Σοφότερος περί τα μουσικά μπορεί να μη γινόταν κάποιος παρακολουθώντας τα

βραβεία MTV, που έδειξε προχθές ο Alpha (και μπράβο του, σε μια εποχή που η

μουσική στην τηλεόραση περνάει σχεδόν αποκλειστικά από τις πίστες), αλλά

μερικά πράγματα σίγουρα άξιζε να τα έχει δει. Όπως τα πολλά πρόσωπα του χιπ

χοπ (ή της νέας σόουλ, ή του ραπ, ή της urban σκηνής, ή της «μαύρης» μουσικής,

όπως και να το πει κανείς), που εξακολουθεί να είναι ίσως το πιο πλούσιο και

ευρηματικό κομμάτι της σύγχρονης μουσικής παραγωγής. Επίσης, την αγωνιώδη

προσπάθεια του ροκ να βρει τους καινούργιους πρωταγωνιστές του. Αλλά και το

ειδικό βάρος του Τζακ Γουάιτ και των Raconteurs – ένας μοντέρνος κλασικός πια,

ο Τζακ από το Ντιτρόιτ – που έγραψε ιστορία επί σκηνής με τον Λου Ριντ μαζί

(και δεν είναι τυχαίο που ο Ντίλαν με τους Raconteurs περιοδεύει σε μεγάλο

κομμάτι της τουρνέ του). Αυτά, και με δεδομένο βέβαια το ετήσιο αυτό πανηγύρι

της δισκογραφίας, που ξέρει να στήνει τη γιορτή της ακόμη και σε εποχές

περισυλλογής. Όταν, δηλαδή, χρειάζεται.