Με δύναμη για τις διαρθρωτικές αλλαγές, είναι το σύνθημα της κυβέρνησης για το

2006. Μάλιστα, ο υπουργός Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης προετοιμάζει, όπως λέει

στις συνεντεύξεις του, τη σύγκληση τις επόμενες ημέρες όχι μίας ή δύο αλλά

τριών διυπουργικών επιτροπών, που θα δρομολογήσουν αυτές τις αλλαγές.

* H μία θα ασχοληθεί με τις αποκρατικοποιήσεις, που θα είναι – κατά τις

πληροφορίες – τολμηρές και θα επιδιώκουν έσοδα μεγαλύτερα των 1,6 δισ. ευρώ,

τα οποία προβλέπει ο προϋπολογισμός. H Εμπορική Τράπεζα οδεύει προς πλήρη

ιδιωτικοποίηση, ενώ και η ATE μόλις και μετά βίας παραμένει κρατική.

* H δεύτερη θα ασχοληθεί με τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού

τομέα, τα δημόσια έργα δηλαδή που θα γίνουν με χρηματοδότηση του ιδιωτικού

τομέα, φυσικά έναντι τιμήματος που θα καταβάλει υπό μορφήν ενοικίου το

Δημόσιο, ή διοδίων οι χρήστες.

* H τρίτη διυπουργική επιτροπή θα ρυθμίσει τα της εφαρμογής του

νομοσχεδίου για τις ΔΕΚΟ. Δηλαδή, ποιες πρωτοβουλίες πρέπει να αναλάβουν οι

διοικητές των ζημιογόνων ΔΕΚΟ για να αλλάξουν τους γενικούς κανονισμούς

προσωπικού και τα οργανογράμματα των επιχειρήσεών τους, με σκοπό να

περιορίσουν το κόστος λειτουργίας τους και κατά συνέπεια τις ζημίες.

Δεν λύνουν καθημερινά προβλήματα

Οι διαρθρωτικές αλλαγές όμως, τουλάχιστον αυτές που έχει εξαγγείλει μέχρι

στιγμής η κυβέρνηση, δεν αφορούν τα καθημερινά προβλήματα. Τουλάχιστον όχι με

άμεσο τρόπο. Αφορούν επιχειρηματίες, επενδυτές, κέρδη και ζημίες. Αφορούν και

αρκετούς εργαζομένους, αλλά κατά κανόνα με αρνητικό τρόπο, δηλαδή υπό την

έννοια ότι τους στερούν κεκτημένα.

Μπορεί να είναι χρήσιμες οι συγκεκριμένες – ή άλλες – διαρθρωτικές αλλαγές.

Μπορεί να οδηγήσουν αργότερα σε βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της

οικονομίας. Υπό αυτή την έννοια, μπορεί να αποτελούν σημαντικά στοιχεία της

οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης. Δεν μπορεί όμως να αποτελούν «το άλφα

και το ωμέγα» αυτής της πολιτικής, χωρίς καμία άλλη παρέμβαση που θα

επικεντρώνει στη διευκόλυνση της καθημερινότητας του πολίτη, κυρίως αυτού που

έχει ανάγκη. Δεν μπορεί να μη συμπληρώνεται η μέριμνα για τη βελτίωση της

κερδοφορίας των επιχειρήσεων από τη μέριμνα για τη βελτίωση της εισοδηματικής

κατάστασης του χαμηλόμισθου και του χαμηλοσυνταξιούχου.

Τα δύο πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης της N.Δ. τα… φάγαμε με το

δημοσιονομικό πρόβλημα (που, βεβαίως, εξακολουθεί να μας ταλανίζει). Τώρα

μπαίνουμε με φόρα στις διαρθρωτικές αλλαγές. Κάτι μας λέει ότι το «κοινωνικό»

της πρόσωπο θα το θυμηθεί η κυβέρνηση τον τελευταίο χρόνο πριν από τις εκλογές.

Τελευταία Νέα