηλεφωνίας κ.λπ.), ακόμα και οι δημόσιες (ηλεκτρικό, πρόσβαση στο Διαδίκτυο), ενώ οι μισθοί και οι συντάξεις στο χαμηλότερο σκαλί. Εκεί, μαζί με τις πιο φτωχές χώρες της Ευρώπης, που όμως επί δεκαετίες ήταν στην «κατάψυξη» του ανατολικού μπλοκ. Σε μας έγκειται να αλλάξουμε αυτήν την κατάσταση. Και με την ψήφο μας. Όχι να αναλώνουμε όλη τη λαχτάρα, την οργή, την ορμή και το πάθος μας μονάχα ψιθυριστά στις κατ΄ ιδίαν συζητήσεις μας ή στο- πλήρως υποκινούμενο από ποικίλης φύσεως συμφέρονταποδόσφαιρο…