«Οι άντρες θέλουν αυταρχικές γυναίκες στην οθόνη»

Δεν βαρέθηκε μια Μέριλ Στριπ να μετράει Όσκαρ; «Δεν είμαστε με τα καλά μας. Ο

καλλιτέχνης ζει, αναπνέει, υπάρχει για μια τέτοια αναγνώριση. Απόδειξη; Ξέρω

πόσα Όσκαρ έχω πάρει, δεν θυμάμαι όμως σε πόσες ταινίες έχω παίξει».

Το φινάλε της φετινής Μόστρας ντύθηκε Prada και σφραγίστηκε από το

σπουδαιότερο, ερμηνευτικό εργαλείο που έβγαλε ποτέ το American cinema.

Ακούγεται υπερβολικό αλλά συγχωρέστε με, βγαίνει μέσα από ενθουσιασμό. Ρεσιτάλ

μεταμορφώσεων η κυρία. Killer των πολιτικών παρασκηνίων στον «Άνθρωπο από τη

Μαντζουρία». Νοσταλγός με φωνητικές χορδές καλύτερες και από την Τζουν Κάρτερ,

στο «Α prairie home companion». Και τώρα bitch. Η Μιράντα της – στην κωμωδία

του Ντέιβιντ Φράνκελ του «Sex and the city» – που φέρει τον γλαφυρό τίτλο «Ο

διάβολος φοράει Πράντα» είναι ο ζωντανός ορισμός της σκρόφας. Ηδονίζεται να

ταπεινώνει, να βασανίζει, να «σκοτώνει» τις υποτακτικές της. Κι όμως, όλες

μαστιγώνονται χωρίς να βγάλουν άχνα. Και πώς δηλαδή να φύγεις από το

σπουδαιότερο περιοδικό μόδας των ΗΠΑ; Έτσι και με τη νεαρή γραμματέα της (Αν

Χάθαγουεϊ). Αναστατώνει το σύμπαν προκειμένου να της προσκομίσει την τελευταία

α-κυκλοφόρητη συνέχεια του «Χάρι Πότερ». Γιατί τέτοια πρεμούρα, τολμάει να

ψιθυρίσει η slave. «Το ζήτησαν τα παιδιά μου», απαντάει σαδιστικά η Μιράντα!

Πρώτη έκπληξη, λοιπόν, η «ανάποδη» ερμηνεία της. Οι παραγωγοί πρέπει κάθε μέρα

να ανάβουν λαμπάδα στο μπόι της. Χωρίς αυτήν θα τους έτρωγε το μαύρο σκοτάδι.

Δεύτερη έκπληξη η λάμψη της. «Αν αυτή βαδίζει στα εξήντα, εγώ είμαι

εβδομήντα», έλεγε μια διπλανή μου δεσποινίδα. Πώς το λένε; Κουκλάρα!

Φοράτε Prada;

«Φοράω Μέριλ Στριπ»

Δεν σας πιστεύω.

«Κοιτάξτε τα ρούχα μου. Δεν έχουν φίρμα»

Καμία σχέση με τη μόδα;

«Να σας πω. Όταν ήμουν στο κολέγιο είχα γράψει μια εργασία πάνω στη σχεδίαση

κοστουμιών. Και θα σας πω γιατί. Επειδή από τα ρούχα μπορούμε μερικές φορές να

καταλάβουμε τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου».

Και ο τίτλος ενός βιβλίου που θα γράφατε για εσάς;

«Ο διάβολος φοράει καθημερινά ρούχα».

Σας ενέπνευσε προφανώς ο χαρακτήρας της Άνας Γουίντουρ (πρόκειται για την

Αγγλίδα διευθύντρια και εκδότρια του αμερικανικού «Vogue», περιβόητης για τον

καταπιεστικό της χαρακτήρα, πράγμα που κατέγραψε η πρώην γραμματέας της Λόρεν

Γουαϊσμπέργκερ και στη συνέχεια έγινε ταινία).

«Καθόλου. Δεν την ξέρω, απλώς μια φορά την είδα σε φιλανθρωπική εκδήλωση. Ο

χαρακτήρας της Μιράντας δεν έχει να κάνει μ’ αυτή. Η αλήθεια είναι ότι ο

ηθοποιός τσιμπολογάει και κλέβει από εδώ και από εκεί. Όλοι μας στο περιβάλλον

μας ξέρουμε κάποια bitch» (σκρόφα).

Τι τα κάνατε τα ρούχα;

«Τα θέλετε;».

Υπάρχουν γυναίκες που να μη θέλουν να φορέσουν τέτοια κομμάτια;

«Τα χαρίσαμε σε φιλανθρωπικές οργανώσεις να τα βγάλουν σε πλειστηριασμό. Κρίμα!».

Τελευταία παίζετε ρόλους σκληρής, military woman (στρατοκρατικής γυναίκας).

«Προφανώς είναι οι πιο κατάλληλοι για μια πενηντάρα ηθοποιό. Δουλειά μου

είναι, αυτό ξέρω να κάνω, αυτούς τους ρόλους έχω».

Σας αρέσουν ή απλώς σας τους φοράνε;

«Διαλέγω από το σενάριο και όχι μόνο από τον ρόλο. Άλλωστε εξ όσων γνωρίζω, οι

θεατές, ιδιαίτερα ο αρσενικός πληθυσμός, τρελαίνεται να βλέπει αυταρχικές

γυναίκες στην οθόνη».

Θανατηφόρα σοβαροί ρόλοι

Πώς τα καταφέρνει στην προσωπική της ζωή; «Πρώτα η οικογένειά μου, ύστερα η

δουλειά μου. Γι’ αυτό διαλέγω με κριτήρια, πού και πότε θα γίνουν τα

γυρίσματα. Πόσο μακριά από το σπίτι μου και πόσο καιρό από τα παιδιά μου. Για

να πω την αλήθεια στάθηκα τυχερή. Πάντα βέβαια μ’ ένα ποσοστό ανασφάλειας

γιατί ύστερα από κάθε ταινία έρχεται μια περίοδος ανεργίας»

Ανεπάγγελτη μια Μέριλ Στριπ;

«Καθόλου απίθανο. Ο ηθοποιός πρέπει να συμφιλιωθεί μ’ αυτή την αβεβαιότητα,

αλλιώτικα ν’ αλλάξει επάγγελμα».

Και κάτι τελευταίο. Στις δεκαετίες του εβδομήντα και του ογδόντα σας βλέπαμε

να παίζετε σοβαρούς ρόλους σε ταινίες όπως «Σίλκγουντ», «Ελαφοκυνηγός», τώρα

κυρίως σε ψυχαγωγικές.

«Πόσες αμερικανικές ταινίες είδατε τελευταία που να έχουν ρόλους για μια

γυναίκα της δικής μου ηλικίας; Μία, δύο; Όμως σαν επαγγελματίας τίποτα δεν

περιφρονώ. Άλλωστε ένας αστείος ρόλος μπορεί στο βάθος να είναι θανατηφόρα σοβαρός»!

INFO

Η ταινία «Ο διάβολος φοράει Πράντα» θα προβάλλεται στις ελληνικές αίθουσες από

τις 12 Οκτωβρίου.