Το πρόσφατο δίλημμα που αντιμετώπισε η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ (FED) για το

αν θα έπρεπε να εξακολουθήσει να ανεβάζει τα επιτόκια του δολαρίου, παρά το

πλήγμα που δέχτηκε η αμερικανική οικονομία από τους τυφώνες, αποτελεί ένα

ηχηρό μήνυμα προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Ύστερα από μια παρατεταμένη περίοδο νομισματικής σταθερότητας με ιδιαίτερα

χαμηλά επιτόκια, δημιουργούνται κίνδυνοι, αν υπάρξει υπερβολικά μεγάλη

καθυστέρηση, να αυξηθούν τα επιτόκια σε πιο αποδεκτά επίπεδα. H FED, που

οδήγησε τα επιτόκια σε εντυπωσιακά χαμηλά επίπεδα -εν μέρει επειδή δεν

εκτίμησε σωστά τους φόβους που υπήρχαν για τη δημιουργία αποπληθωρισμού

-άργησε να αρχίσει τη διαδικασία ομαλοποίησής τους (αύξησης). Τώρα βρίσκεται

στη δύσκολη θέση να πρέπει να αυξάνει συνεχώς τα επιτόκια, παρά τα ανησυχητικά

σημάδια -όπως η μείωση της καταναλωτικής εμπιστοσύνης -για την πορεία της

αμερικανικής οικονομίας.

Τι περιμένει η EKT;

Στην ευρωζώνη χτυπούν ήδη τα καμπανάκια του κινδύνου από την αύξηση του

πληθωρισμού. Ο πληθωρισμός τον Οκτώβριο διαμορφωνόταν στο 2,5% (πάνω από το

όριο του 2% που θέτει η EKT), ενώ αυξημένος αναμένεται σύμφωνα με τις

προβλέψεις και το 2006. Την ίδια στιγμή, η κούρσα των τιμών του πετρελαίου και

της ενέργειας αποτελούν διαρκή απειλή. Γιατί λοιπόν να περιμένει η EKT;

Περαιτέρω κωλυσιεργία σε ό,τι αφορά την αύξηση των ευρωπαϊκών επιτοκίων θα

μπορούσε να οδηγήσει σε αύξηση του πληθωρισμού και κάτι τέτοιο θα ήταν

καταστροφικό για την ευρωπαϊκή οικονομική ανάκαμψη. Υπό τις περιστάσεις αυτές,

η EKT δεν θα έχει καμία άλλη λύση από το να κάνει στροφή 180 μοιρών και να

αρχίσει να αυξάνει επιθετικά τα επιτόκια.

Κανείς δεν θέλει να συμβεί κάτι τέτοιο. Καλύτερα να αυξηθούν 0,50% τα επιτόκια

τώρα που η οικονομική ανάκαμψη μπορεί να συνεχιστεί και ο πληθωρισμός να

ελεγχθεί, παρά να αναγκαστεί η Τράπεζα να τριπλασιάσει ή να τετραπλασιάσει το

ποσοστό της αύξησης -κάτι που θα έβαζε φρένο στις προσπάθειες ανάκαμψης. «H

πρόληψη είναι πολύ καλύτερη από την καταστολή», λέει το ρητό και αυτό ισχύει

και στη νομισματική πολιτική.

H FED περίμενε υπερβολικά πολύ για να αρχίσει την «ομαλοποίηση» (αύξηση) των

επιτοκίων και επειδή ήταν πιο επιθετική όταν τα μείωνε είναι πιο επιθετική και

τώρα που τα αυξάνει. H Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν πρέπει, ούτε και

χρειάζεται, να φτάσει σε τέτοια άκρα.

Project Syndicate, 2005 www.project-syndicate.org

Ο Melvyn Krauss είναι επίτιμο μέλος του Ιδρύματος Χούβερ στο

Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΔΙΕΘΝΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

Τελευταία Νέα