TO ΠΕΡΑΣΜΕΝΟ Σαββατοκύριακο, ο αποπεμφθείς από την κυβέρνηση κ. Χρήστος

Μαρκογιαννάκης έγινε δεκτός στην εκλογική του περιφέρεια, στα Χανιά, μετά

βαΐων και κλάδων. H τοπική κοινωνία τον υποδέχτηκε αποδίδοντάς του τιμές

λαϊκού ήρωα, ενώ μόνο ομοίωμα του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Λινού δεν

κάηκε στην κεντρική πλατεία της κρητικής πόλης ως εκδίκηση για τα όσα δεινά –

ανεξάρτητα του ότι ο ίδιος έσκαψε τον λάκκο του – προκλήθηκαν στον υφυπουργό.

Τον Ιανουάριο του 2004 – εν μέσω προεκλογικής περιόδου – μόνο κόκκινα χαλιά

δεν στρώθηκαν στους κεντρικούς δρόμους του Πολύγυρου Χαλκιδικής για την

υποδοχή του καρατομηθέντος και διαγραφέντος από τις λίστες των υποψηφίων

βουλευτών του ΠΑΣΟΚ Χρήστου Πάχτα, μετά την αποκάλυψη της περίφημης,

χαρακτηριζόμενης και ως σκανδαλώδους, τροπολογίας για το «Πόρτο Καρράς». Οι

οπαδοί του κ. Πάχτα μάλιστα, αξίωσαν από τον Γ. Παπανδρέου να ανακαλέσει τη

σχετική του απόφαση για τους «10», αντιμετωπίζοντας τον πρώην υφυπουργό

Εθνικής Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ ως αποδιοπομπαίο τράγο…

Αναλόγως, ο πρώτος παραιτηθείς από την κυβέρνηση Καραμανλή υπουργός Σάββας

Τσιτουρίδης έγινε δεκτός στην εκλογική του περιφέρεια, στο Κιλκίς, ως θύμα που

έπεσε στα δίχτυα των κακών ΠΑΣΟΚων, που αποκαλύπτουν σκάνδαλα για δήθεν

παράτυπες μετεγγραφές τέκνων πολιτικών στα Πανεπιστήμια.

H αντίδραση των τοπικών κοινωνιών χρήζει πολλών ερμηνειών. Από τη μία

θεωρείται βέβαιο πως οι ψηφοφόροι αισθάνονται ότι με την υποβάθμιση του

προσωπικού τους βουλευτή – κάτι σαν προσωπικός γιατρός – κλονίζονται τα τοπικά

συστήματα εξουσίας που, όπως έχει αποδειχθεί, λειτουργούν ανεξάρτητα από τον

κεντρικό πυρήνα της πολιτικής. Πολλοί ψηφοφόροι επίσης αποκτούν την ψυχολογία

του αδικημένου, ταυτίζονται με τον βουλευτή-θύμα και αντιμετωπίζουν την

αποπομπή του ως πράξη υποκινούμενη από σκοτεινούς κύκλους που βάλλουν και τα

προσωπικά τους συμφέροντα. Από την άλλη χάνουν το «μέσο», που στην καλύτερη

περίπτωση θα τους ικανοποιήσει μικρά ή μεγάλα ρουσφέτια, ή κατά μία πιο light

εκδοχή θα τους τιμήσει με μία χειραψία σε κεντρικό καφενείο, ανεβάζοντας τις

μετοχές τους στο κοινωνικό χρηματιστήριο. Όπως και να’ χει, φαίνεται πως οι

σχέσεις των βουλευτών της περιφέρειας με το εκλογικό σώμα, χτισμένες σε

εντελώς διαφορετική βάση από εκείνες των βουλευτών του κέντρου, δεν χαλούν

παρά μόνο εάν ανάμεσά τους μπει ένας τρίτος. Το συμφέρον…