διακοπές Πορεία στον Κάβο Μαλιά

Υπάρχει λόγος σοβαρός! Είτε γιατί ποτέ σου δεν

προσπάθησες να φτάσεις μακριά, είτε γιατί φοβήθηκες τον άσχημο καιρό, τον

δυνατό αέρα, τα αφρισμένα κύματα, είτε γιατί τελικά εγκλωβίστηκες στις

συστάδες από οπλισμένο σκυρόδεμα της πόλης, αξίζει να φτάσεις ώς εδώ. Αξίζει

να νιώσεις αυτή τη φορά ελεύθερος και ανακουφισμένος σε ένα από τα πλέον

συνταρακτικά και «οριακά» τοπία της Ελλάδας. Κι αν ο φάρος του Κάβο Μαλιά σε

κάνει να αγριέψεις, υπάρχουν τα μοναδικά θαλασσινά Βελανίδια να σου γλυκάνουν

τη ματιά και το Μικρό Άγιον Όρος με τις σκόρπιες πέτρες του και τα απίστευτα

παλιά ασκηταριά να σηκώσει την ψυχή σου πιο ψηλά.

Το ακρωτήριο του Μαλέα ή Κάβο Μαλιάς, το άκρο της χερσονήσου, είναι μια

βραχώδης απόληξη που πάντοτε προκαλούσε τον φόβο σε όσους τον περιέπλεαν.

Είναι συνδεδεμένο με φουρτούνες, ναυάγια και πειρατές. Εκεί τοποθέτησε ο

Όμηρος τα ναυάγια του Αγαμέμνονα και του Οδυσσέα. Άμα περάσεις τον Μαλέα,

έλεγαν οι αρχαίοι, πρέπει να ξεχάσεις το σπίτι σου («Μαλέαν δε κάμψας επιλάθου

των οίκαδε»). Για ένα διάστημα τον Μεσαίωνα, είχε μετονομασθεί σε ακρωτήρι των

Αγγέλων – μάλλον για να ξορκίσουν τη δύναμή του. Το κακό συμπληρώθηκε με τους

πειρατές: Κρυμμένοι στους απάνεμους όρμους της Αγίας Μαρίνας – το Νυμφαίο της

αρχαιότητας – και της Νεάπολης όταν φυσούσαν νοτιάδες, περίμεναν τα υποψήφια

θύματά τους που περνούσαν από τον Μαλέα, εξουθενωμένα από τις τρικυμίες αλλά

και εκστατικά από το δέος που προκαλεί η περιοχή, καθώς τα βράχια υψώνονται

πάνω στις απόκρημνες πλαγιές του όρους Βάρδια μέχρι τα 550 μέτρα.

Θαλασσινά Βελανίδια

Ξεκινάτε με το αυτοκίνητο από τη Νεάπολη και κατευθυνόσαστε νότια. Ο δρόμος

ανηφορίζει στις πλαγιές του όρους Βαβίλα αλλά είναι ασφάλτινος. Φτάνετε

στην Καλένια, αγνοείτε τη διακλάδωση προς Καστάνια και μπαίνετε στο

χωριό Λάχι με την εκπληκτική θέα στο πέλαγος. Ακολουθώντας τον δρόμο

για Βελανίδια, τεράστια βράχια υψώνονται γύρω και το τοπίο είναι συναρπαστικό,

Το Μυρτώον Πέλαγος κάνει την εμφάνισή του πίσω από τις στροφές!

