Αναζήτηση
H εικόνα των κοτόπουλων που γίνονται «τούρμπο» σε μόλις είκοσι μέρες επειδή
τρώνε «πτηνάλευρο» – μείγμα από αλεσμένα μέλη νεκρών (μπρρρρ) ζώων – ήταν
αρκετή για να σου κάτσει το φαγητό στον λαιμό. Και να μην κατεβαίνει με
τίποτα. Παρακολουθώ τις αποδείξεις του εγκλήματος και σκέφτομαι πόσο
επικίνδυνοι για τη δημόσια υγεία είναι μερικές φορές μερικοί από αυτούς που
έχουν αναλάβει να τη φυλάξουν. Να μας φυλάξουν. Γιατί από ασυνείδητους
επιχειρηματίες δεν περιμένεις τίποτα. Προφανώς προτιμούν το ψάρι.
Θυμώνω και με τη δική μας αφέλεια, όμως. Που διυλίζουμε τάχα μου τα δύσκολα,
όπως ποιοι παράγοντες επιδρούν στη μετάλλαξη του ιού της γρίπης των πτηνών, κι
αν τα αποθέματα σε Ταμιφλού επαρκούν ή όχι και για πόσους. Που βγάζουμε
σκληρές οδηγίες τού τύπου να είναι στεγασμένα τα… κοτέτσια για να
προστατεύονται οι κότες από τυχόν μετάδοση του ιού από τα αποδημητικά πουλιά,
με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν με σύλληψη όσοι ζουν σε χωριά και διατηρούν
ημιυπαίθρια κοτέτσια. Και την ίδια στιγμή φαίνεται πως αγνοούμε τι γίνεται
κάτω από στεγασμένα (ελπίζω πως δεν είναι όλα) «κοτέτσια» που λέγονται
πτηνοτροφικές μονάδες. Αυτά που υπερκαλύπτουν τις εγχώριες ανάγκες σε φθηνό
κοτόπουλο και που εξαιτίας της κρίσης με τον ιό απειλήθηκαν ακόμα και με
κλείσιμο, βάζοντας σε κίνδυνο 15.000 εργαζομένους.
Κι ενώ το παίζουμε «αφ’ υψηλού» στις κότες, από το χωριό έχουμε φάει, ένας
Θεός ξέρει πόσους τόνους κοτόπουλου με πτηνάλευρο…
Γιατί τελικά, τέτοιοι καταναλωτές είμαστε. Σε όλα κότες.
