[ ΠΡΟΒΟΛΕΙΣ ]

ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ φτάνει το μαχαίρι στο κόκαλο και οι κυβερνήσεις των

ευρωπαϊκών χωρών εναρμονίζονται με το κοινό αίσθημα των λαών της Ευρώπης που

λέει σαφώς και χωρίς αμφιβολίες ότι:

* H Τουρκία δεν είναι Ευρώπη. Και κατά συνέπεια: H Τουρκία δεν πρόκειται να

μπει ποτέ στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

H Τουρκία μπορεί να γίνει χώρα συνδεδεμένη με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μπορεί να

αποκτήσει προνόμια πολλά και ειδικά, όπως θ’ αποκτήσουν κι άλλες μεσογειακές

χώρες της Αφρικής ή της Ασίας. Αλλά μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα γίνει.

Εις τον αιώνα τον άπαντα.

Αυτό το γνωρίζει η Τουρκία. Το «βαθύ κράτος» των στρατηγών το γνώριζε εξαρχής

ακόμη και όταν οι πολιτικοί – ισλαμιστές ή κοσμικοί – είχαν αυταπάτες. Όμως

τώρα ακόμη κι αυτοί έχασαν τις αυταπάτες τους και κατάλαβαν το φυσικό και το

αυτονόητο. Γι’ αυτό και κάνουν τους αδιάλλακτους. Είναι δωρεάν αδιαλλαξία.

Αν λοιπόν η κυβέρνηση βάσιζε την πολιτική της στην ανάγκη της Τουρκίας για

καλή επικοινωνιακή πολιτική με τους Ευρωπαίους για να κρατά σε ηρεμία το

Αιγαίο και τις σχέσεις γειτονίας, τότε πρέπει να καταλάβει ότι έχασε αυτή τη

βάση. Αυτή η στρατηγική δεν έχει αντίκρυσμα, είναι νεκρή. Από τότε που Γάλλοι

και Ολλανδοί καταψήφισαν το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα.

Θα πρέπει λοιπόν η κυβέρνηση, ο Πρωθυπουργός και η υπουργός Εξωτερικών να

αναδιατάξουν τις διπλωματικές και άλλες δυνάμεις στις σχέσεις με την Τουρκία.

Να επεξεργαστούν μια νέα στρατηγική απέναντι στον δύσκολο και τσαμπουκαλή

γείτονα με τη διπλή εξουσία.

Και η στρατηγική αυτή θα πρέπει να παίρνει εξίσου υπόψη της τη διπλή εξουσία

στην Τουρκία: την κυβέρνηση και το κράτος των στρατηγών. Π.χ. τα προγράμματα

ενίσχυσης της Τουρκίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση – όσα τρέχουν κι όσα θα τρέξουν

– είναι καλά εργαλεία, μαζί με άλλα, για τη νέα στρατηγική.