ΣΑΝ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ… Ακριβώς έτσι θα έπρεπε να νιώθουμε αυτήν την εποχή

εμείς οι δημοσιογράφοι. Που, ελλείψει άλλου τρόπου επικοινωνίας, μεταφέρουμε

μηνύματα στον Απόστολο Βαβύλη, όπου και να βρίσκεται. Και ενώ βρίθουν τα Μέσα

Μαζικής Ενημέρωσης από αποκαλύψεις για τα έργα και τις ημέρες του (ασχέτως αν

αυτές ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα ή όχι), ενώ εκκρεμούν εντάλματα

σύλληψης εις βάρος του, εμείς διατεινόμαστε ότι μόλις εμφανιστεί ενώπιον της

Δικαιοσύνης θα του σφίξουν το χέρι, θα του εκδηλώσουν τη χαρά τους για τη

γνωριμία και θα τον στείλουν στο σπίτι του. Λίγα πλημμελήματα τον βαρύνουν,

λέμε, δεν έχουν δικαίωμα να ζητήσουν την κράτησή του. Ακόμη και τα εντάλματα

αξιολογούμε ως ανίσχυρα και – εμμέσως πλην σαφώς – τον καλούμε να γυρίσει στην

πατρίδα του (διατυπώνοντας τη βεβαιότητα ότι βρίσκεται εκτός), όπου οι

αρμόδιοι έχουν φροντίσει για τη φιλόξενη υποδοχή του. Πρόθεσή μας ασφαλώς δεν

είναι να παραπληροφορήσουμε την κοινή γνώμη. Απλώς πέφτουμε στην παγίδα των

αρμοδίων, οι οποίοι προσπαθούν μέσω του Τύπου να δελεάσουν τον καταζητούμενο

Έλληνα. Αν ήταν τα πράγματα τόσο απλά, αν – όντως – επρόκειτο για ένα πρόσωπο

του οποίου το μοναδικό αμάρτημα είναι ότι ταξίδεψε κάποτε με ένα πλαστό

διαβατήριο και νοίκιασε ένα σπίτι με άλλο όνομα, γιατί τόση αγωνία για την

εμφάνισή του στον εισαγγελέα; Και αν – από την άλλη πλευρά – δεχθούμε πως η

Εισαγγελία καθυστερεί την άσκηση ποινικής δίωξης για κακουργηματικές πράξεις,

προκειμένου να τον παραπλανήσει ώστε να έρθει αυθόρμητα και να της χτυπήσει

την πόρτα, μήπως υποτιμούμε πολύ τη νοημοσύνη ενός ανθρώπου που ξέρει καλά πώς

να ξεγελάει τους άλλους; Οι αρχές επιθυμούν την αυτόβουλη εμφάνιση του

Απόστολου Βαβύλη. Και δικαιολογημένα την επιδιώκουν με κάθε μέσο. Έχουν

επίγνωση ότι οι γονείς του, όσο και αν ανησυχούν, δεν μπορούν εύκολα να τον

επηρεάσουν. Ο δικηγόρος του, επίσης, δεν είναι δυνατόν να του επιβληθεί.

Μηνύματα μέσω κινητού δεν μπορούν να του στείλουν. Τι μένει; Ο Τύπος. Που έχει

την αφέλεια να αναφέρεται σε διαπραγματεύσεις μεταξύ διωκτών και διωκόμενου,

χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι εκτελεί χρέη μεσολαβητή!