H υπάλληλος κλασικά… απρόθυμη να εξυπηρετήσει:

– Φέρατε το φετινό E1;

– Εδώ το έχω, ορίστε.

– Και το περσινό;

– Να το κι αυτό.

– Και τα δύο τελευταία E3;

– Βεβαίως.

Καμιά ελπίδα για να συνεχίσει αμέριμνη και χωρίς δουλειά τον πρωινό καφέ. Όλα

τα απαραίτητα χαρτιά απλώθηκαν μπροστά της σε κλάσματα δευτερολέπτου. Μάλιστα,

οι αιτήσεις συμπληρώθηκαν προτού καν προλάβει να το… ξεστομίσει!

Τι να κάνει; Πρέπει να τα κοιτάξει και να τα διεκπεραιώσει…

Και εκεί που όλα δείχνουν να πηγαίνουν ρολόι και δεν υπολογίζεις να κάνεις

πάνω από 10 λεπτά ακόμη, αναφωνεί:

– Μα αυτά είναι μόνο οι εκτυπώσεις από το Ίντερνετ. Από ό,τι βλέπω, όλα αυτά

τα χρόνια κάνατε ηλεκτρονική δήλωση.

– Ναι, και λοιπόν;

Δεν μπαίνει στον κόπο να απαντήσει. Φεύγει από τη θέση της για ξαναγυρίσει με

ένα πάκο έντυπα.

– Παρακαλώ, συμπληρώστε τα και φέρτε τα μου…

– Τι ακριβώς είναι αυτά;

– Είναι τα E1 και E3 που πρέπει να συμπληρώσετε για τα έτη που μας

ενδιαφέρουν.

– Μα – τολμάς εσύ να πεις – αυτά σας τα έχω ήδη φέρει εκτυπωμένα και με αριθμό

πρωτοκόλλου από την ηλεκτρονική δήλωση.

– A, αυτό δεν μας κάνει. Πρέπει να τα συμπληρώσετε με το χέρι.

Τα δέκα λεπτά που ήλπιζες έχουν ήδη περάσει. Κάθησε τώρα και γράψε τα ίδια επί

12!

Πάνε μερικά χρόνια από τότε που οι αρμόδιοι αποφάσισαν να κάνουν και για τους

Έλληνες το… αυτονόητο για το μεγαλύτερο μέρος του υπόλοιπου κόσμου: να

επιτρέψουν τις ηλεκτρονικές συναλλαγές με την Εφορία: ηλεκτρονική δήλωση

εισοδήματος, υποβολή ΦΠΑ και μία σειρά από άλλα… ανατριχιαστικά – όταν

πρόκειται να σπαταλήσεις όλη σου την ημέρα μπροστά από πολλά διαφορετικά γκισέ

και υπαλλήλους της Εφορίας σου.

Αμ δε! Ένα απλό αίτημα στην… αρμόδια ΔΟΥ είναι αρκετό για να αχρηστέψει κάτι

από τα λίγα χρήσιμα της Δημόσιας Διοίκησης σε αυτή τη χώρα. Και εις ανώτερα!