ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ να περάσουν σχεδόν τρία χρόνια για να καταλάβει ο υπουργός Οικονομικών ότι στην Ελλάδα υπάρχει πρόβλημα φοροδιαφυγής. Προφανώς θα περάσουν άλλα τρία ώσπου να αποφασίσει να πάρει σοβαρά μέτρα για την περιστολή της.

ΓΙΑΤΙ βέβαια όσα ανακοινώθηκαν χθες δεν αποτελούν παρά μία γενικόλογη δήλωση προθέσεων χωρίς πρακτικό αντίκρυσμα. Ακόμα και το προφανές, να αρχίσουν δηλαδή να αναγνωρίζονται κάποιες δαπάνες ώστε να έχουν οι καταναλωτές κίνητρο να ζητούν αποδείξεις, παραπέμφθηκε σε… επιτροπή!

ΤΟ μόνο που βγήκε ήταν και πάλι μια λίστα επαγγελμάτων στα οποία παρατηρείται η μεγαλύτερη φοροδιαφυγή μαζί με τη διαβεβαίωση ότι θα υπάρξει διαφημιστική καμπάνια για να στιγματιστεί κοινωνικά το φαινόμενο! Τόσο προχωρημένες λύσεις. ΕΣΤΩ και έτσι όμως θα ήταν θετικά όλα αυτά αν τόσα χρόνια το υπουργείο δεν είχε ακολουθήσει την ακριβώς αντίθετη τακτική και αν στο όνομα του νεοφιλελευθερισμού δεν είχαν ουσιαστικά εξαρθρωθεί οι ελεγκτικοί μηχανισμοί με πρώτο και καλύτερο το ΣΔΟΕ.

ΤΟ αποτέλεσμα ήταν η δραματική πτώση των φορολογικών εσόδων στον πρώτο χρόνο της «νέας διακυβέρνησης»- και μιλάμε για εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ- που υποχρέωσε τον κ. Αλογοσκούφη σε στροφή 180 μοιρών και να κάνει σήμερα κεντρικό στοιχείο της πολιτικής του τον περιορισμό της φοροδιαφυγής. ΤΟ πρόβλημα ωστόσο δεν αντιμετωπίζεται με πυροτεχνήματα. Απαιτείται μακροπρόθεσμη και συστηματική στρατηγική ώστε σιγά σιγά να κλείνουν οι τρύπες και κυρίως να περιορίζονται τα περιθώρια αυθαιρεσίας και συνδιαλλαγής που θρέφουν το φαινόμενο.

ΑΝΤ΄ ΑΥΤΩΝ, αντί να δώσει συνέχεια στις σημαντικές προσπάθειες που είχαν γίνει η κυβέρνηση προτίμησε να κάνει προεκλογική σημαία της την κατάργηση των ταμειακών μηχανών. Θα έχει ασφαλώς καταλάβει πόσο άγονη υπήρξε η στάση της.