1. Μέχρι την 7η Ιουλίου, έγραφε με πικρία η «Independent», μόνο κάτι

φρενοβλαβείς χαμογελούσαν στους συνεπιβάτες τους στο λονδρέζικο Μετρό. Τις

επόμενες πέντε ημέρες χαμογελούσαν όλοι, ήταν μια έκφραση αλληλεγγύης. Και

έπειτα, όταν αποκαλύφθηκε ότι οι επιθέσεις στο Λονδίνο ήταν επιθέσεις

αυτοκτονίας, οι πρώτες στη Δυτική Ευρώπη, και οι βομβιστές δεν ήταν «ξένοι»

αλλά γέννημα θρέμμα Βρετανοί, έμεινε μόνο ο φόβος.


2. Πανταχού παρούσα είναι η αστυνομία στην Ιταλία. Σύμφωνα με τις μυστικές

υπηρεσίες, οι τρομοκράτες θα πλήξουν τη χώρα τον ερχόμενο Φεβρουάριο, οπότε

και θα διεξαχθούν στο Τορίνο οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες. Σύμφωνα με έναν

απελαθέντα Σενεγαλέζο ιμάμη, οι ισλαμιστές θα επιτεθούν στην Ιταλία εντός του

επόμενου εξαμήνου. Αλίμονο, όμως, η τρομοκρατία χτυπά πάντα όταν έχεις

κουραστεί να φυλάς την πόρτα.


3. Ισχυρό «παρών» της αστυνομίας και στη Βαρσοβία. Μια «απειλή» έγινε

αιτία να εκκενωθεί η μοναδική γραμμή του Μετρό για αρκετές ώρες. Απ’ άκρη σ’

άκρη της Ευρώπης, κάθε λίγο χτυπάει συναγερμός. Δεν πέτυχε μόνο τη μετατροπή

της Αλ Κάιντα σε μια «βάση» με χιλιάδες θυγατρικές ο Οσάμα μπιν Λάντεν.

Κατάφερε κάτι ακόμα πιο επικίνδυνο: να γίνουμε όλοι όμηροι του τρόμου.


4. Σχεδόν καθημερινά συμπλέκεται η ισραηλινή αστυνομία με Ισραηλινούς

ακροδεξιούς που θεωρούν την παρουσία τους στα παλαιστινιακά εδάφη βιβλικό τους

δικαίωμα και αντιτίθενται στην προγραμματισμένη για τον Αύγουστο αποχώρηση από

τη Γάζα και ένα τμήμα της Δυτικής Όχθης. Οι εξτρεμιστές επιμένουν· όμως

σιγά-σιγά περιθωριοποιούνται. H πρώτη παλαιστινιακή επίθεση αυτοκτονίας έπειτα

από πέντε μήνες χαρακτηρίστηκε από τον πρόεδρο Αμπάς απλώς «βλακώδης».


5. Ήταν για τον Λίβανο η πέμπτη βομβιστική επίθεση εναντίον πολιτικού από

τον περασμένο Φεβρουάριο. Αντίθετα, όμως, με τις τέσσερις πρώτες, αυτή δεν

είχε στόχο κάποιον αντίπαλο της Συρίας, αλλά τον φιλοσύρο απερχόμενο υπουργό

Άμυνας. Εκτός αν αληθεύουν οι πληροφορίες ότι ο Ελίας Μουρ είχε συνταχθεί

εσχάτως με τις αντισυριακές δυνάμεις. Οπότε η αδυσώπητη μάχη εξουσίας

περιπλέκεται ακόμα περισσότερο.


6. Για τι να πρωτοθρηνήσει κανείς; Για τους 27 ανθρώπους, οι περισσότεροι

παιδιά, που σκότωσε ο τελευταίος καμικάζι στη Βαγδάτη; Για τους εκατοντάδες

ακόμα που θα σκοτωθούν, εκεί και αλλού, θύματα των κάθε λογής παραφρόνων; Ή

για το γεγονός ότι μια μέρα, αργά ή γρήγορα, θα ζούμε πιθανότατα όλοι μας σε

μικρά, φρουρούμενα για «λόγους ασφαλείας», κλουβάκια;

Τελευταία Νέα