Με το στόμα ανοιχτό θα μείνετε όταν με το καλό κατηφορίσετε στα Βελανίδια. Θα

μπορούσε κανείς να το χαρακτηρίσει σαν ένα από τα ομορφότερα χωριά της

Ελλάδας, λόγω της θέσης, του «χρώματος», της θέας, αλλά και της αίσθησης που

έχεις όταν φτάνεις εκεί. Μπορεί τον χειμώνα να μένουν εκεί κάπου 100 κάτοικοι,

αλλά το καλοκαίρι ξεπερνούν τους 1.000. Πολλοί είναι εκείνοι που έχουν πλέον

τα εξοχικά τους στο χωριό και περνούν όμορφα καλοκαίρια. Τα Βελανίδια μοιάζουν

«καρφωμένα» κάτω από τα βράχια, στημένα αμφιθεατρικά πάνω σε μια απότομη

πλαγιά και πνιγμένα στο πράσινο. Είναι ένας οικισμός ναυτικών, ανθρώπων που

ζούσαν και ζουν από τη θάλασσα και όλος ο πλούτος τους μοιάζει κρυμμένος

ανάμεσα σε μικρές γειτονιές με στενά δρομάκια, μακριά από το υγρό στοιχείο και

δίπλα του συνάμα. Ένα μικρό λιμανάκι, αυτό της Παναγίας, και μια «κρυφή»

παραλία κοντά είναι η «έξοδος» των Βελανιδιών προς τη θάλασσα. Βέβαια υπάρχει

κι άλλος δρόμος για εκείνους που είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν. Αυτός που

οδηγεί στον Άγιο Μύρο και στον φάρο του Κάβο Μαλιά.

Βόλτα στον έρημο φάρο

Από τα Βελανίδια ένας βατός σύντομος χωματόδρομος οδηγεί στον Άγιο Θωμά

και τον Άγιο Μύρο. Στη διαδρομή χαζεύουμε τις βουνοκορφές και σε 3,5

χλμ. φτάνουμε στο εκκλησάκι του Αγίου Θωμά. Ο Άγιος Μύρος βρίσκεται

απέναντι, κτισμένος στον βράχο πάνω από τη θάλασσα. Σύμφωνα με την παράδοση, ο

Άγιος Θωμάς που ασκήτευε στη Μονή της Αγίας Ειρήνης του ακρωτηρίου περνώντας

από εδώ ένιωσε δίψα, χτύπησε με το ραβδί του σε αυτό το σημείο και ανάβλυσε

αγίασμα. Από εδώ έπαιρναν νερό ώς τα 1985 περίπου οι φαροφύλακες του Κάβο

Μαλιά, του Ξυλοχάφτη, του Αγίου Αγγέλου… πείτε τον όπως θέλετε.

Ένα ευδιάκριτο παραθαλάσσιο μονοπάτι μάς οδηγεί νότια και ενώ περπατάμε

βρίσκουμε τη σήμανση με κόκκινο και άσπρο χρώμα που μας ενημερώνει ότι

συναντήσαμε το εθνικό μονοπάτι 33. Συνεχίζουμε χωρίς δυσκολία και σε 2,5 ώρες

συνολικά φτάνουμε στον φάρο του Μαλέα, ο οποίος στέκεται 25 μέτρα πάνω

από τη θάλασσα και 1,8 χλμ. βόρεια του περιώνυμου ακρωτηρίου. Είναι από τους

σημαντικότερους της Ελλάδας και λειτούργησε για πρώτη φορά το 1883. Το ύψος

του φτάνει τα 15 μέτρα και είναι ορατός σε απόσταση 17 μιλίων.

(Οι δεινοί περιπατητές μπορούν να ξεκινήσουν το μονοπάτι από τα Βελανίδια,

διασχίζοντας πρώτα τον οικισμό. Σε 1,5 χλμ. θα φτάσουν στην Παναγιά την

Δεκαπεντίστρα και μέσω του χωματόδρομου που ξεκινά από εκεί θα καταλήξουν σε

1,5 χλμ. στον Άγιο Θωμά.)

Στον Προφήτη Ηλία τον… θαλασσινό!

Ξεκινάμε και πάλι από τη Νεάπολη με νότια κατεύθυνση, περνάμε το Λάχι και στη

διασταύρωση κάνουμε δεξιά αυτήν τη φορά, προς τον Άγιο Νικόλαο. Τη

στιγμή που μπαίνουμε στο χωριό το κοντέρ έχει γράψει 7,5 χλμ. Διανύουμε ακόμη

1,5 χλμ. ασφάλτου και μπαίνουμε σε χωματόδρομο όπου υπάρχει και διακλάδωση.

