Αναζήτηση
Κοιτάζοντας το θαυμαστό βιβλίο για τον Πικάσο, που μόλις κυκλοφόρησε με επιμέλεια του Θανάση Θ. Νιάρχου, είδα και τα οκτώ σχέδια του μεγάλου ζωγράφου με μολύβι. Αμέσως θυμήθηκα, ακόμη μια φορά, την περιπέτεια με το μολύβι. Να γράφει κανείς και να ζωγραφίζει με μολύβι.
Γραμμές και σκιές, αχνές και απαλές φωτοσκιάσεις με το «σφομύλι» ή με τον αντίχειρα στο τετράδιο ιχνογραφίας ή στους χάρτες Αττικής και Βοιωτίας. Δεν ξέρω αν τα πρωτάκια του Δημοτικού αρχίζουν με μολύβι.
Ο Ντε Κίρικο θυμάται με συγκίνηση τον πρώτο του δάσκαλο στη ζωγραφική, στον Βόλο, ο οποίος ήθελε ο μαθητής του να έχει πάντα καλά ξυσμένα τα μολύβια του.
Δεν ξέρω ποιος υπέροχος νους ανακάλυψε το μολύβι. Ας είναι ευλογημένος. Και μ΄ αρέσουν τα έργα των ζωγράφων με μολύβι(τα πολλαπλά τους μόνο με μολύβι τα υπογράφουν). Δεν ξέρω ακόμη αν η φίρμα ήταν από πάντα Faber & Castell. Όπως συμβαίνει συνήθως, το πρώτο όνομα υπερισχύει. Μ΄ αρέσει η μυρωδιά του μολυβιού. Το ελικοειδές άνθος που βγάζει η ξύστρα. Το χρατς χρατς πάνω στο χαρτί, αν είναι σκληρό το μολύβι, η γομολάστιχα για να σβήνει τα λάθη. Μόνο τα λάθη της ζωής μας δεν σβήνει και τις αθλιότητες που μας κυνηγούν.
Τι το ΄θελε εκείνο το «γραμμένο με μολύβι» ο Σεφέρης; Για να βάλουν μπελάδες στο κεφάλι τους ο Γ. Π. Σαββίδης και ο Δ. Δασκαλόπουλος . Ενώ αν έγραφε «γραμμένο με αίμα», όλα θα ήταν καλύτερα. Μόνο ο Θεός έγραψε με το δάχτυλο πάνω στις πέτρινες πλάκες τις οδηγίες του προς τον Μωυσή, στο Σινά.
