Στη σαββατιάτικη εκδήλωση για τα δέκα χρόνια από τον θάνατο του Οδυσσέα Ελύτη,

στη γεμάτη αίθουσα του Μουσείου Μπενάκη, ο νέος υπουργός Πολιτισμού Γ.

Βουλγαράκης είπε, μεταξύ άλλων, ότι ο Ελύτης διατύπωσε, μέσα από την ποίησή

του, τη δική του φιλοσοφία, «μια φιλοσοφία όπου η έμπνευση είναι ελληνική αλλά

η εμβέλεια οικουμενική». Το δεύτερο σκέλος σωστό, η έμπνευση ωστόσο δεν ήταν

αμιγώς ελληνική, αφού ο Ελύτης παρακολουθούσε στενά τα διεθνή ρεύματα της

εποχής του. Από αυτή την άποψη θα ήταν ευχής έργο να υλοποιηθεί, κάποτε,

εκείνη η παλιά, αλλά πάντα πρωτότυπη, ιδέα του Μουσείου Μπενάκη και της

Ιουλίτας Ηλιοπούλου για μια έκθεση στην οποία θα εκτεθούν συγκεκριμένα έργα

που επηρέασαν το έργο του νομπελίστα ποιητή. Ο κόσμος διψάει πια για γεγονότα

υψηλής αισθητικής, ακόμη περισσότερο αν τον βοηθούν να κατανοήσει καλύτερα το

δημιουργικό έργο μιας κορυφαίας πνευματικής προσωπικότητας του τόπου του. Ως

εμπόδιο εμφανίζεται το κόστος. Δεν θα κόστιζε όμως περισσότερο από άλλες

εκθέσεις και θα τόνωνε το ενδιαφέρον που ήδη υπάρχει για τη διαφορετική πορεία

ενός ανθρώπου που βρέθηκε στον αντίποδα του στείρου και ψεύτικου σημερινού

υλισμού.

… τη θέλουμε πραγματικά;

Και, βέβαια, δεν μιλάμε μόνο για τον Ελύτη, ούτε για τη συγκεκριμένη μόνο

πρόταση. Υπάρχουν κάποια ονόματα – σύμβολα (και δεν είναι τεράστιος ο αριθμός)

που ξεπέρασαν τα σύνορα και έγιναν «οικουμενικής εμβέλειας», σύμφωνα με τη

διατύπωση του υπουργού. Κανονικά θα έπρεπε να τα κάνουμε αιχμές του δόρατος

ενός άλλου παραδείγματος. Θέλουμε όμως; Ή μήπως αυτά τα παραδείγματα, «η

φιλοσοφία του Ελύτη», όπως θα έλεγε και ο υπουργός, είναι στην πραγματικότητα

ανεπιθύμητα, αφού δεν φέρνουν άμεσα αποτελέσματα ­ το αντίθετο μάλιστα ­ στους

οικονομικούς δείκτες; Αν είναι έτσι, τουλάχιστον να μην κοροϊδεύουμε τους

εαυτούς μας, ότι κάθε που συμπληρώνεται μια επέτειος κάνουμε το καθήκον μας

βγάζοντας ένα λόγο ή πληρώνοντας το χαρτί για να γίνει μια έκδοση. Ούτε να

κλαυθμυρίζουμε υποκριτικά, σε ένα άλλο λογύδριο ίσως, για την κατάρρευση των

ανθρωπιστικών αξιών στην εποχή μας…