Ευθεία ο δρόμος οδηγεί, ύστερα από 1,5 χλμ. βατού χωματόδρομου, στον Προφήτη

Ηλία. Μην παραξενεύεστε, αυτός ο Προφήτης Ηλίας είναι παραθαλάσσιος και

μάλιστα ένα μικρό, κουκλίστικο ψαροχώρι!

Είτε από τον Προφήτη Ηλία, είτε από τη διασταύρωση πριν από τον οικισμό

συνεχίζουμε τη διαδρομή προς Αγία Μαρίνα. Εδώ θα πρέπει να αναζητήσετε τα

«Κανατάκια» της Αγίας Μαρίνας. Τους υπόλευκους σαθρούς βράχους που

θυμίζουν το Σαρακήνικο της Μήλου. (Πήραν την ονομασία τους χάρη στο νερό που

αναβλύζει από τις τρύπες των βράχων)

Για το φαγητό σας οι περισσότερες επιλογές βρίσκονται στη Νεάπολη και τα

Βελανίδια. Παρόλα αυτά και στα μικρά χωριά θα βρείτε καφενεία στα οποία όλο

και κάτι θα μπορείτε να τσιμπήσετε.

«Α7ΒΓ». Και μόνο από το κωδικό όνομά του καταλαβαίνετε ότι πρόκειται

για ένα ιδιαίτερο μαγαζί. Βρίσκεται σε ένα κτήμα στη Ρίζμαρη Αγίου Νικολάου,

στον δρόμο προς τον Προφήτη Ηλία και μπορείτε να φάτε ή να πιείτε χυμό

«βιάγκρα», μπασμάτι «εξωτικό», κρίταμο ή μακαρονάδα «αποκάλυψη»!

«Monte Carlo». Βρίσκεται στα Βελανίδια και η φιλόξενη βεράντα του είναι

ιδανική για ατελείωτες ώρες ρέμβης. Όσο για το φαγητό, αξίζει να δοκιμάσετε

σαΐτιά με φρέσκο κατσικίσιο τυρί και δυόσμο (τοπική πίτα με χόρτα και τυρί).

«Του Σαράντου», θα το βρείτε στην παραλία των Βελανιδιών. Με θέα λοιπόν

τη θάλασσα δεν θα μπορούσατε παρά να φάτε ψάρια και μάλιστα από το δικό τους

καΐκι.

«Ο Βράχος». Το καφενείο των Βελανιδιών είναι το στέκι των ντόπιων και

το πρώτο που θα συναντήσετε, οπότε οφείλετε να… πληρώσετε διόδια! Αυτό

μεταφράζεται σε ούζο με μεζέ και καλαμπούρια από τους φιλόξενους ντόπιους.

«Πανόραμα». Το καλύτερο μαγαζί της περιοχής βρίσκεται στη Νεάπολη.

Εκτός από το καλό σέρβις θα δοκιμάσετε κολοκυθοανθούς, ψαρονέφρι μαδέρα και

κόκορα κοκκινιστό και θα διαλέξετε το κρασί σας ανάμεσα σε 25-30 ετικέτες

κρασιών.

«Royal». Στον παραλιακό δρόμο της Νεάπολης για φρέσκο ψάρι και νόστιμες

τηγανητές πατάτες.

ΔΙΑΜΟΝΗ

Σε αυτή την περιοχή δεν υπάρχουν ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια, γι’

αυτό μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ως βάση τη Νεάπολη, η οποία είναι το πιο

κοντινό τουριστικά αξιοποιημένο μέρος.

«Limira Mare» (27340-22236, 22957, 22208, www.limiramare.gr). Βρίσκεται στην παραλία

της Νεάπολης και θεωρείται το καλύτερο της περιοχής. Έχει 108 δωμάτια με

κλασική επίπλωση – back to ’70s.

«Hotel Arsenakos» (27340-22991, 22691, www.arsenakos.gr). Ακριβώς δίπλα στη

θάλασσα με δίκλινα, τρίκλινα δωμάτια και 4 διαμερίσματα.

«Aivali» (27340-22287,22561, www.hotels-in-greece.com/lakonia/aivali-g).

Οικογενειακή, φιλόξενη μονάδα, στον παραλιακό της Νεάπολης.