Αναζήτηση
O λόγος στους αναγνώστες.
Ο Απ.Ηλίας, Τοσίτσα 7, Αθήνα, γράφει:
«Όσοι πιστεύουν ότι η κοινωνία των Ελλήνων είναι μια “κοινωνία αγγέλων” πλανώνται πλάνην οικτράν. Η κοινωνία των Ελλήνων είναι μια κοινωνία της οποίας ορισμένα μέλη ασκούν βία- πολλή βία- μέσα στην οικογένεια, στον δρόμο, στους χώρους εργασίας, στα γήπεδα, στα χωριά, στις πόλεις. Η αιμομειξία, η παιδεραστία, η εκμετάλλευση γυναικών, ο ρατσισμός και η διαφθορά υπάρχουν και αποτελούν “ανοιχτές πληγές” μέσα στην ελληνική κοινωνία.
Δεν υπάρχουν στην Ελλάδα οργανωμένες κρατικές κοινωνικές υπηρεσίες που θα βρουν, θα μελετήσουν και θα προτείνουν σοβαρές, αξιόπιστες και αποτελεσματικές λύσεις, στα πολλά κοινωνικά προβλήματα που ήδη υπάρχουν και δημιουργούνται κάθε ημέρα. Οι λίγες κοινωνικές υπηρεσίες που υπάρχουν είναι ανεπαρκείς, ανοργάνωτες, αναποτελεσματικές, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των εργαζομένων- επιστημόνων σε αυτές.
Το κράτος απέχει, αδρανεί και δεν ασκεί κοινωνική πολιτική (αν και έχει υποχρέωση) για να υποστηρίξει την ελληνική οικογένεια, τη γυναίκα, το παιδί, τον γέροντα, τον ανήμπορο, τον ασθενή, τον αδύναμο άνθρωπο.
Το κράτος δεν παρέχει δίχτυ κοινωνικής προστασίας στις ευπαθείς και αδύναμες κοινωνικές ομάδες, δεν έχει αντισώματα απόκρουσης και καταπολέμησης των κοινωνικών ασθενειών που γεννιούνται και δημιουργούνται, συνεχώς, στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας.
Η κοινωνία των Ελλήνων κατεβαίνει τα σκαλοπάτια, ένα προς ένα.
Συνεχώς προς τα κάτω, προς τον όλεθρο και την καταστροφή. Η κοινωνία των Ελλήνων έχει χάσει τις ηθικές αντιστάσεις της και τις ηθικές αναστολές της, ρέπει προς τη διαφθορά, προς την αμαρτία, προς την ανήθικη ζωή.
Ελληνική κοινωνία: ώρα μηδέν!
Μην κλείνετε τα μάτια σας! Μη βουλώνετε τα αυτιά σας! Ακούστε, δείτε, ψάξτε, ερευνήστε! Η κοινωνία των Ελλήνων διατρέχει μεγάλο κίνδυνο. Δεν θέλω να κινδυνολογήσω ούτε να δημιουργήσω πανικό. Δεν χρειάζεται πανικός. Τον κώδωνα του κινδύνου κρούω μόνο. Η ελληνική κοινωνία είναι βαριά ασθενής και χρειάζεται θεραπεία, θέλει γιατρειά. Δεν αρκούν τα παυσίπονα και οι ασπιρίνες. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να γίνει, πάλι, μια καλή, ηθική, δυναμική, δημιουργική και γενναία κοινωνία. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να αποκτήσει, πάλι, τις χαμένες αρετές της, την ομορφιά, τη δύναμη, τη φρόνηση, την ικανότητα.
“Αρετή είναι μια υγιής διάθεση της ψυχής, ομορφιά και δύναμη, ενώ κακία είναι η αρρώστια, η ασχήμια και η αδυναμία της ψυχής” (Πλάτωνα, Πολιτεία, 44, D, Ε)».
