Tα καΐκια πεθαίνουν στις… Bρυξέλλες

Ο «Κόσμος» και η «Ωκεανίς» είναι ξύλινα παραδοσιακά καραβόσκαρα. Το πρώτο

ναυπηγήθηκε πριν από 20 χρόνια στο ναυπηγείο του Τζώρτζη στη Σύρο, το δεύτερο,

πριν από 26 χρόνια στο ναυπηγείο του Ψαρού στο Πέραμα.

Ο σημερινός ιδιοκτήτης τους, ο καπετάν Ηλίας Πιπίνος, τα ανακάλυψε «κουφάρια»

στη Σύρο και στο Τρίκερι. Με χρήμα και προσωπική δουλειά κατάφερε να τα…

ζωντανέψει. Ωστόσο, τα δύο σκαριά αποτελούν την εξαίρεση στον κανόνα…

Το κόστος της συντήρησής τους είναι υψηλό, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση επιδοτεί

γενναία την καταστροφή των αλιευτικών σκαφών με παράλληλη κατάθεση της άδειας

αλιείας από τους επαγγελματίας ψαράδες ιδιοκτήτες τους. Για παράδειγμα, ένας

ψαράς που «κόβει» ένα σκάφος ηλικίας 20 χρόνων, μήκους 18 μέτρων και ολικής

χωρητικότητας 45 τόνων, παίρνει ως αποζημίωση 175.500 ευρώ. Έτσι, οι ψαράδες

επιλέγουν να… σκοτώνουν τα καΐκια πριν γεράσουν.

Στη λίστα 500 ψαράδες

Το μέτρο της κατάθεσης της επαγγελματικής άδειας αλιείας με παράλληλη

καταστροφή του σκάφους θα ισχύσει έως τις 31 Δεκεμβρίου 2006. Ήδη περιμένουν

στη σχετική λίστα περισσότεροι από 500 ψαράδες, οι οποίοι θέλουν να «κόψουν»

τα σκάφη τους φοβούμενοι μη χάσουν τα χρήματα από το κοινοτικό Πρόγραμμα.

Από το 1991 έως σήμερα, σύμφωνα με στοιχεία του Πολιτιστικού Ομίλου Φίλων

Παραδοσιακών Σκαφών, 10.000 αλιευτικά σκάφη, στην πλειονότητά τους

τρεχαντήρια, έχουν καταστραφεί με συνέπεια να… κυριαρχούν πλέον στις

ελληνικές θάλασσες τα πλαστικά σκάφη. Ο Όμιλος έχει ως βασικό σκοπό τη διάσωση

των παραδοσιακών σκαριών. Ωστόσο, την τελευταία δεκαετία έχουν εξαιρεθεί από

την καταστροφή μόλις 25 σκάφη, στο πλαίσιο του προγράμματος Διάσωση Ιστορικών

Αλιευτικών Σκαφών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

«Είναι έγκλημα»

«Σήμερα συντελείται ένα έγκλημα εις βάρος της παράδοσης και του πολιτισμού μας

με την καταστροφή των ξύλινων αλιευτικών σκαφών μετά την αφαίρεση της

αλιευτικής άδειας», λέει ο γενικός γραμματέας του Ομίλου, Νίκος Καβαλιέρος.«Θα

μπορούσαν, χωρίς να παραμένουν αλιευτικά, να μετατρέπονται σε σκάφη αναψυχής,

ιδιωτικά ή τουριστικά – επαγγελματικά χωρίς να χάνεται η επιδότηση».

Σύμφωνα με στελέχη του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων – στην

αρμοδιότητα του οποίου βρίσκεται η επαγγελματική αλιεία – αυτή τη στιγμή δεν

μπορούν να γίνουν πολλά για τη διάσωση περισσότερων παραδοσιακών σκαφών. «H

κοινοτική νομοθεσία είναι σαφής. Τα σκάφη που δεν καταστρέφονται, πρέπει να τα

αναλάβουν μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί αφού δεν μπορούν να πουληθούν σε

ιδιώτες. Στην αντίθετη περίπτωση, οι ψαράδες χάνουν την επιδότηση, που είναι

υψηλή», λένε.

«Πρέπει να καταγραφούν τα εναπομείναντα παραδοσιακά σκάφη, να καθιερωθούν

φορολογικές ελαφρύνσεις και μειωμένα τέλη ελλιμενισμού και να ενισχυθούν η

κατασκευή και ηεπισκευή παραδοσιακών σκαφών σε συνδυασμό με την προώθηση του

τραπεζικού leasing, όπως γίνεται με τα εισαγόμενα πλαστικά σκάφη, αν θέλουμε

να σωθεί ένα κομμάτι της παράδοσής μας», επισημαίνει ο κ. Καβαλιέρος.

Με μάγεψε το «Καρινάκι» μόλις το είδα

«ΚΟΣΜΟΣ», μήκους 24,5 μέτρων, είχε ναυπηγηθεί το 1975 στην Ερμούπολη,

στο καρνάγιο των αδελφών Μαυρίκου για λογαριασμό της οικογένειας Βάτη. Το

πρώτο του όνομα ήταν «Καρινάκι». Είναι το ένα από τα δύο καραβόσκαρα του κ.

Πιπίνου.

«Μόλις το είδα μαγεύτηκα. Ο ιδιοκτήτης του ναυπηγείου έκλαιγε όταν το έπαιρνα,

αλλά δεν μπορούσε να το συντηρήσει. Μου κόστισε 170.000 ευρώ για να το

επαναφέρω στην αρχική του μορφή», λέει. «Τώρα έχει μετατραπεί σε ένα

«σύγχρονο-παραδοσιακό» σκάφος με πέντε δίκλινες καμπίνες. Διαθέτει δύο

μηχανές».

«Εκτός από την προσωπική δουλειά, φέτος αναγκάστηκα να πληρώσω 15.000 ευρώ για

τη συντήρηση του «Κόσμου»», λέει ο κ. Πιπίνος. «Αυτός είναι και ο λόγος για

τον οποίο το τελευταίο διάστημα βρίσκομαι σε διαπραγματεύσεις με Γερμανούς για

την πώληση του σκάφους. Ματώνει η καρδιά μου, αλλά χωρίς κίνητρα και ενίσχυση

από την Πολιτεία τα ξύλινα σκάφη δεν μπορούν να συντηρηθούν πλέον από

ιδιώτες».