Αναζήτηση
AYTH κι αν είναι μεγαλοψυχία! Που αποκτά ιδιαίτερη σημασία όταν
προέρχεται από προϊστάμενο και αφορά υφισταμένους. Αν μάλιστα ο προϊστάμενος
τυγχάνει να είναι ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου και, προκειμένου να «απαλλάξει»
δημοσίως τους δικαστικούς λειτουργούς που διέπραξαν αδίκημα, αναγκάζεται να
τους εμφανίσει περίπου σαν μαθητές του Νηπιαγωγείου, το πράγμα παίρνει άλλη
διάσταση! Μπορεί να μην ήξεραν, ίσως το ξέχασαν, νόμιζαν, έλεγε προ ημερών ο
κ. P. Κεδίκογλου, αναφερόμενος στους περίπου 350 δικαστές που δεν υπέβαλαν
δήλωση «πόθεν έσχες» το 2004. «Πάντως δεν είχαν δόλο», κατέληξε,
υποδεικνύοντας μάλλον στον εισαγγελέα που ασκεί τις ποινικές διώξεις να τους
απαγγείλει κατηγορία για αμέλεια. Αν πρόκειται όντως περί απλής αμέλειας ή για
εκ προθέσεως αμέλεια, δεν θα το κρίνουμε εμείς, ούτε ασφαλώς ο πρόεδρος ή ο
εισαγγελέας του Αρείου Πάγου εκ προοιμίου. Αρμόδιος είναι ο ανακριτής, ενώπιον
του οποίου θα κληθούν να απολογηθούν, προσκομίζοντας τα απαραίτητα για την
τεκμηρίωση των ισχυρισμών τους στοιχεία, όπως συμβαίνει με όλους τους
υπόχρεους σε υποβολή δήλωσης «πόθεν έσχες» πολίτες. Προσχωρώντας στην άποψη
του κ. Κεδίκογλου, πράγματι το «πόθεν έσχες» δεν έχει καταφέρει να καταγραφεί
στις υποχρεώσεις μας. Αν μάλιστα τα περιουσιακά μας στοιχεία δεν μεταβάλλονται
επί σειρά ετών, ελαφρά τη καρδία, το σνομπάρουμε. Μέχρι να γίνει η παράλειψή
μας αντιληπτή και τελικά να παραπεμφθούμε σε δίκη. Στο σημείο αυτό λοιπόν
αρχίζει η κατάσταση να περιπλέκεται. Ποιος θα μας κρίνει; Πώς θα μας εμπνεύσει
η δικαστική έδρα το ανάλογο δέος, τη στιγμή που τίποτε δεν αποκλείει να έχουν
τελέσει και οι δικαστές το ίδιο αδίκημα; Στον πολίτη, ακόμη και τον πιο αδαή,
δεν συγχωρείται άγνοια νόμου. Κακώς, αλλά έτσι είναι. Πώς δικαιολογείται στον
δικαστικό λειτουργό και μάλιστα από την ηγεσία του Σώματος, είναι άξιο
απορίας. H αλήθεια είναι ότι η στάση του κ. Κεδίκογλου, αλλά και του κ. Λινού,
μας γέμισε μελαγχολία. Ως εργαζόμενοι, ζηλέψαμε πολύ. «Τα παιδιά δεν ήξεραν».
Ας το ακούγαμε κι εμείς μια φορά.
