Το μπουζούκι και το ρεμπέτικο τραγούδι μπαίνουν, φαίνεται, και στην καρδιά της

διπλωματίας. Ο Γάλλος πρέσβης στην Αθήνα Μπρουνό Ντελέ δεν κρύβει τον

ενθουσιασμό του για τις μελωδίες του ρεμπέτικου: «Όταν ακούω ρεμπέτικα και

μπουζούκι ένα κύμα αισθησιασμού πλημμυρίζει την ψυχή μου», λέει στα «NEA». Και

ο Γάλλος διπλωμάτης, άριστα ενημερωμένος περί τα μουσικά μας πράγματα,

προσθέτει ότι είναι χαρά και τιμή του να βρίσκεται στην Ελλάδα, μια χώρα με

πολύ πλούσιο μουσικό πολιτισμό.

«Τα μπουζούκια και τα ρεμπέτικα με μαγεύουν, αλλά μου αρέσουν ιδιαίτερα η

Φαραντούρη, ο Θεοδωράκης, ο Ξενάκης, ο Χατζιδάκις, ο Ξαρχάκος, η Μούσχουρη.

Στον μουσικό πολιτισμό των Ελλήνων, με έχει μυήσει ο Ζακ Λακαριέρ, τον οποίο

θεωρώ, εκτός των άλλων, σπουδαίο μελετητή της ελληνικής μουσικής και ιδίως της

λαϊκής. Από τον Ζακ γνώρισα και το έργο του φιλοσόφου Ηλία Πετρόπουλου, στο

Παρίσι. Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι πάρα πολύ αγαπητός στη Γαλλία, αφού όλοι μας

γνωρίζουμε ότι έζησε στο Παρίσι πολλά χρόνια, άλλοτε ως σπουδαστής και άλλοτε

ως δημιουργός. Στη δεκαετία του ’70, φοιτητής, πήγα σε συναυλία του με φίλους

μου στο Καρτιέ Λατέν και τον χειροκροτήσαμε. Είχα, τότε, φίλο και συμφοιτητή

έναν ωραίο Έλληνα, τον Γιώργο Τοπαλίδη, ο οποίος μου μιλούσε για την ελληνική

λαϊκή μουσική και μου έμαθε πολλά πράγματα. Ήταν η περίοδος της δικτατορίας

και λογοκρισίας στην Ελλάδα και ο Θεοδωράκης με τα τραγούδια του έκανε αγώνα

σε όλη την Ευρώπη. Στη συναυλία αυτή θαύμασα και τη Μαρία Φαραντούρη και τα

μπουζούκια που τη συνόδευαν. Γι’ αυτό, το καλοκαίρι στα εγκαίνια της γέφυρας

Ρίου – Αντιρρίου συγκλονίσθηκα όταν γνώρισα από κοντά τη Φαραντούρη και άλλους

Έλληνες τραγουδιστές».

Ποια είναι τα ιδιαίτερα στοιχεία που σας δημιουργούν τόση αγάπη για την

ελληνική λαϊκή μουσική;

«Τα ελληνικά λαϊκά κρύβουν κάτι το μυθικό, το μαγικό. Είναι μία μουσική η

οποία, κατά τη γνώμη μου, βγάζει έναν ανατολίτικο ήχο που συναρπάζει. Ο ήχος

του μπουζουκιού έχει μια τραγικότητα, μια μελαγχολία. Τον παρομοιάζω με τον

ήχο της κιθάρας, αλλά μου μοιάζει και με τους ήχους του φλαμένκο που

δημιουργούν μια αίσθηση μελοδραματική, μια νοσταλγία. Εκείνο που με συναρπάζει

όταν ακούω ρεμπέτικα, που παίζουν τα μπουζούκια, είναι ότι θέλεις να

τραγουδήσεις, να σηκωθείς να χορέψεις κι ας μην ξέρεις τον ρυθμό. Σε κατακτά».

«Το ρεμπέτικο είναι επαναστατικό. Εκείνο που με εντυπωσιάζει είναι η σύμπνοια

που δημιουργεί στο κοινό. Μια σύμπνοια μουσική, που είναι ταυτόχρονα και βαθιά

κοινωνική. Τα ρεμπέτικα κάνουν τους ανθρώπους να σκέπτονται, και ταυτόχρονα να

ξεφαντώνουν. Διακρίνεις μια ειλικρίνεια ανάμεσα στους τραγουδιστές και στο

κοινό που διασκεδάζει. Είναι ένας άλλος πολιτισμός που σπάνια τον συναντάς

εκτός Ελλάδας».

«Το γαλλικό αυτί δέχεται την ελληνική μουσική»

«Δεν μπορεί κανείς να καταλάβει την ελληνική νοοτροπία αν δεν ακούσει και

δεν μάθει τη μουσική της. Την ωραία λαϊκή, τη ρεμπέτικη, που είναι ένα μείγμα

σλάβικο και ανατολίτικο», παρατηρεί ο Γάλλος πρέσβης Μπρουνό Ντελέ. «Με

εντυπωσιάζει ότι η ελληνική αγορά τής μουσικής αντιστέκεται στην αγγλοσαξονική

επιρροή. Πάνω από όλα η ελληνική μουσική έχει ψυχή και δύναμη. Πολλοί Έλληνες

καλλιτέχνες του τραγουδιού είναι γνωστοί και αγαπητοί και στο γαλλικό κοινό.

Πιστεύω πως το γαλλικό αυτί είναι έτοιμο να δεχθεί άνετα τα ελληνικά

ακούσματα, αλλά χρειάζεται φυσικά μια σωστή προσπάθεια από το ελληνικό

μάρκετινγκ. Να οργανωθούν σωστά οι Έλληνες καλλιτέχνες και οι εταιρείες

παραγωγής και προώθησης της ελληνικής μουσικής για να σταθούν στη γαλλική

αγορά δίσκων».

Τελευταία Νέα