Για αλλαγή περιβάλλοντος, από τη σχεδόν απόλυτη (και επιθυμητή) απομόνωση της

Ικαρίας στην κοσμικότητα, πήρα το φέρι μπόουτ της γραμμής και πήγα στη Μύκονο

το Σαββατοκύριακο. Νιώθω ασφαλής να γράφω τέτοια εποχή για το πιο δημοφιλές

ελληνικό νησί, επειδή ο τουρισμός έχει τουλάχιστον άλλο ενάμιση μήνα φουλ

σεζόν εκεί. Πήχτρα, φυσικά, η Μύκονος. Ήταν ένα ωραίο αντίβαρο στο ξεχασμένο

νησί των προγόνων μου.

Ήταν επίσης μια ευχάριστη αλλαγή από την ταβερνήσια μαγειρική όπως και από τις

φρεσκοκομμένες χωριάτικες σαλάτες του κήπου μου, που μας έτρεφαν σχεδόν όλο το

καλοκαίρι. Ένα πράγμα σίγουρα δεν ήθελα να φάω στη Μύκονο, ελληνική κουζίνα!

Ούτε είχα οργανωθεί αρκετά ώστε να κάνω κράτηση σε κάποια από τα πολύ in

εστιατόρια του νησιού, N’ammos κ.λπ.

Ήμουν περιορισμένη, με παρέα που ήθελε ιταλικά. Έτσι βρεθήκαμε στο γνωστό

Aqua, εστιατόριο με απλή ιταλική κουζίνα. Για να φθάσεις στο τραπέζι σου

πηγαίνεις είτε από την κουζίνα (από τη μεριά του δρόμου) είτε από το στενό της

θάλασσας. Όταν κάθεσαι, νιώθεις την αλμύρα της θάλασσας και σε χαϊδεύουν οι

φούστες και τα πουλόβερ των ανθρώπων που περνούν ασταμάτητα τόσο κοντά σου,

στην προσπάθειά τους να κάνουν βόλτα. Η… πασαρέλα είναι πιο νόστιμη από τα

πιάτα στο Aqua!

To μενού είναι απλό και συνηθισμένο. Περίμενα, ομολογώ, κάτι πιο δημιουργικό.

Τα πρώτα πιάτα, για παράδειγμα, περιλαμβάνουν λαχανικά σχάρας, σαλάτα από

μοτσαρέλα, ντομάτα και βασιλικό, καρπάτσιο με μοσχάρι, ρόκα και παρμεζάνα και

άλλα γνωστά μπεστ σέλερ της ιταλικής κουζίνας. Κάποια διαφέρουν, όπως ταρτάρ

από τόνο με αβοκάντο, πορτοκάλι και σινάπι ή τα μύδια στον ατμό με σαμπούκα.

Εμείς πήραμε τη μοτσαρέλα με ντομάτα και βασιλικό, πιάτο που σερβίρεται κάπως

άτσαλα: μια μπάλα τυριού ολόκληρη και άκοπη, με τέσσερις φέτες ντομάτας στις

οποίες είχαν βάλει μια σταλίτσα πέστο. Μια σαλάτα με ρόκα, φινόκιο, ραντίτσιο

και ντοματίνια έχει γαρνιτούρα φλούδες παρμεζάνας ­ χοντρούτσικες φέτες τυριού

φρυγανισμένες ώστε να είναι σαν κράκερ. Καλό ήταν, αλλά όχι τίποτε το

ιδιαίτερο.

Από τα κύρια πιάτα πήραμε δυο ψάρια και ένα ζυμαρικό. Το ζυμαρικό ήταν το πιο

ωραίο, με σάλτσα από φρέσκο τόνο, ελιές και σταφίδες.

Δοκίμασα τον φρέσκο τόνο ψητό στη σχάρα με βότανα, πιπέρι, μελιτζάνες και

πατάτες σοταρισμένες. Οι φέτες μελιτζάνας ήταν μεγάλες, λεπτές και καλυμμένες

πλήρως από σάλτσα τομάτας, η οποία σκέπασε όλες τις υπόλοιπες γεύσεις στο

πιάτο. Το λαβράκι με σάλτσα από βότανα, ελιές, κάππαρη και λεμόνι ήταν

συμπαθητικό. Και στις δύο περιπτώσεις, όμως, η παρουσίαση ήταν λίγο ντεμοντέ.

Αυτό περισσότερο απ’ όλα μου έκανε εντύπωση στη σικάτη Μύκονο!

Αξιοπρεπές ήταν το Aqua, αλλά η πραγματική νοστιμιά του έχει περισσότερο να

κάνει με την τοποθεσία του παρά με την ιδιοφυΐα της μαγειρικής.

Aqua Taverna, δίπλα στο κύμα, Μύκονος (Χώρα), τηλ. 22890-26.083

Τελευταία Νέα