[ Δρόμοι ]

Την ίδια μας…

… την ύπαρξη τη χρωστάμε στον άνθρακα. Το σώμα μας δεν θα υπήρχε χωρίς αυτόν. Κι ούτε θα είχαμε την περιέργεια να αναζητούμε τις οργανικές ενώσεις του σε άλλους πλανήτες. Παρ΄ όλα αυτά, μας ζητούν να κυκλοφορούμε με ένα κομπιουτεράκι στο χέρι και να υπολογίζουμε συνεχώς με πόσο διοξείδιο του άνθρακα επιβαρύνει καθένας από εμάς το περιβάλλον. Βενζίνη στο αυτοκίνητο, θέρμανση στο σπίτι, αεροπορικές πτήσεις- το οικολογικό μας μητρώο είναι βεβαρημένο. Ο Τόνι Μπλερ στην αρχή αρνήθηκε να δώσει λογαριασμό όταν έγινε γνωστό πως το είχε παρακάνει στα αεροπορικά ταξίδια, αλλά, όπως έγραψε η Τζόσι Άπλετον, σύντομα το μετάνιωσε και είπε πως θα κόψει από τα ταξίδια που κάνει στις οικογενειακές διακοπές του.

Το μέτρο…

… της αρετής μας φαίνεται πως είναι σήμερα ο άνθρακας- δηλαδή το διοξείδιό του. Μάλιστα, κάποιοι προτείνουν να κάνουμε δώρο στα αγαπημένα μας πρόσωπα που γιορτάζουν επιταγές που θα αντισταθμίζουν το οικολογικό κόστος από το πάρτι τους: το διοξείδιο του άνθρακα από τη θέρμανση, το μαγείρεμα, το πηγαινέλα των αυτοκινήτων (αυτές οι επιταγές θα διατίθενται για κάποιον οικολογικό σκοπό). Στο άλλο άκρο της ζωής, αντί για την αποτέφρωση που επιβαρύνει το περιβάλλον με διοξείδιο του άνθρακα, προτείνουν ταφή στο ύπαιθρο μέσα σε βιοδιασπώμενο φέρετρο. Με δυο λόγια ό,τι εκπέμπει άνθρακα, είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ζητάμε συγγνώμη (ακόμη και πεθαμένοι). Κάποιοι δεν μας βλέπουν ως ανθρώπους που προσπαθούμε να κάνουμε πράγματα, που έχουμε στόχους και που επιδιώκουμε σκοπούς, αλλά σαν βλαβερούς μικροοργανισμούς που παράγουμε ποσότητες μιας ουσίας που ρυπαίνει το περιβάλλον.

Αν κοιτάζουμε…

… τον κόσμο με αυτό τον τρόπο, θα ρυπαίνουμε το κοινωνικό περιβάλλον- τον χώρο όπου σκεφτόμαστε κάθε μέρα τι θέλουμε να κάνουμε και γιατί. Δεν θα αναρωτιόμαστε πια «τι μπορούμε να κάνουμε που να αξίζει τον κόπο;», αλλά «τι μπορούμε να κάνουμε που να μην επιβαρύνει το περιβάλλον με ρυπογόνες ουσίες;». Αν η κοινωνία θέλει να βρει λύσεις σε ένα πρόβλημα τόσο σοβαρό όσο η ρύπανση του περιβάλλοντος από τα αέρια που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου, ίσως είναι προτιμότερο να το κάνει σε όσο γίνεται πιο μεγάλη κλίμακα. Ας αρχίσει πρώτα από την παραγωγή ενέργειας, από τις μονώσεις των κτιρίων, από τις βιομηχανίες των οικιακών συσκευών και των αυτοκινήτων. Αυτό θα είναι σίγουρα πιο αποτελεσματικό από τις δωρεές κάθε φορά που φταρνιζόμαστε. Και το κυριότερο, μόνο τότε θα μπορέσει καθένας από εμάς να σκεφτεί σοβαρά πώς θα αναλάβει το δικό του μέρος της ευθύνης.

Θα μείνουμε…

… που θα μείνουμε χωρίς άνθρακα, όταν πια θα τινάξουμε τα πέταλα. Έως τότε, όμως, έχουμε ακόμη πολλούς τόπους και ανθρώπους να γνωρίσουμε (με οποιοδήποτε κόστος).