Mια ζωή γεμάτη… μακιγιάζ και σύγχυση!

Αποδείξεις δεν υπήρχαν, όμως για καλά σημάδια δεν μπορούσες να τα πάρεις. Κάθε

προσπάθεια της Γκουίνεθ Πάλτροου να προμοτάρει την ταινία «Proof» φαινόταν

καταδικασμένη. Τη μια φορά – και ενώ πετούσε για τη Βενετία και το Φεστιβάλ

Κινηματογράφου – το αεροπλάνο παρουσίασε βλάβη, επέστρεψε στη Νέα Υόρκη και

έκανε αναγκαστική προσγείωση. Την άλλη φορά που θα έδινε συνεντεύξεις για την

ταινία στο Λονδίνο, ματαιώθηκε, γιατί η εγκυμοσύνη της (στο δεύτερο παιδί, με

τον τραγουδιστή των Coldplay, Κρις Μάρτιν) είχε αρχίσει να δείχνει και θα

έπαιρνε το μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα της δημοσιότητας.

«Δεν μπορώ να πιστέψω το πώς είχε εξελιχθεί η ζωή μου», λέει. «Έχω έναν

σπουδαίο σύζυγο, μια υπέροχη κόρη και ένα μωρό ακόμη στον δρόμο. H ζωή μου

είναι τόσο γεμάτη και ευτυχισμένη! Όταν, λοιπόν, είδα τη φωτιά και όλα τα

ασθενοφόρα γύρω από το αεροπλάνο, πανικοβλήθηκα και από τότε επανεκτίμησα τα

πράγματα και άρχισα να σκέφτομαι πως όλα είναι καλά, γιατί εγώ να νιώθω τόσο

λυπημένη, λοιπόν;». Τα γαλάζια της μάτια αστράφτουν καθώς ξαναβρίσκει τις

ισορροπίες της. Ο κόσμος δεν έχει ξεχάσει την εικόνα της από τη στιγμή που

παρελάμβανε το Όσκαρ για την ταινία «Ερωτευμένος Σαίξπηρ» στα 26 χρόνια της,

με τα δάκρυα της συγκίνησης να μην την αφήνουν να μιλήσει.

«H ζωή μου», λέει σήμερα η Πάλτροου, «αποτελείται από πολύ πρωινά ξυπνήματα,

ώρες ατέλειωτες στο μακιγιάζ και πολλή σύγχυση… Έχω δουλέψει πολύ σκληρά έως

εδώ. Υποτίθεται, βέβαια, πως αυτό ήταν που ήθελα και ονειρευόμουν». Οι σχέσεις

της με τον Μπραντ Πιτ και τον Μπεν Άφλεκ έδωσαν υλικό στα μίντια για μεγάλο

διάστημα και μετά ήρθε ο Μάρτιν (σταρ ήδη στη Βρετανία, ως ένας από τους πλέον

υποσχόμενους ρόκερ).

Ήταν λίγο αφ’ ότου είχε χάσει τον πατέρα της και σε πολύ άσχημη κατάσταση,

όταν η ζωή της, όπως περιγράφει «έκανε στροφή 180 μοιρών». Συνάντησε τον

Μάρτιν και μέχρι η σχέση τους να γίνει γνωστή στο κοινό, εκείνοι είχαν

αποφασίσει να παντρευτούν. «Ζούσα την ιδανική ζωή, όντας μητέρα και σύζυγος,

και έχοντας στο πλευρό μου τον σωστό άνθρωπο. Παρ’ όλα αυτά δεν ένιωθα

ευτυχισμένη. Χρειάστηκε να δουλέψω γι’ αυτό, έκανα μάλιστα για ένα μικρό

διάστημα θεραπεία, που με βοήθησε να ξεκαθαρίσω τις σκέψεις μου. H σωστή

αντίδραση ήταν (απευθύνεται στον εαυτό της): «Νομίζεις ότι έχεις προβλήματα;

Είσαι με τα καλά σου, κορίτσι μου; Έχεις κερδίσει το λαχείο της ζωής»… Και

όλα πια άρχισαν να αλλάζουν».